เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 250

ตอนนี้ ทุกอย่างกลับถูกทำลายลงในหนึ่งวัน
เวลานี้ เสือขาวก็เดินเข้ามา
เฉินตงเดินเข้ามาถาม“ ทูตพิเศษเสือขาว ไม่ทราบว่าคุณหยางกลับมาหรือยังครับ？”
เสือขาวพูดเสียงเรียบ “ท่านแม่ทัพเพิ่งกลับมา ตอนนี้กำลังอาบน้ำอยู่ เขาขอให้คุณอดทนรอสักครู่”
ห๊า！
ได้ยินดังนั้น
เฉินตงก็ถึงกับตะลึงงัน
เวลาแบบนี้ หยางเฟิงยังมีกะใจอาบน้ำอีก ?
แต่เฉินตงก็ไม่กล้าพูดอะไร
ทำได้เพียงอดทน และรอต่อไป
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง
หยางเฟิงที่อาบน้ำเสร็จ ก็เดินเข้ามาอย่างสดชื่นและอารมณ์ดี
“คุณหยาง……”
ไม่รอให้เฉินตงได้พูดจบ หยางเฟิงก็โบกมือและกล่าวว่า“เจ้าสำนักเฉิน ไม่ต้องรีบร้อน มีอะไรนั่งลงก่อนแล้วค่อยพูดคุยกัน”
พูดจบ เขาเหลือบไปที่เสือขาวแล้วพูดว่า“ เสือขาว ยังไม่รีบรินชาให้เจ้าสำนักเฉินอีก！”
“ครับ！”เสือขาวรับคำ
หยางเฟิงหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา จิบอย่างช้าๆ
เฉินตงที่นั่งแทบไม่ติด
เมื่อได้ยินคำนี้ ก็เดินเข้ามาใกล้ แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าทันที
ไม่พูดพร่ำทำเพลง
ปึง！ปึง！ปึง！
หัวโขกคำนับพื้นเสียงดังไปสามที！
“คุณหยาง คุณต้องช่วยผมนะครับ ！”
“สี่ตระกูลใหญ่สมรู้ร่วมคิดกับแก๊งฟ้าดิน ตอนนี้สำนักหงในหู้ไห่พังพินาศไปแล้ว！”
พูดจบ เฉินตงก็น้ำตาไหลนองหน้า
ปัง！
ภาพที่หาดูได้อย่างของหยางเฟิง ใบหน้ามีร่องรอยของความกรุ่นโกรธ！
เทพมรณะอย่างเขา เก่งกาจและไร้เทียมทานที่สุดในประเทศต้าเซี่ย กวาดล้างแผ่นดินมาห้าปี ทุกอย่างที่ถูกกวาดล้าง ภูตผีปีศาจในโลกมนุษย์ทุกตัว ไม่มีอะไรที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
ไม่คิดว่า ในวันนี้จะมีเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้เกิดขึ้นได้ เจ้าคนพวกนี้ช่างน่าขยะแขยงยิ่งนัก！
ดวงตาของหยางเฟิง มีประกายวูบไหว“สี่ตระกูลใหญ่นี้ช่างอาจหาญเสียจริง หรือพวกเขาไม่กลัวตายกันเลยหรือไง ？”
เมื่อเห็นดังนั้น เฉินตงก็รีบพูดว่า“คุณหยาง ผมอยากพาคนกลับไปที่หู้ไห่เพื่อไปจัดการกับสี่ตระกูลใหญ่ ได้โปรดอนุมัติด้วยครับ！”
นี่คือจุดประสงค์หลัก ที่เฉินตงมาที่นี่！
สำนักหงในหู้ไห่ถูกทำลาย เขาต้องการนำคนกลับไป เพื่อช่วงชิงอำนาจกับสี่ตระกูลใหญ่
แต่เพราะเฉินตงสวามิภักดิ์ให้กับหยางเฟิงไปแล้ว จะไปโดยไม่บอกกล่าวคงไม่ได้
เขาต้องได้รับการอนุญาตจากหยางเฟิง ถึงจะกล้าพาคนกลับหู้ไห่ได้
พูดจบ เฉินตงก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่หยางเฟิงอย่างคาดหวัง
เห็นเพียงหยางเฟิงหลับตาและครุ่นคิด
เขาหยิบถ้วยน้ำชาขึ้นมา จิบไปอึกหนึ่ง สีหน้ากลับมาเป็นปกติ พูดเสียงเรียบว่า“เฉินตง สี่ตระกูลใหญ่เป็นแค่กลุ่มอันธพาลกระจอกเท่านั้น ไม่มีอะไรให้ต้องกลัว ตอนนี้ศัตรูตัวหลักของเราคือแก๊งฟ้าดิน”
“หากไม่ขุดรากถอนโคนแก๊งฟ้าดิน ต่อให้คุณจะกำจัดสี่ตระกูลใหญ่ได้ก็ไม่ช่วยอะไร เพราะยังไงตอนนี้ผู้ที่หนุนหลังสี่ตระกูลใหญ่อยู่ก็คือแก๊งฟ้าดิน！”
“แต่ว่า……”
เฉินตงเงยหน้าขึ้น อยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่กล้าพูดออกไป
ที่ถูกทำลาย คือสำนักหงในหู้ไห่ หยางเฟิงย่อมไม่เจ็บปวดใจอยู่แล้ว
แต่ เฉินตงเจ็บปวดใจจนแทบกระอักเลือด ！
ต้องรู้ว่าเพื่อจะพลิกฟื้นหู้ไห่แล้ว
หู้ไห่ในเมืองอื่นๆต่างก็ลงทุนลงแรงไปอย่างมาก
เหล่าสาวกบาดเจ็บและล้มตายไปนับไม่ถ้วน！
เงินทองปลิวว่อนราวกับเศษกระดาษ！
หากไม่สามารถแย่งชิงหู้ไห่กลับคืนมาได้
ต่อให้เฉินตงจะเป็นเจ้าสำนักหง ผู้อาวุโสของสำนักหงในเมืองอื่นๆก็ไม่ปล่อยเขาไปแน่ ！
หยางเฟิงโบกมือและพูดว่า“ ไม่ต้องแต่อะไรทั้งนั้น！รอกำจัดแก๊งฟ้าดินได้ ผมจะกลับไปหู้ไห่กับคุณ แล้วค่อยไปกำจัดสี่ตระกูลใหญ่ คุณมีความเห็นยังไง ？”
“ครับ คุณหยาง！”
การตัดสินใจของหยางเฟิง ทำเอาเฉินตงไม่กล้าพูดอะไรอีก จึงได้เพียงแค่พยักหน้าให้
หากยังยืนยันคำพูดเดิมต่อ
แล้วทำหยางเฟิงไม่พอใจ ก็ยิ่งจะได้ไม่คุ้มเสียมากขึ้นไปอีก
หยางเฟิงพูดเสียงเรียบ “เฉินตง คุณมาได้จังหวะพอดี！ผมกำลังจะจัดตั้งสมาพันธ์ต่อต้านแก๊งฟ้าดิน เรามาคุยกันดีกว่า”
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
เฉินตงก็จากไปด้วยสภาพที่ใจคอแห้งเหี่ยว
เดิมที เขาอยากจะจัดการกับสี่ตระกูลใหญ่ผ่านทางหยางเฟิง