เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 180

เพียงแค่ทำให้พวกเขากัดกันเอง แล้วสุดท้ายเราก็จะได้โชคอย่างไม่คาดฝัน!
หยางเฟิงกล่าวอย่างเรียบๆ : “บอกเฉินตง สำนักหงควรเคลื่อนไหวได้แล้ว!”
“ครับ!”
เสือขาวพยักหน้าและออกไปทันที
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้นและมองดูท้องฟ้าที่มืดมิด
คืนนี้จะเป็นวันแห่งการทำลายล้างแก๊งเขียว!
…
ศูนย์แก๊งเขียว!
เฉ่าซือไห่และคนอื่นๆ หนีไปด้วยความอับอาย
พวกเขาสูญเสียอย่างหนักในการต่อสู้ครั้งนี้
ยอมฝีมือสามพันคนหนีกลับมาได้ไม่ถึงพันคน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความสูญเสียของกำลังคนที่ส่งไปเพื่อกวาดล้างสถานที่ของสี่ตระกูลใหญ่
หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ พลังของ แก๊งเขียวได้รับความเสียหายอย่างหนัก
ท่านเทาถามด้วยสีหน้ากังวล: “หัวหน้า ตอนนี้เราควรทำอย่างไร”
ปัง!
เฉ่าซือไห่ตบโต๊ะอย่างแรงและโต๊ะไม้จันทน์ก็แตกเป็นชิ้นๆ
เขาพูดด้วยความโกรธแค้น: “ทั้งหมดเป็นกลลวง! ต้องเป็นหยางเฟิง แน่ๆ!”
คืนนี้ แก๊งเขียวได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส
หากไม่ใช่เพราะแผนการของหยางเฟิง ให้ตายเฉ่าซือไห่ก็ไม่เชื่อ!
สี่ตระกูลใหญ่แข็งแกร่งเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
หยางเฟิงต้องสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง
ถ้าหยางเฟิงไม่สนับสนุนสี่ตระกูลใหญ่ คืนนี้สี่ตระกูลใหญ่ถูกทำลายไปแล้ว!
ท่านเทาถอนหายใจเบาๆ และกล่าวว่า “หัวหน้า ไม่ว่านี่จะเป็นแผนการของหยางเฟิงหรือไม่ก็ตาม ตอนนี้พวกเราได้รับความเสียหายอย่างหนัก หากเราไม่หาแผนรับมือ เกรงว่าคืนนี้แก๊งเขียวของเราเสี่ยงต่อการถูกทำลาย!”
เฉ่าซือไห่ขมวดคิ้วแน่นอนว่าเขาเข้าใจสิ่งนี้ดี
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็พูดว่า “บอกให้ทุกคนถอยและเพิ่มระดับการป้องกันสูงสุดทันที!”
“ครับ!”
ขณะท่านเทากำลังจะถอย สาวกคนหนึ่งของแก๊งเขียวก็วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
“หัวหน้า เกิดเรื่องใหญ่แล้ว! สี่ตระกูลใหญ่ได้ร่วมมือกับสำนักหงโจมตีศูนย์ของเรา!”
“อะไรนะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเฉ่าซือไห่และท่านเทาก็เปลี่ยนไปทันที
เฉ่าซือไห่ตะโกนทันที: “เร็วเข้า รีบสกัดกั้นด้วยกำลังทั้งหมดที่มีในทันที อย่าปล่อยให้พวกมันเข้ามา!”
“ครับ!”
เมื่อสาวกของแก๊งเขียวได้ยินคำสั่งก็หันหลังไปทันที
เฉ่าซือไห่นั่งอย่างกระสับกระส่ายบนเก้าอี้
สี่ตระกูลใหญ่ร่วมมือกับสำนักหงเข้าโจมตี หากเป็นเมื่อก่อนแก๊งเขียวยังพอต้านทานได้
แต่ตอนนี้กำลังของแก๊งเขียวได้รับความเสียหายอย่างหนัก คงรับมือไม่ได้อย่างแน่นอน!
ท่านเทาพูดอย่างกังวล: “หัวหน้า เราต้องรีบหาทางแก้ไข!”
เฉ่าซือไห่ไม่พูดอะไรสักคำ
ตอนนี้จะทำอะไรได้อีก?
บูม!
บูม!
บูม!
…
เสียงการต่อสู้ข้างภายนอกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“หัวหน้า เราจะต้านทานไม่ไหวแล้ว!”
ตอนนี้สาวกคนเดิมของแก๊งเขียว พุ่งเข้ามาด้วยตัวที่เต็มไปด้วยเลือด
พูดจบสาวกคนนี้ก็เอียงหัวและล้มลงกับพื้นและตายทันที
เมื่อเห็นเช่นนี้สีหน้าของเฉ่าซือไห่ก็ยิ่งดูแย่ไปอีก
ท่านเทาพูดอย่างกังวลว่า “หัวหน้า เราต้องรีบออกไป!”
เฉ่าซือไห่หัวเราะด้วยความสมเพช: “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าจะหนีไปไหนได้?”
“ไปที่จินหลิง! ไปหาท่านบอก! เขาไม่มีทางทอดทิ้งเราอย่างแน่นอน!” ท่านเทาตะโกนเสียงดัง
“จินหลิง?”
เฉ่าซือไห่พึมพำกับตัวเอง
“อยากไป? วันนี้พวกแกอย่าคิดที่จะไปไหน!”
เสียงตะโกนดังขึ้น ผู้นำสี่ตระกูลใหญ่และผู้นำสำนักหงเฉินตง นำคนและม้าจำนวนมากบุกเข้ามา
เฉินตงจ้องเฉ่าซือไห่และหัวเยาะเย้ยและกล่าว: “เฉ่าซือไห่ เรื่องมาถึงนี่แล้วแกยังไม่ยอมสวามิภักดิ์?”
เมื่อเห็นเฉินตงและคนอื่นๆบุกเข้ามา ท่านเทาก็ยืนอยู่ข้างหน้าเฉ่าซือไห่และกล่าวว่า “หัวหน้า ท่านรีบหนีไป ข้าจะหยุดพวกมันเอง!”
“ท่านเทา!”
เฉ่าซือไห่ตะโกนเสียงดัง
ท่านเทาพูดอย่างร้อนใจว่า “หัวหน้า ไปสิ หากยังไม่ไปมันจะไม่ทันแล้ว! ข้าตายไม่เป็นไรแต่ท่านจะตายไม่ได้ เพียงแค่ท่านยังมีชีวิตแก๊งเขียวของเราก็ยังมีความหวัง!”