เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 111

เผชิญหน้าคนหลายร้อยปิดล้อม
สีหน้าหยางเฟิงไม่เปลี่ยน
เย่ห้าวยืนขึ้น จ้องไปที่ หยางเฟิงและพูดว่า: “หยางเฟิง มีทางไปสวรรค์แกไม่เดิน ไม่มีประตูสู่นรกแกจะเข้า！แกฆ่าหลานชายฉัน วันนี้ฉันก็จะฆ่าแก แก้แค้นให้หลานชายฉัน!”
“ฆ่า！”
ไม่พูดพร่ำทำเพลงใดๆ
คนนับร้อยพุ่งเข้าไปหาหยางเฟิง
ฟิ้ว！
ไม่ต้องมีคำสั่งใดๆ
องครักษ์มังกรสามสิบนายพุ่งออกไป
บูม!
บูม!
บูม!
……
องครักษ์มังกรสามสิบนาย ราวกับหมาป่าเข้าฝูงแกะ สังหารไปทุกหนทุกแห่ง
คนของตระกูลเย่แต่ละคนถูกตีออกไป
เห็นถึงตรงนี้
ใบหน้าของเย่ห้าวและเย่หมิงทั้งสองคนไม่ดีอย่างที่สุด
เดิมทีคิดว่าด้วยปรมาจารย์นับร้อยคนของตระกูลเย่สามารถฆ่าหยางเฟิงได้
แต่ตอนนี้พบว่า คนของตัวเองแรงต้านทานได้แม้แต่น้อย
องครักษ์มังกร แต่ละคนล้วนเป็นราชาของทหาร
ใช่ว่าเพียงแค่สมุนของตระกูลเย่พวกนี้จะสามารถตีเสมอได้
ในเวลาไม่ถึงสิบนาที
สมุนตระกูลเย่นับร้อยคน ล้มไปในกองเลือด
อากาศตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นเลือด
หยางเฟิงจุดบุหรี่หนึ่งม้วน หลอดไฟติดๆดับๆ พ่นควันบุหรี่ออกมา
ควันแผ่กระจายไป
กลับเป็นคำว่า “ตาย” ตัวใหญ่!
“นี้……”
เห็นถึงตรงนี้
เย่ห้าวและเย่หมิงทั้งสองคนตกตะลึงไปหมดแล้ว
คนของตระกูลเย่นับร้อยคนไม่ใช่คู่ต่อสู้กับคนเพียงสามสิบคน
ตอนนี้ ทั้งตระกูลเย่เหลือเพียงพวกเขาสองคนแล้ว
ความหวาดหวั่นในความตาย ปกคลุมอยู่บนตัวพวกเขา
เย่ห่าวพูดอย่างสั่นเทาไปทั้งตัว: “หยางเฟิง แกอยากได้อะไรกันแน่?”
หยางเฟิงเล่นบุหรี่ ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ราวกับมองมด
“ตระกูลเย่พวกแกมาหาเรื่องฉันสามครั้งสี่ครา ถ้าฉันยังทนพวกแกได้ งั้นฉันก็ไม่ใช่ว่ารังแกง่ายเหรอ？”
เย่ห้าวหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “หยางเฟิง ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด มีเรื่องอะไรพวกเราสามารถคุยกันดีๆได้ เพียงแค่แกปล่อยพ่อลูกเราไป แกจะเอสเงินเท่าไหร่ ฉันก็ยอมให้แก!”
ความสามารถที่หยางเฟิงเผยออกมา ทำเขาตะลึง
ตอนนี้เย่ห้าวต้องการเพียงรักษาชีวิตตัวเองไว้
ไม่ว่าจะเป็นเงินเท่าไหร่ เขาก็ยินดีที่จะจ่าย
ไม่ว่ายังไงเงินก็เป็นเพียงสิ่งนอกกาย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิต
“ฮ่าๆๆ!”
ทำเขาคิดไม่ถึงจริงๆ
หยางเฟิงได้ยินคำพูดของเขา ก็หัวเราะขึ้นมาทันที
“แกให้เงินฉัน？แกกำลังล้อเล่นกับฉันรึไง？”
เย่ห้าวขมวดคิ้วและพูดว่า “ทำไม แกไม่เชื่อเหรอ？เพียงแค่แกยอมปล่อยฉัน ฉันสามารถให้แกหนึ่งพันล้าน!”
ไม่พูดไม่ได้ ตระกูลเย่แห่งเมืองเอกก็คืออาจหาญ ออกมือก็คือหนึ่งพันล้าน
ต้องรู้ว่าทรัพย์สินของทั้งตระกูลเย่แห่งตงไห่ทั้งหมดก็มีเพียงหนึ่งพันล้าน คนเทียบคนเทียบจนตายจริงๆ！
หยางเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา: “ฉันบอกแก วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อทำลายตระกูลเย่ของแก รอแกตายแล้ว ตระกูลเย่ทั้งหมดก็เป็นของฉันแล้ว ฉันยังสนใจเรื่องเงินเพียงพันล้านนี้เหรอ”
ในทันที
เย่ห้าวม่านตาหดอย่างรุนแรง
เขารู้ว่าวันนี้คงอยากจะหนีความตาย！
“อยากจะทำลายตระกูลเย่ ก็ต้องดูว่าแกมีความสามารถนั้นไหม？”
จู่ๆ
ในเวลานี้
เย่หมิงหยิบปืนพกออกมา
“หยางเฟิง ฉันจะฆ่าแก แก้แค้นให้ลูกชายฉัน！”
เสียงพูดจบลง
เขายิงใส่หยางเฟิงไปหนึ่งนัด
ปัง！
เสียงปืนดัง——
หยางเฟิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ เรื่องอะไรก็ไม่มี
เย่หมิงเบิกตากว้าง สีหน้าคิดไม่ถึง
รูกระสุนปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา
เลือดไหลออกมาไม่หยุด
ตึง！
ศพของเย่หมิงล้มลงไป ท่าทางตายตาไม่หลับ
เสือขาวเก็บปืนในมือ พูดอย่างเหยียดหยามว่า “กล้ายิงใส่ท่านแม่ทัพ ฉันคิดว่าแกคงม่อยากมีชีวิตแล้ว”
“ลูกชาย!”
เห็นเย่หมิงถูกฆ่า
เย่ห้าวร้องไห้คร่ำครวญเสียงดัง