เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 241
บทที่ 241
ด้วยเท้านี้ มือข้างหนึ่งของเขาก็ใช้การไม่ได้อีก！
ทันใดนั้น
ก็มีเสียงหนึ่งดังกึกก้อง
“ใครกล้าทำร้ายลูกฉัน ？”
จ้าวหานเดินเข้ามา พูดอย่างโกรธเคือง
เท้าที่อยากจะกระทืบลงไปของหยางเฟิงก็ต้องชะงัก
เขาหันไปมอง ขมวดคิ้วเล็กน้อย
การเปิดตัวของสองคนพ่อลูกเป็นไปในแบบเดียวกัน
ดูๆไปแล้ว พ่อลูกคู่นี้ก็ช่างเหมือนกันซะจริง ！
จ้าวหานกวาดตามองไปรอบๆ
เพียงครู่เดียวก็เห็นจ้าวช่าวหลงที่ถูกทำร้ายจนขาหัก นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น
ทันทีทันใด ความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมา
“พ่อ ช่วยผมด้วย ！จัดการไอ้เลวนี่ให้ตายเลย ！”
เมื่อจ้าวช่าวหลงเห็นคนเป็นพ่อ ก็ตะโกนร้องเรียก และพูดข่มขู่ไม่หยุด！
“น่ารำคาญ！”
หยางเฟิงยิ้มเยาะ ออกแรงไปที่ขา！
หันมองไป ก็จะจัดการจ้าวช่าวหลงให้จบในคราเดียว
ดวงตาจ้าวหานมืดมน มองตรงไปที่หยางเฟิงและพูดว่า“ พ่อหนุ่ม ปล่อยลูกชายของฉัน ไม่งั้นแกได้ตายแน่ ！”
“เหอะๆ ปล่อยเขางั้นเหรอ？”
หยางเฟิงหัวเราะอย่างดูถูก
หลังจากนั้น ก็เหยียบเท้าลงไปอย่างไม่ลังเล
แกร๊ก！
เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น
กระดูกข้อมือของจ้าวช่าวหลง ถูกหยางเฟิงเหยียบจนหัก！
อ๊าก！
ทันทีทันใด
เสียงร้องที่เจ็บปวดของจ้าวช่าวหลงก็ดังขึ้น
“รนหาที่ตาย……”
จ้าวหานไม่คิดว่า ต่อหน้าเขา หยางเฟิงจะกล้าทำร้ายลูกชายตัวเองจนแขนหักได้
แบบนี้ก็เท่ากับไม่เห็นตัวเองอยู่ในสายตา ！
และไม่เห็นตระกูลจ้าวอยู่ในสายตาด้วย！
ฉับพลัน
ความโกรธก็เข้าครอบงำจิตใจของเขา
จ้าวหานคำรามด้วยสีหน้าดุร้าย“ใครก็ได้！มาฆ่ามันซะ！”
เห็นแขนของลูกชายตัวเองถูกคนหักไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง！
“ฆ่ามันสิ！”
ออกคำสั่ง
กลุ่มนักเลงตระกูลจ้าวนับร้อยคน ที่มือถือไม้ ก็พุ่งเข้าหาหยางเฟิงอย่างอุกอาจในทันที
ใบหน้าหยางเฟิงเรียบเฉย
ทันทีทันใด ร่างทั้งร่างก็หายวับไป
ฟิ้ว！
เห็นแค่เพียง เงารางๆวิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ปัง！
ปัง！
ปัง！
……
คนละหมัด
ทุกครั้งที่หยางเฟิงปล่อยหมัดออกไป ก็จะเห็นนักเลงของตระกูลจ้าวล้มลงกับพื้น
เวลาแค่เพียงไม่นาน
นักเลงหัวไม้ของตระกูลจ้าวกว่าร้อยชีวิต ก็นอนระเนระนาดกันอยู่ที่พื้น และร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
เมื่อจ้าวหานเห็น ใบหน้าก็มีอาการตกใจอย่างมาก
เขาไม่คิดว่า หยางเฟิงจะแข็งแกร่งขนาดนี้！
“นี่แก……”
จ้าวหานโกรธจนตัวสั่น
โกรธกับความไม่เอาไหนของพวกนักเลงตระกูลจ้าวและกลัวกับความแข็งแกร่งของหยางเฟิง！
หยางเฟิงมองไปยังจ้าวหานอย่างเรียบเฉยแล้วถามว่า“คุณเป็นพ่อของเขาเหรอ ？”
จ้าวหานสูดหายใจลึกแล้วตอบว่า“ใช่！ฉันเป็นผู้ดูแลปกครองตระกูลจ้าวในตอนนี้จ้าวหาน！ แกรู้แล้วก็รีบปล่อยตัวลูกชายของฉันซะ ไม่อย่างนั้นตระกูลจ้าวของเราไม่ปล่อยแกไว้แน่？”
หยางเฟิงพูดอย่างเฉยเมย“เมื่อกี้ลูกชายของคุณก็พูดแบบเดียวกันนี้ จุดจบก็เป็นอย่างที่คุณเห็น……”
จ้าวหานแทบจะร้องไห้ออกมา！
นี่มันบ้าไปแล้ว！
เขาไม่คิดมาก่อนว่า หยางเฟิงจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่เห็นตระกูลจ้าวอยู่ในสายตาเลย
“แกเป็นใครกันแน่？”
เป็นถึงผู้ดูแลตระกูลจ้าวได้จ้าวหานก็ไม่ใช่คนโง่อะไร
ดูจากความยโสอวดดีของหยางเฟิงแล้ว ต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่
หยางเฟิงพูดอย่างเรียบเฉย “ฉันชื่อหยางเฟิง！”
“อะไรนะ？”
“แกก็คือเจ้าพันธมิตรบู๊ของหนานฟางคนปัจจุบัน——หยางเฟิง？”
ได้ยินดังนั้น！
สีหน้าของจ้าวหานก็เปลี่ยนไปทันที
ขณะเดียวกัน
ความกรุ่นโกรธที่มีก็ลุกโชนขึ้นมา
ก่อนหน้านั้น
เพราะหยางเฟิง ตระกูลจ้าวถูกไถเงินไปกว่าสามพันล้าน！
มาตอนนี้ หยางเฟิงก็มาทำร้ายลูกชายตัวเองจนขาหัก
ความแค้นทั้งเก่าและใหม่นี้ ก็ปะทุขึ้นมา ทำเอาดวงตาของเขาแดงก่ำ
“พ่อ พ่อต้องแก้แค้นเอาคืนให้ผมนะ！”
“ผมเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลจ้าวนะ！”
จ้าวช่าวหลงร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
เขาไม่เคยได้รับความอับอายขายหน้าแบบนี้มาก่อน
ไม่เพียงสองขาที่ถูกทำร้ายจนหัก แขนอีกข้างหนึ่งก็ถูกทำร้ายจนหักด้วย