เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 167

“ลูกเขย?”
บนใบหน้าของเฉ่าซือไห่นั้นได้ปรากฎถึงความตกใจเป็นอย่างมาก
เขาไม่คิดว่า คนที่อยู่จะทำให้เจ้าสำนักหงกลัวได้ขนาดนี้ คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นลูกเขย!
“ถึงแม้จะเป็นแค่ลูกเขย แต่ว่าก็ไม่ง่ายสำหรับลูกเขยเลย เขาหายตัวไปห้าปี ก่อนที่จะกลับมา เขาได้จัดงานกลับมาอย่างสมเกียรติ และกลับมาครองตระกูลเย่แห่งเมืองตงไห่ ไม่เพียงแค่นั้น และยังตีทำลายทิ้งตระกูลเย่เมืองเอกแห่งมณฑลเจียงหนาน และยิ่งไปกว่านั้นฝีมือของเขายังสามารถโค่นจางเวยตัวพ่อแห่งเมืองเอกลงได้ และยังสามารถจัดการกวาดล้างพื้นที่สีเทาอีก…”
“อะไรนะ? พี่น้องจางเวยของข้าโดนเจ้าหยางเฟิงฆ่าตายหรอ!”
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉ่าซือไห่ตกใจเป็นอย่างมาก
แค่ลูกเขยตัวเล็กคนเดียว คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาสามารฆ่าโค่นจางเวยตัวพ่อแห่งเมืองเอกของมณฑลเจียงหนานได้
ถึงแม้กำลังอำนาจของจางเวยจะไม่เหมือนข้า แต่ทว่าเขาก็เป็นจอมร้ายอันดับหนึ่งของเมืองเอกแห่งมณฑลเจียงหนาน
กลับกลายต้องมาตายด้วยน้ำมือหยางเฟิง ข้าไม่อยากจะคิดเลย
เฉ่าซือไห่มองไปที่เจี้ยนเฟิงแล้วถามว่า “แล้วทำไมเจ้าต้องบอกเรื่องนี้กับข้า?”
เจี้ยนเฟิงกัดฟันตอบ “เพราะว่าหยางเฟิงก็คือฆาตกรที่ฆ่าท่านสาม ยิ่งวันนี้ทำให้ท่านหัวหน้าแก๊งเขียวไม่พอใจอีก ดังนั้นข้าจึงอยากให้ท่านช่วยไปฆ่าเจ้าหยางเฟิงให้ข้าที เพื่อการแก้แค้นแทนท่านสาม”
“หึหึ!”
เฉ่าซือไห่หัวเราะอย่างเยือกเย็น
สุดท้ายแล้วเจ้าเจี้ยนเฟิงก็ยังมีวัตถุประสงค์อื่นอีก
ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ เขาคงจะหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้
แต่ทว่ารอบนี้เจ้าหยางเฟิงบังอาจที่มาแหย็มกับหัวของเขา
ถ้าหากไม่ฆ่าเจ้าหยางเฟิง เขาคงจะกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่ๆ
“เจ้าหยางเฟิงผู้นี้ ประวัติที่มาที่ไปช่างลี้ลับ อีกทั้งเบื้องหลังยังซับซ้อน หรือที่เจ้าพูดว่าให้ข้าฆ่า ก็จะฆ่าได้อย่างงั้นหรือ?”
ถึงแม้เฉ่าซือไห่จะอยากข้าหยางเฟิง
แต่ทว่าในใจเขาแน่ใจอย่างว่า
หยางเฟิงสามารถฆ่าจางเวยได้ ถ้าอย่างงั้นคงจะไม่ธรรมดาเป็นอย่างแน่
ต้องรู้ว่าเจี้ยนเฟิงนั้นเป็นนักรบชั้นยอดของฮั้วจิ้ง แต่ทว่ากลับไม่กล้าไปโจมตีหยางเฟิงกลับ อีกทั้งยังมาขอให้ไปฆ่าแทน
แค่คิดก็พอจะรู้แล้วว่า หยางเฟิงนั้นจริงๆแล้วน่ากลัวขนาดไหน
ในช่วงที่ยังไม่รู้ประวัติความเป็นมาของอีกฝ่าย ก็รอไปก่อน เพราะมันคงไม่ฉลาดอย่างแน่ที่จะลงมือโดยไม่รู้อะไรของฝั่งตรงข้าม!
ที่จางเวยถูกฆ่าตาย ก็เป็นเพราะเขาประมาทเองนั่นแหละ
ไม่รู้ประวัติความเป็นมาของหยางเฟิง แต่กลับยกทัพพลทหารไปโจมตีหยางเฟิง
สุดท้าย กลับทำให้ตัวเองต้องไปตกอยู่ในความตาย
เจี้ยนเฟิงคาดการณ์ไว้แล้วว่า เฉ๋าซือไห่คงไม่อยากจะไปฆ่าหยางเฟิง
ดังนั้นจึงพูดขึ้นว่า “ข้ามีวิธีที่จะขจัดฆ่าเจ้าหยางเฟิง”
เฉ่าซือไห่รีบถามกลับ “วิธีอะไรล่ะ”
เจี้ยนเฟิงพูด “หยางเฟิงไม่เพียงแต่ฆ่าท่านสาม แต่ยังทำให้คุณหนูของตระกูลเย่แห่งจงโจวไม่พอใจ ดังนั้นพวกเราสามารถรวมเป็นพันธมิตรกับตระกูลเย่จงโจวได้ เพื่อรวมกันกำจัดหยางเฟิง โดยอาศัยอำนาจจากตระกูลเย่แห่งจงโจว ข้าเชื่อว่าจะต้องสามารถกำจัดหยางเฟิงได้อย่างแน่นอน”
ก่อนที่เจ้าเจี้ยนเฟิงมาที่นี่ จริงๆแล้วเขาได้คิดแผนการไว้หมดแล้ว
เพราะว่าหากเขาไปหาตระกูลเย่แห่งจงโจว ฝั่งตรงข้ามต้องไม่สนใจตนเองเป็นแน่
ถ้าหากให้เฉ่าซือไห่ไปเข้าพบตระกูลเย่แห่งจงโจวล่ะก็ มันจะไม่เหมือนกันแล้วล่ะสิ
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร แก๊งเขียวก็เป็นหัวหน้าใหญ่อันดับหนึ่งแห่งเมืองหู้ไห่
ถึงแม้ว่าตระกูลเย่แห่งจงโจวจะไม่ไว้หน้าเฉ่าซือไห่
บนใบหน้าของเฉ่าซือไห่ได้ปรากฏรอยยิ่มขึ้น“ไม่คิดเลยว่าศัตรูของเจ้าหยางเฟิงจะเยอะมากมายขนาดนี้ อีกทั้งยังทำให้ตระกูลเย่แห่งจงโจวไม่พออีก พอมองดูแล้วครั้งนี้มันต้องตายเป็นแน่!”
พอพูดจบ เขาก็หันไปพูดกับผู้อาวุโสชุดเทา “ท่านเทารบกวนท่านช่วยไปที่จงโจวให้ที”
” ผู้อาวุโสชุดเทาพยักหน้า “รับทราบ ท่านหัวหน้า!”
เมื่อเห็นดังนั้น เจี้ยนเฟิงค่อยโล่งอกขึ้นมาหน่อย
เมื่อมีพันธมิตรเป็นแก๊งเขียวและตระกูลเย่แห่งจงโจวเป็นพันธมิตร
รอบนี้เจ้าหยางเฟิงจะต้องตายแน่นอน!
……
ตระกูลเย่แห่งจงโจว
“พ่อ ข้าจะล้างแค้นให้ท่านเอง”
“เจ้าหยางเฟิงนั่นไม่เพียงแต่จะฆ่าจางเวย อีกทั้งยังกวาดล้างผลประโยชน์ต่างๆของเราในเมืองเจียงหนานอีกด้วย”
“อีกทั้งยังฆ่าท่านดำ ที่น่าเกลียดกว่านั้นที่คาดไม่ถึงมันยังตบหน้าข้าอีกด้วย!”