เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 263
บทที่ 263
สำหรับเขาแล้วสถานการณ์ดังกล่าวเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
ตอนนั้น
หยางเฟิงเผชิญกับสนามรบที่ผู้คนนับล้านกำลังต่อสู้กัน สีหน้าของเขายังเหมือนเดิมและพูดคุยอย่างสนุกสนาน
เมื่อเทียบกับเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วไม่มีทางเทียบได้เลย
สิ่งนี้ยิ่งทำให้ทุกคนประหลาดใจ
เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ยังพูดคุยสนุกสนาน ด้านชาไม่สนใจ
นี่แสดงว่าหากคนๆ นี้ไม่ใช่คนโง่ที่ไร้ความรู้สึก ก็เป็นคนเหนือคน!
หยางเฟิงจะเป็นคนโง่เหรอ?
เป็นไปไม่ได้แน่นอน!
ทันใดนั้นทุกคนเริ่มสงสัยภูมิหลังของหยางเฟิงมากขึ้น!
ความกลัวในใจก็ยิ่งมากขึ้น
ในที่สุดหยางเฟิงและคนอื่นๆ ขึ้นไปบนยอดเขา
ลานหยกขาวขนาดใหญ่หน้าศูนย์แก๊งเขียว
ขณะนี้
บนลานคนจาก บู๊ใต้กำลังเผชิญหน้ากับคนของแก๊งเขียว
หลายคนมีเลือดไหลตามร่างกาย
บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัส
แต่แก๊งฟ้าดินอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด
ใบหน้าของหลายคนแสดงออกซึ่งความสิ้นหวัง
สมาชิกทุกคนของแก๊งฟ้าดินคิดว่าวันสิ้นโลกใกล้เข้ามาแล้ว
“ท่านบอสแก๊งฟ้าดิน อยู่นี่!”
จู่ๆก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น
เห็นเพียงเฉินป้าเซียนที่เดินออกมา
คนที่ตามมาข้างหลังคือเจ้าเงาที่ตามติดตัว
“เจ้าพันธมิตรบู๊ใต้อยู่นี่!”
ขณะเดียวกัน
หยางเฟิงก็เดินขึ้นไปพร้อมกับเฉินตงและคนอื่นๆ
หยางเฟิงและเฉินป้าเซียนทั้งสองมองหน้ากัน
ดวงตาของคนสองคนชนกันในอากาศ ทำให้เกิดประกายไฟที่ร้อนแรง
เฉินป้าเซียนกัดฟันและพูดว่า “หยางเฟิง!”
หยางเฟิงเรียบและพูดว่า : “ท่านบอสเฉิน ไม่เจอกันนาน สบายดีไหม!”
“หยางเฟิงดูเหมือนว่าวันนี้แกต้องการจะกำจัดแก๊งฟ้าดินของข้า?”
“เพียงแค่เจ้ายอมจำนน ข้ายินดีที่จะให้โอกาสเจ้าแก้ไข! เจ้าสามารถเข้ามอบตัวได้!”
“จะให้ข้ามอบตัว ฝันไปเถอะ!”
ทันใดนั้นทั้งสองก็ประจันหน้ากัน!
เมื่อเห็นว่าเฉินป้าเซียนไม่ยอมจำนน ดวงตาของหยางเฟิงก็สว่างวาบ
เขาพูดอย่างช้าๆ: “เฉินป้าเซียน วันนี้มีคนตายไปมาก ข้าไม่อยากจะฆ่าใครอีก วันนี้เจ้ากับข้าสู้กันจนตาย ถ้าเจ้าชนะข้าจะปล่อยเจ้าไป ถ้าเจ้าแพ้ชีวิตเจ้าเป็นของข้า!”
ในเมื่อเฉินป้าไม่ยอมจำนน
ความตายจึงเป็นจุดหมายที่ดีที่สุดสำหรับเขา
เฉินป้าไม่ได้พูดอะไร
แต่ว่า
ตั้ง!
เสียงดังฟังชัด
เขาหยิบดาบที่แหลมคมออกมา
แสดงออกด้วยการกระทำ!
เขา เฉินป้าเซียน รับคำท้า!
ดาบฉายแสงอันเยือกเย็น ฉายรัศมีความเยือกเย็น
หยางเฟิงยืนขึ้น มือทั้งสองว่างเปล่าไม่มีอาวุธใดๆ
เมื่อเห็นสิ่งนี้เฉินป้าเซียนก็พูดว่า: “หยางเฟิง เอาอาวุธของเจ้าออกมา”
หยางเฟิงกำหมัดของเขา: “หมัดเหล็กคู่ของข้าคืออาวุธที่ดีที่สุด!”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้
เฉินป้าเซียนโกรธจัดและหัวเราะ: “ยโส！ หยางเฟิงในเมื่อเจ้ารนหาที่ตายเอง อย่ามาโทษข้าละกัน!”
เมื่อสิ้นเสียง
เฉินป้าเซียนถือดาบในมือของเขาก่อนจะบุกเข้าหาหยางเฟิง
ตัวเขาพุ่งสูงขึ้น เป็นผู้แข็งแกร่งระดับปรมาจารย์รุ่นหลัง
ความแข็งแกร่งเหนือกว่าจางเทียนซาน
เมื่อเห็นเช่นนี้สีหน้าเฉินตงและคนอื่นๆก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ไม่มีใครคาดคิดว่าเฉินป้าเซียนจะแข็งแกร่งเพียงนี้
และสีหน้าของหยางเฟิงก็ไร้ความรู้สึก
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดเกิดขึ้น!
เขายืนอย่างเงียบๆ! ยืนดูเซินป้าเซียนบุกเข้ามาอย่างนิ่งเฉย
ทันใดนั้น
มุมปากของหยางเฟิงก็มีรอยยิ้มที่เหยียดหยาม!
ในสายตาของหยางเฟิงปรมาจารย์ทั้งหลายเป็นเพียงขยะ
ในชั่วพริบตา
ดาบมา!
ความเร็วของเฉินป้าเซียนเร็วมาก!
ในชั่วพริบตาดาบยาวแทงหยางเฟิง
เมื่อเห็นเช่นนี้
สีหน้าของหยางเฟิงก็นิ่งเฉย เขาต่อยหนึ่งหมัด
บูม!
เสียงดังสนั่นฟ้า เฉินป้าเซียน ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง !