เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 2 สวรรค์บนดิน

“คุณอา คุณพาหนูไปหาคุณแม่ได้จริง ๆ หรือคะ ? หนูไม่ได้พบเธอมาสามวันแล้ว”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของหยางพั่นพั่นก็แดงก่ำ
ในใจของหยางเฟิงรู้สึกโกรธแค้นอย่างบอกไม่ถูก
เย่เมิ่งเหยียน เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ? ทำไมถึงเป็นแม่แบบนี้ ไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้ !
หญิงวัยกลางคนผู้นั้น บอกว่าเย่เหมืองเหยียนอยู่ในสวรรค์บนดินกับผู้ชายคนอื่น หยางเฟิงจึงตัดสินใจจะไปดู
ถ้าหากเย่เมิ่งเหยียนเหลืออดเช่นนี้จริง เช่นนั้นเขาก็จะพาหยางพั่นพั่นไป……
……
สวรรค์บนดิน
สถานบันเทิงที่หรูหราและอลังการที่สุดของตงไห่
ที่นี่คือสวรรค์ของผู้ชาย เป็นสถานบริการของคนรวย
“หยุดก่อน !”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยย้อมผมสีแดง คาบบุหรี่ เปลือยแขนเผยให้เห็นรอยสักคนหนึ่ง ขวางหยางเฟิงเอาไว้
เขาพิจารณาดูหยางเฟิงซึ่งแต่งกายธรรมดาตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาเย่อหยิ่ง : “ยาจกมาจากที่ไหนกัน ที่นี่ใช่ที่ที่แกจะเข้าได้อย่างนั้นหรือ ? ไสหัวไปให้พ้น !”
“หลีกไป !”
หยางเฟิงมีท่าทีไม่แยแส
“ไอ้ยาจก กล้าพูดกับหัวหน้าเช่นนี้หรือ !”
“ให้แกไสหัวไปไม่ได้ยินหรืออย่างไร ?”
“ถ้ายังไม่ไปอีก เชื่อไหมว่าฉันจะจัดการแกให้ตาย !”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคน ล้อมวงเข้ามาทันที หนึ่งในนั้นยกเท้าขึ้นเตะหยางเฟิง
เสียงกระทบดังสนั่น !
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวเล็กลอยกระเด็นออกไป ส่วนหยางเฟิงกลับไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย ยังคงอุ้มหยางพั่นพั่นเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา
“เจ้าหนู แกคิดจะมาหาเรื่องใช่ไหม ! พี่น้องทุกคน ออกมาให้หมด !” เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีรอยสัก ก็หยิบวิทยุสื่อสารออกมา แล้วเริ่มเรียกรวมพล
ตุบ ๆ ๆ !
เพียงครู่เดียว ก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งออกมาจากคลับกว่าร้อยคน
“กล้ามาหาเรื่องที่นี่ อยากรนหาที่ตายหรืออย่างไร ?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีรอยสักพูดอย่างภูมิใจ
หยางเฟิงไม่อยากพูดไร้สาระ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วต่อสายไปยังเบอร์โทรศัพท์เบอร์หนึ่ง
“เสือขาว แก๊งเทพมรณะ ออกปฏิบัติการ !”
ครืน !
หลังจากหยางเฟิงพูดจบ ก็มีเสียงดังสนั่นขึ้น
มีรถทหารจำนวนห้าคัน วิ่งตรงมาด้วยความเร็วสูงจากที่ไกล ๆ บนรถทหารทุกคัน มีพลทหารร่างกายกำยำยืนอยู่นับไม่ถ้วน!
จากนั้น เหล่าพลทหารก็ลงจากรถอย่างรวดเร็ว แล้วรีบมายืนเข้าแถวอยู่ด้านหลังหยางเฟิง
คลิก ๆ ๆ !
ปากกระบอกปืนสีดำขลับจำนวนนับไม่ถ้วน ที่เปล่งรัศมีของเทพมรณะผู้กลืนกินชีวิตคน เล็งเป้าไปยังบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
“ทุกคนคุกเข่าลงให้หมด !”
เสือขาวตะโกนเสียงดัง
ตุบ !
ตุบ !
ตุบ !
ไม่มีการลังเลใด ๆ ทั้งสิ้น บรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างคุกเข่าลงทั้งหมดด้วยความกลัว
ในนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีรอยสัก ดูจะกลัวมากที่สุด ตกใจจนกระทั่งฉี่ราด !
ตนเองล่วงเกินผู้มีอิทธิพลคนไหนเข้ากันแน่ ?
“ท่านแม่ทัพ ขอโทษที่กระผมมาช้า !”
เสือขาวเดินเข้ามาหาหยางเฟิงและทำความเคารพ
หยางเฟิงพยักหน้าแล้วพูดว่า : “พวกนายเฝ้าที่นี่เอาไว้ ห้ามให้ใครเข้าไปเด็ดขาด !”
“ครับ !”
เสือขาวตะโกนเสียงดัง พลทหารกว่าพันนายก็ปิดล้อมสวรรค์บนดินเอสไว้ทันที !
“คุณอา นี่กำลังทำอะไรกันคะ ? ถ่ายภาพยนตร์หรือ ?”
เมื่อเห็นพลทหารที่แต่งกายเต็มยศ หยางพั่นพั่นก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย
หยาเฟิงก้มหน้า แล้วพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน : “ใช่แล้ว พั่นพั่น อาจะพาหนูเข้าไปหาคุณแม่นะ”
พูดจบ หยางเฟิงก็พาพั่นพั่นเข้าไปด้านใน
เสือขาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง กลับแสดงสีหน้าตกใจ
เด็กผู้หญิงคนนี้ คือลูกสาวของท่านแม่ทัพนี่เอง !
ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป จะเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่มีเกียรติที่สุดของทั้งประเทศ !
อีกทั้งเมื่อครู่ ท่านแม่ทัพผู้ไม่เคยยิ้มแย้ม กลับยิ้มออกมาแล้ว……
เวลานี้
ในห้องรับรองห้องหนึ่งของสวรรค์บนดิน
เย่เหมิงเยี่ยนซึ่งมีรูปร่างสมส่วน ใบหน้างดงาม กำลังรับประทานอาหารเป็นเพื่อนชายวัยกลางคนอ้วนท้วนคนหนึ่งอยู่
บนร่างกายของชายวัยกลางคน มีรอยสักรูปเสือลงจากเขา เมื่อเห็นก็รู้ว่าเป็นพวกกร้านโลก
ชายวัยกลางคนมีชื่อว่าหวางหมิง เป็นนักเลงอยู่ในย่านสีเทาของเมืองตงไห่
เย่เมิ่งเหยียนหันมองหวางหมิง แล้วพูดอย่างอ้อนวอนว่า : “พี่หวาง ขอฉันยืมเงินสักห้าหมื่นหยวนจะได้ไหม ลูกสาวของฉันไม่สบาย ต้องการเงินเพื่อใช้ผ่าตัด”
เมื่อหยางพั่นพั่นเกิดมา ก็มีโรคหัวใจติดตัวมาแต่กำเนิด จะต้องผ่าตัดให้สำเร็จก่อนอายุหกขวบ มิฉะนั้นจะเป็นอันตรายถึงชีวิต !
ตอนนี้หยางพั่นพั่นอายุห้าขวบแล้ว
จะรีรออีกไม่ได้
ในเวลาสามวัน เย่เมิ่งเหยียนไปหาทุกคนที่สามารถขอความช่วยเหลือได้ แต่ไม่มีใครยินดีที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยสักคน
เมื่อจนปัญหา เย่เมิ่งเหยียนจึงจำใจต้องมาหาหวางหมิง
หวางหมิงเป็นนักเลงที่มีชื่อสียงของตงไห่ ปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูงโดยเฉพาะ
หวางหมิงหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า : “อยากยืมเงินห้าหมื่นหยวนจากฉัน แล้วเธอคิดจะเอาอะไรมาชดใช้คืนให้ฉันล่ะ ?”
เย่เมิ่งเหยียนรีบพูดว่า : “พี่หวาง โปรดวางใจ ขอแค่รักษาลูกสาวของฉันให้หายดีได้ ฉันจะต้องหาเงินมาคืนพี่แน่นอน”
“ฮ่า ๆ ๆ !”
หวางหมิงหัวเราะเสียงดัง จากนั้นจึงมองพิจารณาเย่เมิ่งเหยียนอย่างละเอียด แล้วพูดออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ว่า : “ฉันจะให้เธอยืมเงินก็ได้ และเธอก็ไม่ต้องคืนฉันด้วย แต่ฉันมีเงื่อนไขอยู่หนึ่งข้อ ก็คือเธอต้องมาเป็นผู้หญิงของฉัน”
เมื่อได้ยินคำพูดของหวางหมิง สีหน้าของเย่เมิ่งเหยียนก็เย็นชาลงทันที : “พี่หวาง ฉันแต่งงานแล้ว !”
หวางหมิงหัวเราะแล้วพูดว่า : “ใครไม่รู้จักสามีของเธอบ้าง ก็เป็นแค่ไอ้สวะ ! ขอแค่เธอยอมอยู่กับฉัน ต่อไปจะได้ชีวิตอย่างมีความสุข ฉันจะทำให้เธอมีชีวิตที่สุขสบาย ว่าอย่างไรล่ะ ?”
ขณะที่พูด มือของหวางหมิงก็เอื้อมไปยังต้นขาขาวนวลเนียนของเย่เมิ่งเหยียน
สีหน้าของเย่เมิ่งเหยียนเปลี่ยนไปทันที และรีบลุกขึ้น
“พี่หวาง โปรดให้เกียรติกันด้วย !”
เมื่อเห็นเย่เมิ่งเหยียนปฏิเสธตนเอง ดวงตาของหวางหมิงก็เผยความเย็นชาออกมา
เขาทำเสียงฟึดฟัดแล้วพูดว่า : “เย่เมิ่งเหยียน พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลังบังคับ ! เธอคิดว่าตอนนี้เธอยังเป็นคุณหนูใหญ่ผู้สูงส่งของตระกูลเย่อยู่อีกหรือ ? ตอนนี้เธอก็เป็นแค่ดอกไม้ข้างถนน ! เป็นหญิงหม้ายที่ไม่มีใครต้องการ !”
“ฉันยินดีรับเลี้ยงเธอ ถือเป็นวาสนาของเธอแล้ว แต่เธอกลับปฏิเสธฉัน เธอเชื่อไหมว่า คืนนี้ฉันจะทำให้เธอเดินออกไปจากห้องรับรองห้องนี้ไม่ได้”
คำพูดของหวางหมิง ทำให้เย่เมิ่งเหยียนใบหน้าซีดเผือด
เธอสิ้นหวังแล้ว !
เมื่อห้าปีก่อน เธอเป็นคุณหนูใหญ่ผู้สูงศักดิ์ของตระกูลเย่ เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของตงไห่
แต่เพื่อแก้เคล็ดให้กับคุณปู่ของตนเอง จึงถูกบังคับให้แต่งงานกับคนจรจัด
ผลสุดท้ายแต่งงานได้เพียงสองวัน คนจรจัดคนนี้ก็หนีไป ส่วนตนเองกลับตั้งท้อง และให้กำเนิดลูกสาวออกมา
ตลอดระยะเวลาห้าปี เย่เมิ่งเหยียนต้องทนต่อสายตาและคำพูดเยาะเย้ยของผู้อื่น
วันนี้กลับถูกหวางหมิงดูถูกเช่นนี้อีก !
เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกปวดใจจริง ๆ !
น้ำตาไหลอาบแก้มเป็นสาย
เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอดหนึ่งครั้งแล้วพูดว่า : “ขอโทษด้วยนะคะ ฉันคงไม่ยืมเงินจากคุณแล้ว ฉันขอตัวก่อน !”
พูดจบ เย่เมิ่งเหยียนก็หันหลังเดินจากไป
“จะไป ? ฉันอนุญาตหรือยัง ?”
หวางหมิงลุกขึ้น แล้วคว้ามือของเย่เมิ่งเหยียนเอาไว้ พลางแสยะยิ้มแล้วพูดว่า : “คืนนี้ เธอไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น !”
เย่เมิ่งเหยียนมีสีหน้าตื่นตระหนก : “คุณปล่อยฉันนะ คุณคิดจะทำอะไร ?”
“เหอะ ๆ !” หวางหมิงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ : “จะทำอะไรหรือ ? แน่นอนว่าจัดการกับเธอไง ! วันนี้ ฉันจะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงของฉันให้ได้……”
พูดจบ หวางหมิงก็โถมตัวเข้ามา และเริ่มฉีกเสื้อผ้าของเย่เมิ่งเหยียน
“ช่วยด้วย !”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมาป่าผู้หิวโหยอย่างหวางหมิง
เย่เมิ่งเหยียนก็รีบตะโกนออกมาเสียงดังอย่างเร่งรีบ
ตุบ !
ตอนนี้เอง ประตูของห้องรับรองถูกผลักให้เปิดออก
“คุณแม่……”