เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 142

“ไอ้น้อง ดูเหมือนว่าแกจะอยากยุ่งเรื่องคนอื่นนะ? แกไปถามดู ทั้งหู้ไห่มีใครกล้ารุกรานพวกเราแก๊งเขียว!”
ได้ยินว่าผู้ชายหลายคนในชุดสูทเป็นคนของแก๊งเขียว คนรอบข้างก็ถอยห่างไปทันที มองหยางเฟิงด้วยความเห็นอกเห็นใจ
ผู้ชายชุดสูทหลายคนเห็นสิ่งนี้ ก็ทำสีหน้าที่พึงพอใจ
ในหู้ไห่ แก๊งเขียวก็คือสวรรค์!
ไม่มีใครกล้ารุกรานแก๊งเขียว!
เพราะคนที่รุกรานแก๊งเขียวถูกโยนลงไปในแม่น้ำเป็นอาหารปลาไปแล้ว
เห็นสีหน้าของผู้คนรอบข้าง หยางเฟิงรู้ว่า แก๊งเขียวนี่ คงจะมีชื่อเสียงไม่ดีในหู้ไห่
หยางเฟิงขี้เกียจพูดไร้สาระ พูดกับเสือขาวที่อยู่ข้างๆ “เสือขาว ขยะพวกนี้ก็ให้นายจัดการเลย”
เสือขาวยิ้มเย็นชาพูด “ท่านแม่ทัพ! ท่านสบายใจได้เลย แค่ขยะไม่กี่ชิ้น แป๊บเดียวผมก็จัดการเสร็จแล้ว!”
“อวดดี กล้าดียังไงมารุกรานพวกเราแก๊งเขียว พวกแกกำลังรนหาที่ตาย!”
ได้ยินบทสนทนาของหยางเฟิงกับเสือขาว พวกผู้ชายชุดสูทก็โกรธขึ้นมา เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!
“พี่น้องทุกคน จัดการมันเลย!
“รุกรานพวกเราแก๊งเขียว หาที่ตาย!”
พึ่งพูดจบ ผู้ชายชุดสูทหลายคนก็พุ่งเข้าหาพวกหยางเฟิงไป
เสือขาวถอนหายใจเย็นชาทีหนึ่ง กลายเป็นเศษเงา
ป๊าป!
ป๊าป!
ป๊าป!
หลังจากตบหน้าอย่างแรงไม่กี่ครั้ง ผู้ชายชุดสูททุกคนก็ล้มกระจายออกไป แล้วร้องไม่หยุด
เสือขาวพูดด้วยท่าทางดูถูก “ขยะไม่กี่ชิ้น ก็กล้าเห่าต่อหน้าฉัน ไม่รู้จักประมาณตน!”
ผู้หญิงที่ใส่แว่นกันแดดเห็นสิ่งนี้ ก็สีหน้าตกใจ
กลุ่มคนหยางเฟิงคงจะเป็นคนแรกที่กล้าต่อยคนของแก๊งเขียวต่อหน้าผู้คนในหู้ไห่
“ไป พวกเราขึ้นรถ!”
หยางเฟิงไม่ได้ใส่ใจขยะเหล่านี้เลย และเตรียมจะขึ้นรถ
“เดี๋ยวก่อน!”
จู่ๆผู้หญิงเรียก
หยางเฟิงขมวดคิ้ว ถามว่า “คุณยังมีเรื่องอะไรอีกมั้ย?”
ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างน่าสงสาร “ขอร้องพวกคุณเถอะ เป็นคนดีให้สุด พาฉันไปด้วยเถอะ! ไม่อย่างงั้น พวกเขาต้องส่งคนมาจับฉันอีกแน่นอน!”
“เออ……”
หยางเฟิงอยากจะปฏิเสธ เห็นสายตาขอร้องของเย่เมิ่งเหยียนที่อยู่ข้างๆ ก็ใจอ่อนขึ้นมา
“คุณขึ้นมาเถอะ!” เขาพูดด้วยสีหน้าที่หมดหนทาง
“ขอบใจนะพวกคุณ!”
เมื่อเห็นหยางเฟิงตอบตกลง สีหน้าผู้หญิงคนนั้นก็ดีใจมาก
หลังจากที่ขึ้นรถ
ผู้หญิงถอดแว่นกันแดดออก หมวกแก๊ป เปิดเผยใบหน้าที่เย้ายวน
ถึงแม้เย่เมิ่งเหยียนจะเป็นคนที่สวยอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังประหลาดใจกับความสวยงามของอีกฝ่าย
ใบหน้าหยางเฟิงท่าทางสงบ
ในสายตาของเขา มีเย่เมิ่งเหยียนเพียงคนเดียว
ผู้หญิงคนอื่นก็แค่คนเดินผ่านไป
เย่เมิ่งเหยียนอดไม่ได้ที่จะพูด “คุณสวยมากเลย!”
ผู้หญิงยิ้มแล้วพูด “คุณก็สวยมากเหมือนกัน ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อเฟิงชิงหวู ขอบคุณพวกคุณที่ช่วยฉันนะ!”
“อ๋อ!” เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้าแล้วพูด “ฉันชื่อเย่เมิ่งเหยียน!”
ตอนที่เฟิงชิงหวูพูดชื่อตัวเองออกมา อยากเห็นสีหน้าที่น่าประหลาดใจจากบนหน้าของหยางเฟิงเขา
แต่น่าเสียดายที่ทุกคนท่าทีสีหน้าเฉยๆ
โดยเฉพาะหยางเฟิง ยังหันหัวมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจตัวเอง
สิ่งนี้ทำให้เฟิงชิงหวูรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
ต้องรู้ว่า เธอเป็นดาราที่ร้อนแรงที่สุดในประเทศต้าเซี่ยในปัจจุบัน ไปถึงไหนก็เต็มไปด้วยผู้คนทุกที่
ทำไมคนพวกนี้ดูเหมือนไม่รู้จักตัวเอง?
แต่ที่ไม่รู้คือ
ปกติเย่เมิ่งเหยียนจะยุ่งกับงาน ไม่มีเวลาไปติดตามดาราอะไรแบบนี้หรอก
ส่วนหยางเฟิง เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าดาราคืออะไร!
ในพจนานุกรมของเขา มีแต่นักรบเลือดเหล็ก นักวิทยาศาสตร์ผู้เสียสละ และคนจีนโพ้นทะเลที่ห่วงใยประเทศ!
และยังมีครอบครัวของตัวเอง ลูกสาวและภรรยา!
ดูถึงที่นี่
เฟิงชิงหวูรู้สึกนอยๆในใจเล็กน้อย
เวลานี้ เย่เมิ่งเหยียนถามด้วยความสงสัย “ทำไมคนพวกนั้นถึงไล่ตามคุณเหรอ?”