เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 124

หนึ่งหมื่นล้าน？
พระเจ้า！
นี่ไม่ใช่ล้อเล่นอยู่ใช่ไม่？
ในเวลานี้เย่ซานงงงวยไปหมดแล้ว
สมองของเขาขาวโพลนไปหมด ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดีแล้ว
มองเห็นการตอบสนองของเย่ซาน หยางเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูด “ทำไม หนึ่งหมื่นล้านไม่พอเหรอ？งั้นให้คุณสองหมื่นล้าน……”
ไม่ได้รอให้หยางเฟิงพูดจบ เย่ซานรีบพูดออกมาเสียงดัง “หนึ่งหมื่นล้านพอแล้ว！เพียงพอทั้งหมดแล้ว！！”
หยางเฟิงนี้ สรุปเป็นใครกันแน่？
เป็นเพียงเขยแต่งเข้าคนหนึ่งของตระกูลเย่จริง ๆ เหรอ？
ทำไมแค่เปิดปากก็เป็นกี่หมื่นล้านแล้ว นี่คือต้องการจังหวะทำให้คนตกใจตายเหรอ！
หยางเฟิงพยักหน้าแล้วพูด “ในเมื่อพอแล้ว งั้นตอนนี้ผมให้โอนเข้าบัญชีบริษัทหนึ่งหมื่นล้าน”
พูดประโยคนี้จบ เขามองไปยังเสือขาวด้านข้างแวบหนึ่งแล้วพูด “โอนเงินทุนหนึ่งหมื่นล้านให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปสำนักงานสาขาเมืองเอก！”
เสือขาวพยักหน้าแล้วพูด “ครับ！”
หลังจากนั้นหนึ่งนาที
“ผู้จัดการใหญ่ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว！”
หัวหน้าฝ่ายบัญชีวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าลนลาน
เย่ซานขมวดคิ้วแล้วถาม ”เกิดเรื่องอะไรขึ้น？หรือว่าไม่รู้ว่าที่นี่คือห้องทำงานของท่านประธานเหรอ？ทำไมถึงได้ลนลานแบบนี้？”
หัวหน้าฝ่ายบัญชีพูดไปหอบหายใจไป “ผู้จัดการใหญ่ เมื่อกี้บัญชีของบริษัทเราอยู่ ๆ ก็มีเงินทุนเกินมายอดหนึ่งหมื่นล้าน！”
เมื่อกี้หัวหน้าฝ่ายบัญชี ได้รับแจ้งเตือนจากธนาคารกะทันหัน บอกว่าบัญชีของบริษัทมีเงินมากกว่าหนึ่งหมื่นล้าน
ทั้งร่างเขาตกใจจนแทบเป็นลม
ยังคิดว่าธนาคารเข้าใจผิดแล้ว
ผ่านการยืนยันหลายรอบ ถึงได้แน่ใจว่าบัญชีบริษัทมีมากกว่าหนึ่งหมื่นล้านจริง ๆ！
ดังนั้น หัวหน้าฝ่ายบัญชีเลยรีบร้อนมาหาเย่ซาน
เย่ซานทั้งตัวก็ตกตะลึงไปหมด
เขามองหยางเฟิง ใบหน้าแสดงออกถึงความไม่กล้าจะเชื่อ
ก่อนหน้านี้เขายังคิดว่าหยางเฟิงยังล้อเล่นอยู่เลย
ในที่สุดหนึ่งหมื่นล้าน นี่ไม่ใช่ว่าคนธรรมดาจะสามารถเอามันออกมาได้
ผลสุดท้าย
เวลาไม่ถึงหนึ่งนาที บัญชีของบริษัทก็มีมากกว่าหนึ่งหมื่นล้าน
ไม่ต้องคิดให้มาก นี่แน่นอนว่าเป็นหยางเฟิงให้คนโอนเข้ามา
“คุณหยาง……”
เย่ซานอ้าปากกว้าง ไม่รู้ควรจะพูดอะไรดีแล้ว
หยางเฟิงยิ้มแล้วพูด “ไม่ต้องตื่นตระหนกตกใจไป นี่เป็นเพียงเศษเงินเล็กน้อยเท่านั้น หน้าที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ของคุณก็คือรับซื้อบริษัทเหล่านี้ ในเวลาเดียวกันให้ทุกบริษัทของเมืองเอกดูซะหน่อย เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของเราไม่ใช่จะกลั่นแกล้งได้ง่ายขนาดนั้น！”
หนึ่งหมื่นล้าน？
ยังเป็นเพียงเศษเงิน？
เย่ซานทันใดนั้นก็รู้สึกว่าโลกทัศน์ของตนเองถูกโค่นล้มไปทั้งหมดแล้ว
ก่อนหน้านี้ เขายังคิดว่าได้กอดต้นขาของตระกูลเย่แห่งจงโจวแล้ว
แต่ตอนนี้ เขาเพิ่งจะค้นพบว่าเทียบกับหยางเฟิงแล้ว ตระกูลเย่แห่งจงโจวก็เป็นแค่ลมตดอ่า！
หนึ่งหมื่นล้านอ่า！
ต่อให้ตระกูลเย่แห่งจงโจวก็ไม่สามารถเอาออกมาได้พอ！
คิดถึงตรงนี้ เย่ซานก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกลึก พูดด้วยใบหน้าฮึกเหิม “คุณหยาง ผมรับรองว่าจะทำหน้าที่ให้เสร็จสมบูรณ์ครับ！”
พูดประโยคนี้จบ เขาก็รีบถอยออกไป เตรียมตัวรับซื้อบริษัทเหล่านี้
หลังจากรอจนเย่ซานออกไป เย่เมิ่งเหยียนกลอกตาใส่หยางเฟิง
“ครั้งต่อไปคุณสามารถไม่ทำแบบนี้อีกได้ไม่ ง่ายมากที่จะทำให้คนหวาดกลัว！”
เมื่อก่อนเย่เมิ่งเหยียนก็ถูกการกระทำที่ยิ่งใหญ่ของหยางเฟิงจนตกใจหวาดกลัวมาแล้ว
แค่ลงมือก็คือกี่หมื่นล้านกี่หมื่นล้าน
รู้สึกว่าเงินก็เหมือนกระดาษไร้ค่า
แต่หลังผ่านไปหลายหลายครั้ง เธอก็คุ้นชินแล้ว
ตอนนี้หยางเฟิงออกมือไปหนึ่งหมื่นล้าน รับซื้อบริษัทเหล่านั้น เธอพบเห็นบ่อยจนชินตาแล้ว
หยางเฟิงเป็นผู้ชายของตนเอง
และก็เป็นตำแหน่งสูงสุดของตนเอง！
หยางเฟิงกอดเย่เมิ่งเหยียน พูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเขารังแกคุณ ก็เท่ากับรังแกผม ผมจะแข็งใจยังไงให้ที่รักของผมถูกคนกลั่นแกล้งล่ะ？”
“ก็เพราะคุณช่างพูด！”
เย่เมิ่งเหยียนแสร้งพูดทำเป็นโกรธเคือง แต่ภายในใจสบาย ๆ
……
หลังจากนั้นสิบนาที
ข่าวสารที่นอกจากจะใหญ่โตยังน่าหวาดกลัวมาก แพร่ออกมาจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
เฟิงเมิ่งกรุ๊ปประกาศ ปิดกั้นบริษัทที่ตัดขาดความร่วมมือเหล่านั้นตลอดไป