เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1056
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1056
หลังจากที่แลกชิปเสร็จ
หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า: “ไปกันเถอะ! วันนี้เราจะฆ่าทุกทิศทุกทาง!และเอาเงินทั้งหมดในกาสิโนชนะให้เกลี้ยง!”
เมื่อเปรียบเทียบกับก่อนหน้านี้ แก๊งร้อยบุปผาจะใช้กลยุทธ์แบบรุ้นแรง
หยางเฟิงเตรียมที่เล่นให้สนุกๆ อยู่ที่แก๊งมังกรทองสักตั้ง
เขาไม่เชื่อว่า ถ้าตนชนะเงินทั้งหมดในกาสิโนจนหมดเกลี้ยง
เจ้าแก๊งมังกรจะยังสามารถสงบสติอารมณ์ไว้ได้อีก?
เสือขาวถามด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นว่า:”ท่านแม่ทัพ แล้วเราจะเล่นยังไงหรือ?”
พูดตามจริง
เสือขาวเองก็พึ่งติดตามหยางเฟิงมากาสิโนเป็นครั้งแรกเช่นกัน
ยิ่งกว่านั้นพอพนันก็พนันหลายร้อยล้านดอลลาร์
แม่งเอ๊ย นี่ถ้าแลกเป็นเงินหยวนของต้าเซี่ยมันได้ตั้งหลายพันล้านเชียว!
เฉินตงที่อยู่ข้างๆ ยืนงงเป็นไก่ตาแตกไปหมดแล้ว
หยางเฟิงนี่บ้าไปแล้วหรือไง?
ที่นำเงินหลายพันล้านไปเล่นการพนัน!
เฉินตงมีลางสังหรณ์ในใจ เกรงว่านี่จะเป็นความโชคร้ายของแก๊งมังกรเสียแล้ว
“พวกเราเล่นลูกเต๋ากันเลยดีกว่า”
หยางเฟิงคิดไปคิดมาแล้วจึงพูดขึ้น
อย่างอื่นอย่างโป๊กเกอร์ สตั๊ดโป๊กเกอร์อะไรพวกนั้นมันซับซ้อนเกินไป
เกรงว่าการเล่นลูกเต๋าจะง่ายที่สุดแล้ว
เพราะไม่ว่านอย่างไรมันเป็นเพียงการเปรียบเทียบมากน้อยอย่างเดียว โดยไม่ต้องใช้ทักษะอะไร
เมื่อพนักงานของกาสิโนเห็นว่าหยางเฟิงแลกชิปมูลค่าหลายร้อยล้านดอลลาร์ จึงรีบหยิบวิทยุสื่อสารออกมา และแอบแจ้งให้กับคอนโซล
“วันนี้มีเจ้ามือใหญ่มาแล้ว!”
ที่กาสิโนใช่ว่าจะไม่เคยเห็นคนอย่างหยางเฟิง
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจของต้าเซี่ยพัฒนาอย่างต่อเนื่อง
มีเศรษฐีใหม่หลายคนมาที่เกาะดาว และกลัวว่าจะไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นคนรวย
พอลงมือ ก็ใช้จ่ายกันอย่างฟุ่มเฟือย
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พนักงานได้เห็น คนที่แข็งกร้าวและหยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างหยางเฟิง
พนักงานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเย็นช้า
ในสายตาของเขา หยางเฟยก็เหมือนกับถังข้าวสาร ซึ่งเป็นแค่เศรษฐีใหม่คนหนึ่งเท่านั้น
เมื่อหยางเฟยและคนอื่นๆ มาถึงที่โต๊ะพนันตัวหนึ่ง โดยในมือถือถุงชิปใหญ่ ซึ่งทั่วทั้งตัวเปล่งรัศมีของเศรษฐีใหม่ออกมา
คนที่เห็นจำนวนไม่น้อยอดไม่ได้ที่จะขบขำ
ในสายตาของพวกเขา หยางเฟิงก็เหมือนคนโง่ที่มีเงินมากมาย!
เมื่อเจ้ามือเห็นหยางเฟิง ก็ถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า:”พนันใหญ่หรือเล็ก?”
หยางเฟิงพลางหยิบชิบหนึ่งกำออกมา และโยนไปบนโต๊ะอย่างจัง
“อัวต้องพนันใหญ่อยู่แล้ว!”
รัสมีของหยางเฟิงตอนนี้ช่างน่าถึงนัก เพราะดูแค่แวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นคนวย
” 1 2 3 6แต้ม เล็ก!”
เมื่อที่เจ้ามือเปิดไพ่ออก หยางเฟิงได้แพ้อย่างไม่ต้องสงสัย
แต่ถึงอย่างนั้นหยางเฟิงก็ไม่ได้สนใจ โดยเขาก็ยังพนันใหญ่อย่างต่อเนื่อง
ไม่ว่าเจ้ามือจะเปิดไพ่อะไรมา เขาล้วนพนันใหญ่ทั้งหมด
สิบนาทีผ่านไป
หยางเฟิงแพ้พนันไปเป็นสิบล้านเหรียญสหรัฐ
แต่บนใบหน้าของหยางเฟิงก็ไม่ได้เกิดโทสะแต่อย่างใด ใบหน้ายังคงเต็มไปรอยยิ้ม
ราวกับว่าที่เขาแพ้ไปไม่ใช่เงิน แต่เป็นเพียงเศษกระดาษเท่านั้น
นักพนันที่อยู่รอบๆ เบิกตากว้างในชั่วขณะ
พวกเขาไม่เคยเจอคนที่ใจกล้าได้กล้าเสียแบบนี้มาก่อน
เงินหลายสิบล้านดอลลาร์เสียไปอย่างง่ายดาย ยิ่งกว่านั้นไม่มีการกะพริบตาแม้แต่น้อย
หลายคนต่างคาดเดาว่า หยางเฟิงมาจากที่ไหนกันแน่?
หรือว่าจะเป็นคนรวยรุ่น 2ของตระกูลใหญ่ตระกูลใดตระกูลหนึ่งอย่างนั้นหรือ?
ต้องเป็นอย่างนี้แน่นอน!
มีเพียงคนรวยรุ่น 2เท่านั้นที่ไม่มองเงินเป็นเงิน!
หยางเฟิงหันหน้ามา มองไปยังเสือขาวและถามว่า:”เสือขาว ไม่งั้นนายมาเล่นสักเกมสองเกมไหม?”
“ได้ครับ ท่านแม่ทัพ!”
สีหน้าของเสือขาวเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
วิธีการเล่นของเขาเป็นเหมือนกับหยางเฟิง
ควักชิปออกมาหนึ่งกำมือ จากนั้นก็โยนไปบนโต๊ะ
เมื่อเห็นว่าเป็นเช่นนี้
ใบหน้าของเจ้ามือก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
สำหรับเจ้ามือแล้ว เขาต้องการลูกค้าอย่างหยางเฟิงที่สุด
กล้าได้กล้าเสียและใจกว้าง จ่ายเงินอย่างไม่เสียดาย
พูดอีกทีก็คือ คนโง่เขลาที่มีเงินมากมาย
ผ่านไปอีกสิบนาทีแล้ว
หยางเฟิงมองไปยังเสือขาวและถามว่า:”เสียไปเท่าไหร่?”