เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 287
บทที่ 287
ดูเหมือนว่าหยางเฟิงจะเป็นความอัปยศของผู้ชายทุกคนในโลกนี้!
เมื่อเห็นทุกคนอยู่เคียงข้างตัวเอง หวางชงก็รู้สึกภาคภูมิใจยิ่งขึ้นไปอีก
เขามองไปที่หยางเฟิงอย่างเหน็บแนมและพูดว่า “แกเห็นไหม แกเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆ แกมีคุณสมบัติที่จะหัวเราะเยาะฉันเหรอ?”
“ฮ่าๆๆๆ!
หยางเฟิงหัวเราะอีกครั้ง
คราวนี้น้ำตาของเขาจะออกมาแล้ว
“ไอ้บ้า แกหัวเราะอะไร”
เมื่อเห็นหยางเฟิงยังคงหัวเราะ หวางชงก็หงุดหงิดถึงสุดขีด!
หยางเฟิงส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า “ฉันหัวเราะเยาะไอ้โง่แบบพวกแก มีตาหามีแววไม่!”
“ไอ้บ้า แกกำลังพูดเรื่องอะไร”
“เชื่อไหมว่าพวกฉันจะฆ่าแก!”
“ลูกเขยตัวน้อยๆก็กล้ามาเยาะเย้ยพวกเรา หาที่ตายชัดๆ!”
ทุกคนโกรธ
หยางเฟิงหัวเราะเยาะทุกคนในคราวเดียว
ลูกเขยที่ให้เมียเลี้ยง!
ความอัปยศของผู้ชาย!
ผู้ชายที่กินใช้ของเมีย!
มีสิทธิ์อะไรที่จะหัวเราะเยาะพวกเขา?
หวางชงพูดด้วยสีหน้าซีดเผือด: “ถ้าแกไม่พูดให้ชัดเจนในวันนี้ ฉันเกรงว่าแกจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้!”
อันที่จริงครั้งนี้ในการรวมตัวของชั้นเรียนเป็นการพบปะสังสรรค์และเป็ฯงานโอ้อวดของเขา
จู่ๆหยางเฟิงก็ออกมาก่อปัญหาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คิดว่าเขาไม่กล้าทำอะไรกับเขาจริงๆเหรอ?
เป็นเพียงลูกเขยตัวน้อยๆ เขาบีบให้ตายได้ด้วยนิ้วเดียว!
“เฮ้ ไม่เชื่อว่าพวกตาไม่ดีเหรอ?” หยางเฟิงชี้ไปที่เย่เมิ่งเหยียนและถาม “รู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?”
“โถ่ เป็นแค่คนทำความสะอาดห้องน้ำของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปที่ ดีตรงไหน?”
“นั่นแหละ! เป็นไปได้ไหมที่ทำความสะอาดห้องน้ำจนรู้สึกภูมิใจในตัวเอง? ตลกจริงๆ!”
“ฮึ!”
หยางเฟิงพ่นลมหายใจเย็นชา
จากนั้นเขาก็ตะโกน:
“ลืมตาให้สุดโตและดูสิ นี่คือประธานเฟิงเมิ่งกรุ๊ป!”
เงียบ!
ทันใดนั้น
อากาศเงียบสงัด!
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”
วินาทีต่อมา
ทุกคนหัวเราะ
ทุกคนหัวเราะและล้มลงบนโต๊ะ ลุกไม่ขึ้น
“เขาพูดว่าอะไร?”
“เขาบอกว่าเย่เมิ่งเหยียนเป็นประธานหญิงของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเหรอ?”
“มันจะทำให้ฉันหัวเราะจนตายได้แล้ว!”
“แค่คนทำความสะอาด แต่พูดว่าเป็นประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปน่าหัวเราะจริงๆ!”
หวางชงหัวเราะจนน้ำตาไหล ขี้มูกออกจากจมูก
เขาชี้ไปที่หยางเฟิงและถามว่า “แล้วเย่เมิ่งเหยียนเป็นประธานของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป แกเป็นอะไร เป็นประธานใหญ่สุดของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเหรอ?”
หยางเฟิงส่ายหัวและพูดอย่างจริงจัง: “ไม่! ประธานที่ใหญ่สุดของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปคือพ่อของฉัน”
“และฉันคือราชาแห่งตงไห่!”
ในขณะนี้ ดวงตาของหยางเฟิงเฉียบคมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!
ทันใดนั้น
ทุกคนมองไปที่หยางเฟิงด้วยความตกใจ
ผู้ชายคนนี้พูดอะไรนะ?
เขาเป็นราชาแห่งตงไห่เหรอ?
ที่จะต้องรู้ไว้คือ
แก๊งพยัคฆ์และแก๊งคลั่งบู๊ถูกทำลาย และพื้นที่สีเทาทั้งหมดของตงไห่ถูกกวาดล้างไป!
มีข่าวลือว่ามีราชาอยู่ที่ตงไห่!
ราชาองค์นี้ทำให้หม่าตงคนที่ร่ำรวยที่สุดในตงไห่ต้องเกษียณอายุก่อนกำหนดและสละทรัพย์สินทั้งหมดของเขาไป
แต่คนที่ต่อหน้าเขา ชายคนนี้กลับพูดว่าเขาเป็นราชาแห่งตงไห่!
เขามีโรคหลอดเลือดในสมองเหรอ?
กล้าพูดคำที่อุกอาจเช่นนี้!
เขาไม่กลัวตายเหรอ?
หวางชงยิ้มอย่างเหยียดหยาม: “หนึ่งคนบอกว่าคุณเป็นประธานหญิงของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปและอีกคนบอกว่าเป็นราชาแห่งตงไห่ ฉันคิดว่าแกทั้งคู่ป่วยทางจิต คนบ้าและผู้หญิงบ้าจริงๆ จับคู่ได้สมบูรณ์แบบมาก!”
“ใช่! ถ้าพวกแกเป็นราชาแห่งตงไห่เรายินดีที่จะเลียฝ่าเท้าของแกเลย!”
“ฉันว่า แกเป็นคนบ้าทั้งสอง ยังไม่รีบกลับที่โรงพยาบาลจิตเวชอีก”
“การรวมรุ่นที่ดีๆ แต่มีคนบ้าสองคนมาที่นี่ ช่างผิดหวังจริงๆ!”
ในเวลานี้