เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 248

จ้าวเทียนหลงพูดอย่างขุ่นเคืองว่า“หุบปากไปเลย ！แก้แค้นเหรอ ? อยากตายหรือไง ฉันไม่อยากตายหรอกนะ รีบไสหัวไปให้พ้น！”
สิ้นเสียง
กลุ่มนักเลงตระกูลจ้าวก็รีบยกร่างของจ้าวหานกับจ้าวช่าวหลงออกไปในทันที
ไม่ใช่ว่าจ้าวเทียนหลงไม่คิดแก้แค้น
แต่ว่า ตามความเข้าใจของเขา
ในตอนนั้นที่ยอดเขาจื่อจิน หมัดเดียวของหยางเฟิงก็สามารถเอาชนะ จางเทียนซาน เจ้าสำนักมังกรพยัคฆ์กับหัวหน้าแก๊งเขียวเฉ่าซือไห่ได้
ซึ่งจะเห็นได้ว่า ความแข็งแกร่งของหยางเฟิงนั้นเก่งกาจเพียงใด
ตระกูลจ้าวอยากจะล้างแค้น ก็เท่ากับรนหาที่ตาย กลัวจะมีชีวิตอีกยาวนานหรือยังไง
เมื่อเห็นว่าทุกคนไปกันหมดแล้ว จ้าวเทียนหลงก็นึกได้ว่าค่าอาหารที่หยางเฟิงกินไปยังไม่ได้จ่าย
เขาตะโกนเสียงดัง“บริกร！”
พนักงานรีบเข้ามาทันทีและพูดว่า“เจ้าบ้านจ้าว！”
จ้าวเทียนหลงชี้ไปที่โต๊ะอาหารและพูดว่า “เก็บเงิน！”
เมื่อคิดไปถึงลูกชายและหลานชายของตัวเองถูกหยางเฟิงทำร้ายจนแขนขาหัก
แล้วยังถูกรีดไถไปอีกร้อยล้าน
ตอนนี้ยังต้องมาจ่ายค่าอาหารให้หยางเฟิงอีก
มันทำให้เขารู้สึกอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก
แต่จะทำยังไงได้ ?
ต่อหน้าหยางเฟิงที่แข็งแกร่งและทรงพลังแบบนั้น
ยากที่จะทำใจได้
เขาทำได้เพียงเก็บความเจ็บปวดที่ไม่สามารถบรรยายได้ไว้ภายในใจ！
หากกล้ากำแหงกับหยางเฟิง
อำนาจในจินหลิงที่จะถูกทำลายก่อนเป็นอันดับแรก ไม่ใช่แก๊งฟ้าดิน แต่เป็นตระกูลจ้าว！
พนักงานหยิบเอารายการขึ้นมาแล้วมองดูแวบหนึ่ง พยักหน้าแล้วพูดว่า“ครับ！เจ้าบ้านจ้าว ทั้งหมดราคาสิบล้านสองแสนครับ ปัดเศษออก จ่ายสิบล้านก็พอครับ！”
“อะไรนะ？สิบล้าน！”
ในตอนนี้เอง จ้าวเทียนหลงก็ถึงกับตะลึงงัน ！
วินาทีถัดมา
จ้าวเทียนหลงกรุ่นโกรธอย่างมาก“กับข้าวอะไรกัน ? ทำไมถึงได้แพงแบบนี้ ? อาหารทั้งโต๊ะนี้ ราคาสิบล้านเลยเหรอ ? นี่เห็นฉันเป็นคนโง่หรือไง ? จะบอกอะไรให้ ！กล้ามารีดไถฉัน ฉันจะถลกหนังแกออกเลยคอยดู！”
เดิมทีจ้าวเทียนหลงก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เมื่อครู่เพิ่งจะโดนหยางเฟิงรีดไถไปร้อยล้าน
มาตอนนี้
พนักงานคนนี้ก็กล้ามาเรียกเก็บค่าอาหารกับเขาขนาดนี้อีก ?
อาหารมื้อหนึ่ง สิบล้าน?
นี่กินอะไรเข้าไป ？
มันงานเลี้ยงลูกท้อของพระพันปีหลวงหรือยังไง ?
เมื่อเห็นจ้าวเทียนหลงโกรธ เหงื่อเย็นบนหน้าผากของพนักงานก็ผุดซึมออกมา
จ้าวเทียนหลงเป็นผู้นำตระกูลจ้าว
พนักงานตัวเล็กๆอย่างตัวเองจะไปกล้าล่วงเกินเขาได้ยังไง มันคือการรนหาที่ตายชัดๆ！
เขาพูดด้วยอาการสั่นกลัวว่า “เจ้าบ้านจ้าว ผมไม่ได้พูดเหลวไหลครับ！ค่าอาหารโต๊ะนี้ราคาสองแสน แต่ก่อนที่คุณหยางจะไป ได้หยิบเอาของมีค่าราคาสิบล้านของทางร้านเราติดมือไปด้วย เหล้าเหมาไถซุปพรีมไฟล์ลิ่ง……เขาบอกว่า คุณจะเป็นคนจ่ายเองครับ……”
ได้ยินดังนั้น
จ้าวเทียนหลงก็ถึงกับใบ้กิน！
ที่แท้
คนที่เห็นตัวเองเป็นคนโง่นั้นคือหยางเฟิง！
ค่าอาหารโต๊ะนี้ ราคาสองแสน ก็เป็นแค่ของแถมเท่านั้น
ของที่สำคัญ คือเหล้าเหมาไถซุปพรีมไฟล์ลิ่งราคาสิบล้านที่หยางเฟิงเอาติดมือไปด้วยนั้นต่างหาก……
รู้สึกอับอาย
ทันทีทันใด
สิ่งที่ก่อตัวขึ้นในใจของจ้าวเทียนหลง
ทำให้ใบหน้าของเขาแดงก่ำขึ้นมา
ตัวเองเป็นถึงผู้นำตระกูลจ้าวที่ยิ่งใหญ่
ลูกชายและหลานชายถูกหยางเฟิงทำร้ายจนพิการ
ตอนนี้ก็ยังต้องมาเป็นคนโง่อีก ！
“รังแกกันเกินไปแล้ว！มากเกินไปแล้ว！”จ้าวเทียนหลงหน้าดำหน้าแดง คำรามเสียงดัง
เมื่อพนักงานเห็นจ้าวเทียนหลงคลุ้มคลั่ง ก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด
เขากัดฟันแล้วพูดว่า“เจ้าบ้านจ้าวคุณยังจะชำระอยู่ไหมครับ ？”
จ้าวเทียนหลงก็อยากจะชักดาบ
เพราะยังไงนี่มันก็ราคาตั้งสิบล้าน！
แต่เขาไม่กล้า
หากเขากล้าชักดาบ หยางเฟิงคงไม่ปล่อยเขาไปแน่
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้
จ้าวเทียนหลงสูดหายใจเข้าลึก หยิบบัตรเครดิตสีทองออกมา กัดฟันแล้วพูดว่า“ รูดบัตร！”
พนักงานรับบัตรของจ้าวเทียนหลงมา แล้วรูดเงินสิบล้านไป
จากนั้นก็ยื่นคืนให้อย่างสุภาพด้วยสองมือและกล่าวว่า“ ขอบคุณครับ เจ้าบ้านจ้าว！”
ใบหน้าของจ้าวเทียนหลงทุกข์ระทมอย่างมาก
ตอนนี้ หัวใจของเขากำลังมีเลือดไหลซิบ！