เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 150

เมื่อได้ยินแบบนี้ คนแก่เสื้อเทาก็เงียบไม่พูด
เพราะยังไงก็เป็นเรื่องภายในบ้านระหว่างพ่อลูกเฉ่าซือไห่ ไม่ใช่เรื่องที่คนนอกอย่างเขาจะมาพูดอะไรได้
เฉ่าซือไห่ถาม “ช่วงนี้สำนักหงมีการเคลื่อนไหวอะไรรึเปล่า?”
คนแก่เสื้อเทาพูด “ตามรายงานจากสายลับ สำนักหงกำลังจะเคลื่อนไหวในเร็วๆนี้ แอบติดต่อกองกำลังในพื้นที่สีขาวและพื้นที่สีเทา โดยเฉพาะสี่ตระกูลใหญ่ ดูเหมือนจะกลับมาอีกครั้ง!”
“หึ!”
เฉ่าซือไห่พ่นลมอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่าสำนักหงยังไม่ตายใจ!”
คนแก่เสื้อเทาเตือน “หัวหน้า พวกเราต้องเฝ้าระวัง โดยเฉพาะสี่ตระกูลใหญ่ ถ้าเกิดสมรู้ร่วมคิดกับสำนักหง งั้นพวกเราแก๊งเขียวก็จะเดือดร้อน”
เฉ่าซือไห่คิดๆแล้วพูด “ท่านเทา ฉันเตรียมจะจัดงานเลี้ยงพูดคุย ถึงเวลานั้นฉันจะส่งคำเชิญไปยังพื้นที่สีขาวและพื้นที่สีเทาของหู้ไห่ และสี่ตระกูลใหญ่ ฉันจะคอยดู ใครจะกล้าไม่ให้หน้าฉัน!”
พูดจบ เขาก็สีหน้าอาฆาตแค้น!
คนแก่เสื้อเทาพยักหน้าแล้วพูด “ได้ครับ หัวหน้า ผมจะจัดการให้ทันทีเลย!”
“หัวหน้าเฉ่า!”
ในขณะนี้ เจี้ยนเฟิงบุกเข้ามาจากข้างนอก
เขาคุกเข่าต่อหน้าเฉ่าซือไห่ ถามว่า “ไม่รู้ว่าหัวหน้าเฉ่า จะแก้แค้นให้ท่านสามเมื่อไหร่?”
เฉ่าซือไห่มองเจี้ยนเฟิง บนหน้าเผยความรำคาญนิดหนึ่ง
ช่วงสองสามวันนี้ เจี้ยนเฟิงนี่พูดอยู่ทุกวันว่าจะแก้แค้นให้จางเวย
สถานการณ์ที่ยังไม่มั่นคงในหู้ไห่ เขาจะแก้แค้นให้กับจางเวยได้ยังไง?
เฉ่าซือไห่พูดเบาๆ “เจี้ยนเฟิง นายก็อย่ารีบร้อน เรื่องแก้แค้นยังมีเวลาอีกเยอะ นายอยู่พักที่หู้ไห่สองสามวัน ไม่ต้องกังวล รอผ่านไปช่วงหนึ่ง ฉันจะล้างแค้นให้ท่านสามแน่นอน!”
“แต่ว่า……”
เจี้ยนเฟิงอยากพูดอะไรบางอย่าง
แต่เห็นเฉ่าซือไห่หันหลังเดินเข้าไปวิลล่าลึกแล้ว
เห็นด้านหลังที่จากไปของเห็นเฉ่าซือไห่ เจี้ยนเฟิงสีหน้าทำอะไรไม่ถูก
หลายวันนี้ เขาอยากให้เฉ่าซือไห่แก้แค้นให้ท่านสามโดยตลอด แต่เฉ่าซือไห่ไม่เคยสนใจ
ดูเหมือนว่าถ้าจะแก้แค้น ก็จะต้องพึ่งตัวเองแล้วแหละ!
แต่แค่คิดถึงความแข็งแกร่งอันน่ากลัวของหยางเฟิง เจี้ยนเฟิงก็สิ้นหวังมากๆ!
คนแก่เสื้อเทามองเจี้ยนเฟิงแล้วพูดอย่างดูถูก “เจี้ยนเฟิง หัวหน้าจากไปแล้ว นายยังไม่รีบไปอีก!”
เจี้ยนเฟิงยืนขึ้น หันหลังจากไปโดยทำอะไรไม่ได้
คนแก่เสื้อเทามองด้านหลังเจี้ยนเฟิงที่จากไป หายใจออกเบาๆ จากนั้นคนทั้งคนก็หายไปจากที่เดิม
……
ข้างนอกตระกูลเฉ่า
“แม่ง! เจอหน้าก็ด่าฉัน เหมือนกับด่าหมาตัวหนึ่ง ครั้งนี้ฉันโดนคนต่อยมาก็ด่าฉัน มันยังมีเหตุผลอยู่ไหม?”
แค่คิดถึงเฉ่าซือไห่ไม่แก้แค้นให้ตัวเอง แล้วยังด่าตั้วเองเป็นชุด เฉ่าปิงก็ยิ่งอารมณ์เสียมากขึ้น
ในเวลานี้ เฉ่าปิงเห็นเจี้ยนเฟิงที่เดินออกจากวิลล่า
เขารู้สึกคุ้นๆกับเจี้ยนเฟิง เมื่อก่อนเป็นพี่น้องที่สาบานด้วยกันของพ่อตัวเอง บอดี้การ์ดส่วนตัวของจางเวย
แต่ได้ยินว่าช่วงก่อนหน้านี้ จางเวยถูกคนฆ่า เจี้ยนเฟิงมาหาพ่อตัวเองให้แก้แค้นให้จางเวย
ตอนนี้ดูเหมือนว่า เจี้ยนเฟิงนี้จะชนกับกำแพงที่พ่อตัวเองแล้ว
“เฮ้ย นายมานี่สิ!”
เฉ่าปิงตะโกนใส่เจี้ยนเฟิง
ได้ยินเสียงเรียก เจี้ยนเฟิงก็เดินมา ถามด้วยความเคารพ “นายน้อยเฉ่า ไม่ทราบว่าคุณเรียกผมมีเรื่องอะไรเหรอ?
ดังคำกล่าวที่ว่า คนอยู่ใต้หลังคาจำเป็นจะต้องก้มหัว
ตอนนี้เจี้ยนเฟิงมีเรื่องขอร้องแก๊งเขียว ไม่กล้าแสดงมารยาทไม่ดีกับเฉ่าปิงเป็นธรรมดา
เฉ่าปิงมองเจี้ยนฟิงยิ้มแล้วถาม “เจี้ยนเฟิง ได้ยินว่านายเป็นคนมีความสามารถเน่ยจิ้งยอดเยี่ยมใช่มั้ย?”
เจี้ยเฟิงพยักหน้าพูด “ใช่ครับ!”
เขามีความสงสัยอยู่ในใจ ทำไมจู่ๆเฉ่าปิงนี่ถึงถามคำถามนี้กับตัวเอง?
ต้องรู้ว่า ก่อนหน้านี้ทั้งสองคนไม่เคยพบเจอกันมาก่อน