เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 134

หลังจากพูดพิธีรีตองกับหลันซินไปครั้งหนึ่ง
หม่าตงพูดกับหยางเฟิงด้วยใบหน้าเคารพนอบน้อม “คุณหยาง แสดงความยินดีด้วย！”
“ครับ！” หยางเฟิวชงพยักหน้าแล้วพูด “ไปครับ พวกเราเข้าไปกัน！”
หลังจากนั้น หยางเฟิงกับหม่าตงก็เข้าไปในโรงแรม
หลังจากหยางเฟิงออกไป
ในเวลานี้ด้านนอกโรงแรมตรงมุมมืด ซ่อนเร้นสองดวงตาเย็นยะเยือก
ตามการตรวจสอบ ชายชุดขาวพบว่า หงทาวได้รับเชิญจากตระกูลเย่แห่งเมืองเอกอันร่ำรวย จัดการกับตระกูลเย่แห่งเมืองเอก หลังจากนั้นก็หายสาบสูญไป
ดังนั้นคนที่ฆ่าหงทาว มือสังหารที่ใหญ่ที่สุด ก็คือตระกูลเย่แห่งเมืองเอก！
อีกทั้งเขายังได้เข้าใจ เหตุผลที่ตระกูลเย่แห่งเมืองเอกเติบดตได้อย่างรวดเร็ว ทั้งหมดเป็นเพราะเขยแต่งเข้าของตระกูลเย่ หยางเฟิง！
ดังนั้น เขาสามารถยืนยันได้ 100% มือสังหารที่ฆ่าหงทาวตาย ก็คือหยางเฟิง ！
มองด้านหลังหยางไปที่ออกไป ชายชุดขาวพูดเสียงเย็นชา “ฆ่าศิษย์น้องของฉัน คืนนี้ ฉันก็จะทำให้งานวันเกิดแกกลายเป็นงานศพ！”
……
“ผู้นำตระกูลหลัน มอบหมูทองคำหนึ่งตัว ขอแสดงความยินดีกับวันเกิดเจ้าตัวน้อยร่ำรวยตลอดชีวิต！”
“อภิมหาเศรษฐีตงไห่ มอบสนามเด็กเล่นหนึ่ง ขอแสดงความยินดีกับวันเกิดเจ้าตัวน้อยขอให้ความสงบสุข！”
“มอบรถเด็กสุดหรูหนึ่งคัน ขอแสดงความยินดีกับวันเกิดเจ้าตัวน้อย……”
หยางพั่นพั่นปรากฏตัวกลางเวที รับคำอวยพรของทุกคน
ทุกท่านที่อยู่ในงาน ล้วนเป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาที่ตงไห่
ของขวัญที่มอบไป แน่นอนว่าคุ้มราคา
หยางเฟิงพูดยิ้งกับทุกคน “ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานวันเกิดของสาวน้อย ตอนนี้ผมขอประกาศ เริ่มงานวันเกิด！”
หลังจากเปล่งเสียงออกไป
เค้กสูงหกชั้นถูกเข็นขึ้นมา
เค้กทั้งหมด สูงถึงสามเมตร
บนสูงสุดของเค้กเป็นเทียนหกเล่ม
สื่อถึงหยางพั่นพั่นที่วันนี้หกขวบแล้ว！
เค้กก้อนนี้เป็นหยางเฟิงที่เชิญปรมาจารย์ด้านการทำขนมที่มีชื่อเสียงมาออกแบบและผลิตโดยเฉพาะ
แกรก！
แสงไฟทั้งหมดในงานทันใดนั้นก็ดับลง
ก็เหลือเพียงแสงของเทียน
หยางเฟิงยิ้มและพูดกับหยางพั่นพั่น “พั่นพั่น รีบขอพรเร็ว แล้วเป่าเทียนให้ดับ！”
“ค่ะ！”
หยางพั่นพั่นพยักหน้า ขอพร เป่าเทียนจนดับ ทั้งงานยังมืดสนิท
ก็ในเวลานี้ แสงเย็นเยือกสาดผ่าน ใกล้เข้ามาทางหยางพั่นพั่น！
นั่นคือกระบี่ด้ามหนึ่ง！
กระบี่แหลมคมด้ามหนึ่ง！
แสงเย็นยะเยือกส่องประกาย แทงคอหยางพั่นพั่น！
ถ้ากระบี่แทงลงไป ต้องตายอย่างไร้สงสัย！
ความรวดเร็วของกระบี่เล่มนั้นเร็วมาก
ผู้คนเดิมทีก็ตอบสนองกันไม่ทัน
อ่า！
เย่เมิ่งเหยียนร้องตกใจ
หลังจากนั้นหันตัวไปกอดหยางพั่นพั่นทั้งตัวไว้ในอ้อมอก
ฟิ้ว！
มีเงาผ่านไป
หยางเฟิงทั้วตัวลอยพุ่งออกไป
กำหมัดซัดออกไป
ปัก！
เสียงคำรามดังกึกก้อง
อากาศทั้งหมดเหมือนกับถูกระเบิด
กล้าที่จะฆ่าลูกสาวของตนเอง ไม่อาจให้อภัยได้！
หยางเฟิงในเวลานี้ทั่วร่างแผ่กระจายไอสังหารราวกับซ้อมรบ
สองตาของเขาแดงเลือด ด้านหลังปรากฏเหมือนภาพภูเขาซากศพทะเลเลือด
ชายชุดขาวมองเห็นตรงนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปมากทันที
ภายใต้ความวิตกกังวล กระบี่แหลมคมในมือก็มุ่งแทงไปยังหยางเฟิง
ปัง！
เสียงดังมาก
กระบี่แหลมคมหักเป็นชิ้นชิ้น
แรงกำหมัดของหยางเฟิงไม่น้อย
ซัดไปบนร่างของชายชุดขาว
ทั้งร่างของเขาราวกับสายว่าวที่ขาด ลอยบินออกไป
ปัง！
ท่ามกลางอากาศเลือดสด ๆ พุ่งออกมา
ราวกับฝนเลือดสาดหล่นลงมา
ดังสะเทือนเลือนลั่น！
หลังจากนั้นทั้งร่างก็ชนบนกำแพง
ชนกำแพงจนหล่นลงมา
ทั้งร่างถูกเศษหินฝังกลบ
แครก！
ในเวลาเดียวกัน
แสงไฟทั้งหมดก็สว่างขึ้น
อ่า！
อ่า！
อ่า！
ในเวลานี้ ผู้คนถึงจะตอบสนองกันมา
เสียงร้องตกใจ เสียงตะโกน ดังจนกลายเป็นฉากเดียว
ทุกคนวิ่งหนีกระจัดกระจายไปทุกทาง！
ในชั่วพริบตา
สถานที่จัดงานวันเกิดก็กลายเป็นว่างเปล่า
หยางเฟิงหันกลับไปพูดกับเย่เมิ่งเหยียน “พาลูกออกไป！”