เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 138

ไป๋เฟยเป็นศิษย์ที่ฝีมือดีที่สุดของเขา
ที่สำคัญที่สุดคือ ไป๋เฟยเป็นลูกนอกสมรสของเขา
คิดไม่ถึงว่า จะตายอยู่ในมือหยางเฟิงแบบนี้
จ้าวหวูจี๋จ้องมองหยางเฟิง พร้อมพูดขึ้นอย่างโกรธจัดว่า “ผมจะข้าพวกคุณ”
“ลงมือ ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”
เมื่อคำสั่งดังขึ้น
ผู้คุมกฎอาวุโสกว่าร้อยคน พุ่งไปฆ่าฟันหยางเฟิง
หยางเฟิงไม่พูดอะไร
เสือขาวกับองครักษ์มังกรหกสิบคน กระโจนเข้าไปฆ่าฟัน
ปัง
ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากัน ก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดขึ้นมา
ผู้คุมกฎอาวุโสพวกนี้ล้วนเป็นยอดฝีมือแดนฮั่วจิ้ง แต่ละคนมีฝีมือการต่อสู้แข็งแกร่ง และก็มีชื่อเสียงในวงการการต่อสู้ของมณฑลเจียงหนาน
แต่องครักษ์มังกรหกสิบคน เป็นเหมือนกับเครื่องจักรสังหารที่มีประสิทธิภาพ
แววตาของพวกเขาเยือกเย็น ไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่างให้ความร่วมมือกัน สังหารผู้คุมกฎอาวุโสพวกนี้
อ้าก
อ้าก
อ้าก
เสียงร้องเรียกอย่างเจ็บปวด
ผู้คุมกฎอาวุโสของสำนักปาจี๋แต่ละคน ตาลอยู่ในมือองครักษ์มังกร
เห็นแบบนี้ สีหน้าจ้าวหวูจี๋เปลี่ยนไป
เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่ข้าคิดว่า “ค่ายกลศึก”
เขามองออก พวกองครักษ์มังกรใช้กระบวนการค่ายกลศึก
รวบรวมเอาความสามารถของทั้งหกสิบคนกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน แสดงพลังการต่อสู้ที่น่ากลัวที่สุด
ได้ยินมาว่าค่ายกลศึก มีเพียงคนที่แข็งแกร่งที่สุดในทหารถึงสามารถใช้ได้
คนพวกนี้ใช้เป็นได้อย่างไร?
ดวงตาทั้งคู่ของจ้าวหวูจี๋จ้องมองดูหยางเฟิง พร้อมถามขึ้นว่า “เจ้าเป็นใครกันแน่?”
หยางเฟิงจุดบุหรี่ สูบหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “คนตาย ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมเป็นใคร”
“โอหัง”
จ้าวหวูจี๋โกรธจนสีหน้าแดงก่ำ
เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคนโอหังอย่างหยางเฟิง
แต่ในสนามสู้รบ ศิษย์สำนักปาจี๋ในตอนนี้ ต่างกำลังพ่ายแพ้
ปัง
ปัง
ปัง
“ฮ่าๆ มาได้ดี”
เสือขาวฮึกเหิมขึ้นมา ต่อยคนละหมัด
ผู้คุมกฎอาวุโสของสำนักปาจี๋พวกนั้น ต่างล้มลงพื้น
เวลาเพียงครู่เดียว ผู้คุมกฎอาวุโสจำนวนมากล้วนล้มกองบนพื้นทั้งหมด
เห็นแบบนี้ สีหน้าจ้าวหวูจี๋ตกตะลึง
เขาคิดไม่ถึงว่า พวกเสือขาวจะมีความสามารถแข็งแกร่งขนาดนี้
“อย่าคิดโอหัง”
เห็นว่าศิษย์สำนักปาจี๋จะถูกฆ่าตายหมดแล้ว ในที่สุดจ้าวหวูจี๋ก็นั่งต่อไปไม่ไหวแล้ว
เขาตะโกนพูดขึ้น พร้อมกระโจนเข้าไปฆ่าฟันเสือขาว
“มาได้ดี”
เห็นจ้าวหวูจี๋กระโจนมาฆ่า เสือขาวตะโกนพูดขึ้น พร้อมเผชิญหน้าอย่างไม่หวาดกลัว
ปัง
ทันใดนั้น ทั้งสองคนก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดขึ้นมา
เพิ่งต่อสู้กัน
ในใจจ้าวหวูจี๋ตกตะลึง
ความสามารถของเสือขาวคนนี้แข็งแกร่งอย่างมาก
เพียงเผชิญหน้าอย่างผิวเผิน เขาก็ถูกต่อยจนเลือดลมปั่นป่วน
เสือขาวหัวเราะเสียงดัง พร้อมพูดถึงว่า “ฮ่าๆ สู้มาตั้งนานขนาดนั้น มีเพียงคุณที่ค่อนข้างมีความสามารถสูงหน่อย ครั้งนี้ต่อสู้กับผมสักสามร้อยกระบวนท่า”
“โอหัง คอยดูว่าผมจะฆ่าคุณยังไง”
เห็นเสือขาวผยองขนาดนี้ จ้าวหวูจี๋ก็โกรธโมโหจัด
ไม่ช้า ทั้งสองคนก็ต่อสู้กันขึ้นมาอีกครั้ง
เห็นเสือขาวกับจ้าวหวูจี๋ ต่อสู้กันอย่างดุเดือด หยางเฟิงไม่เป็นกังวลเลยสักนิด
เสือขาวอยู่ในทางเหนือของต้าเซี่ย ได้รับขนานนามว่าเป็นเทพเจ้าผู้ดุร้าย
ครั้งหนึ่งท่ามกลางกองทหารศัตรูแสนคน เด็ดหัวผู้นำศัตรู
ฆ่าสังหารหัวหน้าศัตรู หัวกลิ้งลงพื้น ตับไตแตกสลาย
ถึงแม้จ้าวหวูจี๋จะเป็นปรมาจารย์ครึ่งขั้น แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสือขาว
หยางเฟิงพ่นควันบุหรี่ออกมา ท่าทีเพลิดเพลินอย่างมาก
นี่ไม่ใช่บุหรี่ธรรมดา แต่เป็นบุหรี่ชนิดพิเศษ
ทั่วทั้งต้าเซี่ย คนที่สามารถไปสูบบุหรี่แบบนี้ มีเพียงแค่สามคนเท่านั้น
บูม
บูม
บูม
การต่อสู้ยิ่งอยู่ก็ยิ่งดุเดือด
แต่ละหมัดของ เสือขาว ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรุนแรง
“ฮ่าๆ สะใจ สะใจ”
ปัง
เสียงดังกระหึ่มดังขึ้น
หมัดของเสือขาวต่อยหน้าอกของจ้าวหวูจี๋
ทันใดนั้น คนทั้งคนกระเด็นลอยออกไป