เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1074
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1074
“รนหาที่ตาย!”
หยางเฟิงมองดาร์กสโตนอย่างเยาะเย้ย
แล้วกำหมัดแน่น ต่อยไปอย่างแรง!
หมัดนี้ทรงพลังมาก จนทำให้ลมกระโชกแรง
บูม!
เสียงโครมครามดังขึ้นอีกครั้ง
หยางเฟิงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ
แต่พลังมหาศาลทำให้ดาร์กสโตนปลิวว่อนออกไปเลย
ดาร์กสโตนถอยหลังออกไปหลายสิบเมตร ถึงควบคุมร่างกายของตัวเองได้
เขาเงยหน้าขึ้น มองหยางเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!
“ฆ่า!”
ถึงแม้ความสามารถของหยางเฟิงจะเกินการคาดคิดของเขา
แต่ดาร์กสโตนไม่ได้ยอมแพ้แค่เท่านี้
การยอมแพ้สำหรับเขา ก็หมายถึงความตาย
เขาไม่มีทางถอยแล้ว!
ดาร์กสโตนพุ่งไปอีกครั้ง
กริชในมือเร็วราวกับสายฟ้าแลบ ปาดไปที่คอของหยางเฟิงอย่างรุนแรง
แต่หยางเฟิงคือใคร?
จะโดนดาร์กสโตนนี่ทำให้บาดเจ็บได้ยังไง?
เสียงครึ่ก
หมัดของหยางเฟิง ทุบลงไปที่ข้อมือของดาร์กสโตน
“โอ๊ย!”
เสียงที่คมชัด
ข้อมือของดาร์กสโตน ทุบหักทันที
เขากรีดร้องเสียงดัง กริชในมือของเขาตกลงไปบนพื้น
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”
ดาร์กสโตนเงยหน้าขึ้น มองไปที่หยางเฟิงด้วยความหวาดกลัว
เขายากที่จะจินตนาการจริงๆ
ความสามารถของหยางเฟิงแข็งแกร่งถึงขั้นไหน?
ตัวเองเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแปรเทพ กลับอ่อนแอมากเมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฟิง!
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ แค่ตัวคุณเองอ่อนแอเกินไป!”
หยางเฟิงพ่นลมหายใจเย็นชา
มือหนึ่งเร็วราวกับฟ้าแลบ บีบคอของดาร์กสโตนไว้โดยตรง
หยางเฟิงไม่พูดไร้สาระอะไร
จู่ๆก็ลงแรงที่นิ้ว
ได้ยินแค่เสียงครึ่ก
ร่างกายของดาร์กสโตนอ่อนลงอย่างสมบูรณ์!
เสียงพรึ่บ!
หยางเฟิงโยนศพของดาร์กสโตน ลงบนพื้น
ดาร์กสโตนนอนอยู่บนพื้นพร้อมกับเบิกตากว้าง สภาพตายตาไม่หลับ
ต้องรู้ว่า เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแปรเทพ
ไม่ว่าจะไปถึงที่ไหน ก็ถือได้ว่าเป็นจอมร้ายถิ่นหนึ่ง
ไม่อย่างนั้น เจ้าสำนักยมบาลก็ไม่ส่งเขาไปแอบซุ่มอยู่ใกล้ตัวเย่หรงลับๆหรอก
แต่อยู่ต่อหน้าหยางเฟิง
เขาไม่มีแรงที่จะต่อต้านเลยสักนิด
หยางเฟิงฆ่าเขาได้โดยไม่เสียแรงเลยสักนิด!
ซี้ด……
เย่หรงมองหยางเฟิงอย่างตกตะลึง
ร่างกายของเขาสั่นขึ้นมาเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้
เขายากที่จะนึกออกจริงๆ
ผู้แข็งแกร่งแปรเทพอย่างดาร์กสโตน เมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฟิงเป็นเหมือนมดตัวหนึ่ง!
เย่หรงฝึกฝนชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรมาเป็นเวลานานหลายสิบปี
ด้วยความสามารถของเขา ในโลกปัจจุบันสามารถยกย่องให้เป็นปรมาจารย์ได้เลย
แต่อยู่ต่อหน้าหยางเฟิง
ในใจของเขา รู้สึกเพียงสิ้นหวังและหมดกำลัง
หลังจากฆ่าดาร์กสโตน
หยางเฟิงหันหลังกลับ อยากจะจากไปโดยตรง
เห็นว่าหยางเฟิงจะจากไป
เย่หรงรีบตะโกน “หยางเฟิง คุณรับชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของฉันไปแล้ว คุณตกลงแล้วว่าจะช่วยฉัน คุณต้องช่วยฉันนะ……”
หยางเฟิงมองเย่หรงไปหนึ่งที พูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้คุณยังไม่ตายหรอก เลือดออกเล็กน้อยไม่เป็นไรมากหรอก!”
“ฉันขี่ม้า……”
เย่หรงโมโหจนจะบ้าตายอยู่แล้ว!
หยางเฟิงไอ้สารเลวนี่ รับชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรของตัวเองไปแล้วกลับไม่ช่วยตัวเองเหรอ?
บนโลกนี้ยังมีคนไร้ยางอายขนาดนี้อยู่เหรอ?
สิ่งที่หยางเฟิงพูดยังเป็นสิ่งที่คนจะพูดอยู่หรือเปล่า?
อะไรคือเลือดออกนิดหน่อยไม่เป็นไรมากหรอก?
ต้องรู้ว่าถ้าเลือดไหลออกอีก เขาต้องตายแน่แล้วนะ!
หยางเฟิงไม่สนใจสีหน้าของเย่หรง เดินออกจากห้องหนังสือไปโดยตรง
นอกห้องหนังสือในเวลานี้
พ่อบ้านตระกูลเย่ สั่นสะท้านไปทั้งตัว
หยางเฟิงเดินไป ตบไหล่เขาแล้วพูดว่า “ไม่ต้องยืนโง่ๆอยู่ตรงนี้แล้ว รีบไปช่วยเจ้าบ้านตระกูลคุณ ไม่อย่างนั้น เจ้าบ้านคุณก็ตายแน่แล้ว!”