เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1050
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1050
หยางเฟิงจงใจใช้วิธียั่วยุ
เป้าหมายก็เพื่อปลุกปั่นความขัดแย้งภายในสำนักหง！
เมื่อร้อยปีก่อนสำนักหงเป็นพรรคอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ย
ปัจจุบันยังมีอิทธิพลใหญ่สุดในเกาะดาว ต้องมาโดนสบประมาทอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？
นี่เป็นการขี่หัวขี้เยี่ยวรดพวกเขาเลยก็กว่าได้！
“ผู้นำตระกูล สิบเจ้าแก๊งใหญ่ขอพบครับ！”
พ่อบ้านลังเลสักพักจึงเดินเข้ามาแจ้ง
“ให้พวกเขาเข้ามา！”
เย่หรงสูดลมหายใจเข้าลึก
เขารู้ว่าถ้าเขาหลบหน้าไม่พบ สิบเจ้าแก๊งใหญ่ยิ่งต้องไม่พอใจเขาแน่
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นก็คงต้องพบแล้วล่ะ
สารเลวหยางเฟิงผู้นี้ เรียกว่าเอาเขาเผาอยู่บนไฟก็ว่าได้！
ไม่นานเท่าไหร่
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ก็เดินเข้ามา
“ผู้อาวุโสใหญ่ เจ้าสารเลวหยางเฟิงจะข่มเหงกันเกินไปแล้ว ถึงกับลั่นวาจาว่าจะกำจัดสำนักหงของเราให้สิ้นซาก！”
“นั่นสิ！ผู้อาวุโสใหญ่ ถ้าพวกเราฆ่าหยางเฟิงไม่ได้ แล้วความน่าเกรงขามของสำนักหงเราจะอยู่ไหน
“ขอให้ผู้อาวุโสใหญ่ออกโรง บุกไปฆ่าหยางเฟิงโดยเร็วด้วย！”
……
หลังจากสิบเจ้าแก๊งใหญ่เข้ามาก็เอะอะเสียงดังทันที
ตอนที่พวกเขาได้ยินว่าหยางเฟิงจะมากำจัดสำนักหงที่เกาะดาว ก็โมโหจนปอดแทบจะระเบิดแล้ว
เป็นถึงสำนักหงถูกคนสบประมาทเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？
แล้วยังกล้าบอกว่าจะกำจัดสำนักหงให้สิ้นซาก？
ถ้าไม่ตอบโต้บ้าง อย่างนั้นคนในใต้ฟ้านี้คงคิดว่าสำนักหงข่มเหงกันง่าย ๆ！
ดังนั้นทุกคนจึงมาหาเย่หรงอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่นัดหมาย
ยังไงเย่หรงก็เป็นผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหง
ตอนนี้ทั้งสำนักหงเขาเป็นผู้ตัดสินทุกอย่าง
“พวกนายพูดกันพอแล้วยัง？”
เย่หรงกวาดตามองทุกคนด้วยสายตาที่เย็นชา
สิบเจ้าแก๊งใหญ่ก้มหน้าลงในฉับพลัน ไม่กล้าพูดมากอีก
“ต้องฆ่าหยางเฟิงอยู่แล้ว ไม่ฆ่าเขา สำนักหงของเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน？”
พูดเสร็จ เย่หรงก็เปล่งเสียงเอ่ยว่า： “ถ่ายทอดคำสั่งของฉันออกไป ถ้าหยางเฟิงกล้ามาก่อกวนที่เกาะดาว ให้รวมกำลังที่มีอยู่ทั้งหมดในสำนักหง ฆ่าหมดกำลังที่มี！”
“ครับ！”
พอได้ยิน
สิบเจ้าแก๊งใหญ่จึงสบายใจขึ้นมาบ้าง
ไม่เสียแรงที่เย่หรงเป็นผู้อาวุโสใหญ่ ไม่ทำให้สำนักหงต้องขายหน้า
ทว่าคำพูดต่อมาของเย่หรง ทำให้สิบเจ้าแก๊งใหญ่งงอย่างสิ้นเชิง
“ทว่าก่อนหน้า ฉันถูกหยางเฟิงตัดแขนไปหนึ่งข้าง พลังจิตบาดเจ็บสาหัส！”
“ดังนั้นฉันขอประกาศว่านับจากวันนี้ ฉันเตรียมตัวปิดตัวเอง ไม่ว่าใครก็ห้ามมารบกวน！”
“รอไว้ฉันหายดีแล้วค่อยชี้ขาดกับหยางเฟิงอีกที！”
พอพูดจบ
เย่หรงก็หันหลังจากไป
ทิ้งสิบเจ้าแก็งใหญ่อ้าปากตาค้าง
ให้ตาย！
ตัวเองหนีไปปิดตัว แต่กลับให้พวกเราไปฆ่าหยางเฟิง？
สิบเจ้าแก๊งใหญ่แต่ละคนโมโหจนหน้าแดงลมออกหู ตัวสั่น
หลังจากเย่หลงจากไป
ในที่สุดพวกเขาก็อดระเบิดโมโหไว้ไม่ได้
“สารเลว！ผู้อาวุโสใหญ่เตรียมตัวเป็นเต่าหดหัวแล้วเหรอไง？”
“เป็นถึงผู้อาวุโสแห่งสำนักหง ตอนนี้ศัตรูภายนอกมาเยือน กลับประกาศปิดตัว ช่างเป็นการขายหน้าพวกเราสำนักหงจริง！”
“ในเมื่ออาวุโสใหญ่ไม่กล้าสู้กับหยางเฟิง อย่างนั้นก็มีแต่พวกเราที่ต้องไปฆ่าหยางเฟิงแล้ว！”
ให้น้องเล็กมุ่งหน้าไปฆ่า
ส่วนตัวเองเป็นพี่ใหญ่หลับอยู่ข้างหลัง
คำพูดแบบนี้ เย่หรงก็กล้าพูดออกมาได้
เรื่องนี้ทำให้สิบเจ้าแก๊งใหญ่ผิดหวังในตัวเขายิ่งนัก！
สีหน้าสิบเจ้าแก๊งใหญ่ดูไม่ได้อย่างที่สุด
พวกเขามองหน้ากันสักพัก พูดคุยกันไม่นานก็แยกย้ายกันไป
นาทีนี้เอง บารมีของเย่หรงได้หล่นลงไปที่ก้นเหวแล้ว
พอเห็นสิบเจ้าแก๊งใหญ่กลับไป
เย่หรงที่อยู่ฉากกำลังข้างหลัง สีหน้าก็คร่ำเครียดยิ่งขึ้น
เขาก็ไม่อยากเป็นอย่างนี้
แต่หลังจากการสู้รบกับหยางเฟิงเมื่อคราวก่อน