เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 1080
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 1080
บนใบหน้านั้น เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น
รอยแผลมีดเหล่านี้ เหมือนไส้เดือนที่ดุร้าย ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกคันหนังหัว!
เขาอ้าปากกว้าง กระอักเลือดออกมาเยอะเลย
เขาได้รับบาดเจ็บ!
และอาการหนักมาก!
“หยางเฟิง……”
คนชุดดำเอามือเช็ดเลือดที่มุมปากออก พูดพึมพำ……
เขาคิดไม่ถึงว่า ความสามารถของหยางเฟิงจะแข็งแกร่งขนาดนี้
สิ่งที่แน่นอนคือ ความสามารถของหยางเฟิงอยู่เหนือกว่าเขาแน่นอน
ส่วนเทียบกับเจ้าสำนักแล้ว……
คนชุดดำไม่แน่ใจ
เพราะเขาไม่เคยเห็นเจ้าสำนักออกมือมาก่อน
ยังไงก็ตามครั้งนี้
เขาประเมินหยางเฟิงต่ำไป!
เขาก็นวดแขนตัวเองเบาๆ
หมัดนั้นของหยางเฟิง ทำให้กระดูกแขนของเขาได้รับบาดเจ็บไปแล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไหวตัวทัน ใช้พลังเสวียนแก้ แขนทั้งข้างก็คงเสียไปแล้ว
เป็นเวลานาน
คนชุดดำถึงดึงสติกลับมา
เขาสวมหน้ากากอีกครั้ง ดวงตาทั้งคู่ของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาตที่เย็นชา”
……
ถึงเวลานั้น
หยางเฟิงกลับไปถึงตงไห่
“ที่รัก นี่คือเงินก้อนแรกที่ฉันไปหาได้ที่เกาะดาว!”
หยางเฟิงหยิบบัตรATMใบหนึ่งออกมา ยื่นให้เย่เมิ่งเหยียน
เย่เมิ่งเหยียนตกตะลึงไปชั่วขณะ
เธอรับบัตรATMมา ถามด้วยความสงสัยว่า “ที่รัก ในบัตรนี่มีเงินเท่าไหร่อ่ะ?”
หยางเฟิงพูดเบาๆว่า “ไม่เยอะ เกือบหลายพันล้านดอลลาร์ แลกกับเงินของต้าเซี่ย ประมาณหนึ่งหมื่นล้านกว่ามั้ง!”
หื้ม?
เมื่อได้ยิน
เย่เมิ่งเหยียนไม่อยากพูดอะไรอีก
มันน่าตกใจจริงๆ
เธอบริหารเฟิงเมิ่งกรุ๊ป ทำงานเหนื่อยมาทั้งปีก็มีรายได้แค่สิบยี่สิบพันล้านเอง
แต่หยางเฟิงไปเกาะดาวทีก็หาเงินได้หนึ่งหมื่นล้านกว่า
สามีคนนี้ของเขา ไม่ใช่ว่าไปปล้นธนาคารของคนอื่นมั้ง!
เทียบดูแล้วน่าหงุดหงิดจริงๆเลย!
กริ๊ง!
ในเวลานี้นี่เอง
โทรศัพท์ของเย่เมิ่งเหยียนดังขึ้น
เธอรับโทรศัพท์ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “อะไรนะ? ทำไมขอเงินอีกแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันช่วยจ่ายค่าหนี้การพนันให้แม่สิบๆล้านแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมแม่ไปเล่นการพนันอีกแล้ว?”
“คราวนี้แม่เป็นหนี้คนอื่นอีกเท่าไหร่? อะไรนะ? หนึ่งร้อยล้าน! ทำไมแม่เพิ่มเดิมพันมากขึ้นเรื่อยๆ?”
“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว!”
“ฉันไม่อยากคุยกับแม่แล้ว!”
หลังจากวางสายโทรศัพท์
สีหน้าเย่เมิ่งเหยียนเปลี่ยนไป คนทั้งคนอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาเลย
หยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะถาม “ที่รัก เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เย่เมิ่งหยียนหน้าบึ้งแล้วพูดว่า “ก็แม่ฉันนั่นแหละ ก่อนหน้านี้เธอหยุดไปพักหนึ่ง ตอนนี้ก็ไปเล่นการพนันอีกแล้ว และเดิมพันมากเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วย!”
“ก่อนหน้านี้ถึงเธอจะไปเล่นการพนัน แต่มากสุดก็สูญเสียแค่ไม่กี่หมื่น แต่ช่วงก่อน เธอเสียเงินไปนับสิบล้านในทีเดียว!”
“ต่อมาเจ้าหนี้ก็ทวงหนี้ ฉันเห็นว่าเธอน่าสงสารก็เลยช่วยจ่าย แต่ตอนนี้กลับยิ่งอยู่ยิ่งเกินไป ครั้งนี้สูญเสียไปทั้งหมดหนึ่งร้อยล้าน!”
เย่เมิ่งเหยียนยิ่งพูดยิ่งโมโห
ว่าแต่ก่อนหน้านี้หลันซินถูกลักพาตัวตอนที่อยู่กาสิโนทำให้เธอหยุดไปได้ระยะหนึ่ง
แต่ต่อมา หลังจากที่หลันซินได้รับมรดกของตระกูลหลันแล้ว คนทั้งคนก็ลอยขึ้นมา เริ่มไปเล่นการพนันอีกครั้ง และยิ่งเล่นยิ่งเพิ่มมากขึ้น!
ในเวลาสั้นๆเพียงไม่กี่เดือน ก็สูญเสียทรัพย์สินของตระกูลหลันหลายพันล้านกว่า
แต่เธอก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้
หลังจากสูญเสียมรดกทั้งหมดของตระกูลหลันแล้ว หลันซินก็มองไปที่เย่เมิ่งเหยียนอีกครั้ง
สำหรับเย่เมิ่งเหยียนหนึ่งร้อยล้านไม่ใช่ปัญหาเลย
พันล้านก็ไม่ใช่ปัญหา
แต่ว่าเธอ!
จะไม่มีทางสนับสนุนพฤติกรรมไม่ดีแบบนี้ของหลันซิน
วันนี้เสียหนึ่งร้อยล้าน พรุ่งนี้เสียอีกหนึ่งร้อยล้าน
ถึงแม้เฟิงเมิ่งกรุ๊ป จะมีกิจการใหญ่โต ก็ไม่พอให้หลันซินไปแพ้การพนัน
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เมิ่งเหยียน หยางเฟิงก็สีหน้าตกใจเช่นกัน