เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 297
บทที่ 297
เฉาเจินแผดเสียงพูด : “แกไม่ได้ยินคำพูดของกูหรือ ? ไสหัวไปซะ!”
เมื่อเห็นเฉาเจินโกรธจริง
หญิงสาวตกใจกลัวจนใบหน้าซีดขาวในทันที
ต้องรู้ไว้ว่า เฉาเจินเป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่มีชื่อเสียง
ส่วนเธอ เป็นเพียงแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งของเฉาเจินก็เท่านั้น
หากตนเองล่วงเกินเฉาเจินแล้ว อย่างนั้นคนที่ซวยมีเพียงแค่ตนเอง
เมื่อคิดถึงจุดนี้
หญิงสาวจึงวิ่งออกไปพร้อมกับร้องห่มร้องไห้
หลังจากหญิงสาวออกไป
เฉาเจินเผยรอยยิ้มโดยนึกว่าตนเองนั้นหล่อ พลันเดินไปข้างหน้าเย่เมิ่งเหยียน
เขายิ้มเอ่ย : “คนสวย คุณสวยขนาดนี้ มาเป็นผู้หญิงของผมดีไหม?”
ได้ยินดังนั้น
เย่เมิ่งเหยียนอึ้งไปในทันที
ไอ้โง่ที่ไหนโผล่มา ?
ทำไมจู่ ๆ ก็พูดอยากให้ตนเองไปเป็นผู้หญิงของเขา ?
โดยเฉพาะ
ฉากเมื่อครู่ที่เฉาเจินตบผู้หญิง ทำให้เย่เมิ่งเหยียนรู้สึกรังเกียจมาก
สิ่งที่เธอเกลียดที่สุด ก็คือผู้ชายตบผู้หญิง
เย่เมิ่งเหยียนเอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึง : “ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร? ฉันมีสามีแล้ว!”
“สามี?”
เฉาเจินเหลือบมองหยางเฟิงอย่างเหยียดหยาม พลางแสยะยิ้มกล่าว : “เขาน่ะเหรอ ? เป็นแค่ยาจกคนหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่เหมาะสมกับคุณเลยสักนิด !”
เถ้าแก่ร้านชุดแต่งงาน อึ้งไปแล้ว !
นี่คือถูกทำให้ตะลึงไปแล้วใช่ไหม ?
หรือว่าสเปิร์มขึ้นสมองไปแล้ว ?
ลืมไปว่าเมื่อกี้ตัวเองถูกชกยังไงไปแล้ว ?
ว่าแล้ว เฉาเจินจึงมองเย่เมิ่งเหยียน พร้อมกล่าวด้วยใบหน้าที่มั่นใจ : “เพียงคุณเต็มใจที่จะติดตามผม ผมจะให้เงินคุณหนึ่งล้านต่อเดือน คุณว่าไง ?”
สำหรับมุมมองของเฉาเจินแล้ว ไม่มีใครสามารถปฏิเสธสิ่งยั่วยวนอย่างเงินทองได้
เขาจีบสาวมาหลายปีขนาดนั้น เคยเห็นหญิงสาวบริสุทธิ์มานับไม่ถ้วน
แต่ด้วยการบุกโจมตีด้วยเงินทองของตนเองนั้น
ที่เรียกว่าหญิงสาวบริสุทธิ์เหล่านี้ แต่ละคนปีนขึ้นเตียงของตนเองอย่างว่านอนสอนง่าย……
ส่วนเย่เมิ่งเหยียน ก็เป็นเพียงแค่หนึ่งในนั้นเท่านั้นเอง
“แก……”
ได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอายเช่นนี้ของเฉาเจินเย่เมิ่งเหยียนโกรธจนสั่นไปทั้งตัว
เฉาเจินเห็นตัวเองเป็นอะไร ?
เห็นเป็นผู้หญิงที่สำส่อนประเภทนั้นเหรอ ?
ผลัวะ !
ไม่ได้รอให้เย่เมิ่งเหยียนพูด
มือใหญ่มือหนึ่งก็พัดมา !
ทันใดนั้น
ใบหน้าของเฉาเจิน ก็เริ่มบวมแดงอย่างรวดเร็ว !
“แกรนหาที่ตายใช่ไหม ?”
หยางเฟิงค่อย ๆ เก็บมือ น้ำเสียงไม่ดังนัก กลับทำให้ทุกคนตกใจจนตะลึงงัน !
ตายล่ะ !
นี่เป็นคนมีอิทธิพลที่มาจากไหน !
ชกหน้าคุณชายตระกูลเฉาติดต่อกันถึงสองที !
เฉาเจินในตอนนี้ เหมือนเพิ่งตระหนักได้ว่า ตัวเองถูกหยางเฟิงต่อยถึงสองครั้งแล้ว
เขากุมใบหน้าของตนเองไว้ มองหยางเฟิงอย่างไม่กล้าเชื่อพร้อมเอ่ย : “แกกล้าต่อยฉัน?”
หยางเฟิงเอ่ยด้วยใบหน้าเย็นชา : “จีบภรรยาของฉัน ต่อหน้าต่อตาฉัน แกเห็นฉันเป็นคนตายแล้วหรือยังไง ?”
เดิมที หยางเฟิงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อยกับขยะประเภทนี้
แต่เฉาเจินถึงกับแย่งคนของเขาต่อหน้าตัวเอง ?
สุดที่จะทนได้ !
เฉาเจินได้สติ จึงพูดด้วยความโกรธเกรี้ยวในทันที : “ไอ้หนู แกกล้าตบฉัน แกตายแน่! วันนี้กูจะฆ่าแก!”
พูดจบ เขาพุ่งไปยังหยางเฟิง
ตนเองเป็นถึงคุณชายตระกูลเฉา ถึงกับถูกหยางเฟิงต่อยหน้าสองทีต่อหน้าทุกคน
ความไม่เป็นธรรมนี้ เขาทนรับไม่ได้ !
เมื่อเห็นสภาพนี้ มุมปากหยางเฟิงกระตุกยิ้มเย้ยหยัน
ผลัวะ !
หยางเฟิงสะบัดหมัดลงไปอีกครั้งอย่างโหดเหี้ยม โดยไร้ความลังเลใด ๆ
ปึ้ง !
หมัดนี้ กำลังแรงมาก
เฉาเจินถูกชกจนปลิวว่อนไปทั้งตัว
หล่นอยู่ที่ประตูร้านเลย
ล้มลงบนพื้นเข้าอย่างจัง
เอื๊อก！
เขาอาเจียนเลือดสดออกมาจากในปาก
และคายฟันสองสามซี่ออกมาด้วย
ฝูงชนโหวกเหวกเสียงดังอีกครั้ง !
เฉาเจินตะเกียกตะกายปีนขึ้นมาจากบนพื้น
ดวงตาของเขาแดงก่ำ เหมือนกับเป็นก้นลิง พลันเอ่ยด้วยใบหน้าดุร้าย : “ไอ้หนู แกตายแน่ ล่วงเกินฉัน แกมีชีวิตออกจากฉงโจวไม่ได้หรอก !”
หยางเฟิงพูดอย่างรำคาญ : “รีบไสหัว ! หากไม่ไสหัวไปอีก ฉันจะต่อยแกอีกหมัด !”
ถูกหยางเฟิงต่อยไปสามครั้งแล้ว
ในใจของเฉาเจินนั้นกลัวจริง ๆ แล้ว