เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 311
บทที่ 311
เฉ่าปิงและคนอื่นๆรีบจากไปอย่างรวดเร็ว
ณ เวลานี้
เย่เมิ่งเหยียนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ
เธอมาที่อ่างล้างมือ เตรียมจะล้างมือ
“อย่าขยับ!”
จู่ๆ
เสียงเย็นชามาจากด้านหลัง
เย่เมิ่งเหยียนหันหัวไปดู พบว่าเป็นหวางเอ้อโก๋และคนอื่นๆ
เธอฉลาดมาก เธอเดาอะไรบางอย่างได้ แล้วตะโกนเสียงดัง “ที่รัก ช่วยด้วย!”
เห็นเย่เมิ่งเหยียนตะโกนดัง
หวางเอ้อโก๋รีบเอาผ้าเช็ดหน้าปิดปากเย่เมิ่งเหยียน
ชั่วขณะนั้น
หัวของเย่เมิ่งเหยียนมืนๆงงๆ
เวลาสักพักหนึ่ง เธอก็หมดสติไปเลย
รอยยิ้มที่พอใจปรากฏบนใบหน้าของหวางเอ้อโก๋
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เขาก็รีบบอกลูกน้องว่า “รีบเอาตัวเธอไป!”
เร็วมาก
ชายร่างกำยำหลายคนยกเย่เมิ่งเหยียนหายไปจากที่เดิม
ดอกไม้ลูกปัดสีขาว
จากชุดแต่งงานของเย่เมิ่งเหยียนตกหล่นลงมา……
ในเวลาเดียวกัน
จู่ๆหยางเฟิงก็มีความรู้สึกเจ็บใจ
และ
เมื่อกี้เหมือนเขาจะได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของเย่เมิ่งเหยียน
หยางเฟิงอยู่ในสนามรบมาหลายปี เผชิญกับวิกฤตชีวิตและความตายนับไม่ถ้วน
เขามีรับรู้อันตรายได้ มากกว่าคนธรรมดาทั่วไปเยอะ!
“แย่แล้ว!”
“เมิ่งเหยียนมีอันตราย!”
ชั่วขณะ
หยางเฟิงตกใจมาก
เขาไม่ทันสนใจอย่างอื่น รีบวิ่งไปที่ทางห้องน้ำทันที
“คุณหยาง……”
เห็นหยางเฟิงจากไปกะทันหัน
เฟิงชิงหวูเรียกออกมาด้วยความสงสัย
เธอพึ่งพูดจบ หยางเฟิงก็รีบเข้าไปในห้องน้ำผู้หญิงเหมือนกับธนูที่พุ่งออกจากคันศร!
“เฮ้ย ไอ้โรคจิต!”
ด้วยเสียงกรีดร้องที่ดัง หยางเฟิงเดินออกจากห้องน้ำผู้หญิงด้วยสีหน้ามืดมน
เพราะ
เย่เมิ่งเหยียนไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ!
จู่ๆ
เขาก้มหัวมองลงมา
ที่พื้นอ่างล้างมือ มีดอกไม้ลูกปัดสีขาวดอกหนึ่ง
หยางเฟิงก้าวไปข้างหน้า เก็บดอกไม้ลูกปัดสีขาวขึ้นมา
มองดูดอกลูกปักสีขาว หยางเฟิงก็ตกตะลึงไปสามวินาที อารมณ์ของเขาก็สงบลง
แต่ดวงตาของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง!
ร่างกายก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้!
เขารู้ว่าดอกไม้ลูกปัดสีขาวนี้ ตกลงมาจากชุดแต่งงานของเย่เมิ่งเหยียน
ความอาฆาตที่น่ากลัวแทรกซึมออกมาจากตัวหยางเฟิง
ที่หน้าผากของเขามีเส้นเลือดผุดขึ้นมา!
ดูเหมือนว่าคนทั้งคนกลายเป็นสัตว์ร้ายกระหายเลือด!
เขาไม่ต้องคิดก็รู้ว่า เย่เมิ่งเหยียนตกอยู่ในอันตรายแล้ว!
ชั่วขณะ
หยางเฟิงรู้สึกผิดมาก!
เดิมทีเขาคิดว่ามีตัวเองอยู่เคียงข้าง เย่เมิ่งเหยียนจะไม่มีอันตรายใดๆ
แต่ใครจะไปคิดได้!
มีคนลักพาตัวเย่เมิ่งเหยียนไปในใต้ตาตัวเอง!
ไม่อาจให้อภัยได้!
ในวินาทีนี้ ความโกรธภายในใจของหยางเฟิงลุกโชน!
เขาตาแดง ค่อยๆจุดบุหรี่มวลหนึ่ง
ไฟริบหรี่ เมฆปกคลุมไปด้วยหมอก
ดูเหมือนเงียบสงบ
แต่จริงๆแล้วการฆาตกรรมนั้นล้นหลาม!
ควันพ่นออก รวมกันในอากาศเป็นคำว่า “ตาย”คำโตๆ!
เห็นฉากนี้
คนรอบๆตกใจมาก
แต่ถ้าคนของกลุ่มเทพมรณะอยู่ก็จะรู้
หยางเฟิงโกรธสุดจริงๆแล้ว!
เวลานี้
หญิงอ้วนคนหนึ่งออกมาจากห้องน้ำหญิง
เธอมองไปที่หยางเฟิง พูดด้วยสีหน้ารังเกียจ “ไอ้โรคจิตนี่ กล้าบุกรุกเข้ามาแอบดูฉันในห้องน้ำ……”
ไม่ได้รอให้ผู้หญิงอ้วนพูดจบ
หยางเฟิงหันหัว มองเธออย่างเย็นชาไปทีหนึ่ง
ทันใดนั้น หญิงอ้วนก็เหมือนตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็งทั้งคน!
เธอรู้สึกว่าตัวเองจะหายใจไม่ออกแล้ว!
หยางเฟิงพูดทีละคำ “กล้าพูดมากอีก ฉันจะฆ่าเธอ!”
ได้ยินแบบนี้
หญิงอ้วนไม่กล้าพูดอะไรมาก วิ่งหนีไปด้วยความอับอาย
เพราะเธอมีความรู้สึกหนึ่งอย่าง
ถ้าเธอกล้าพูดมากอีก หยางเฟิงจะฆ่าตัวเองจริงๆ!
“คุณหยาง คุณเป็นอะไรเหรอ?”
เวลานี้
เฟิงชิงหวูก็รีบตามมา ถามด้วยความสงสัย
แต่เธอยังไม่ได้เข้าใกล้หยางเฟิง ความอาฆาตที่เยือกเย็น ทำให้เธอกลัวเงียบไม่กล้าพูด