เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 33

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของเย่เทียน เดี๋ยวเขียวเดี๋ยวซีด
แน่นอนว่าเขาฟังออก คำพูดนี้ของเย่ลั่วคือกำลังพูดกับเขาเอง
เย่กวงรีบถาม: “ใช่ ใช่ ใช่ ไม่รู้ว่าหลานชายมาที่นี่ครั้งนี้ จะช่วยตระกูลเย่แห่งตงไห่ของพวกเรายังไง”
เย่หลัวฮึใส่เบาๆ: “คุณปู่ของฉันบอกว่า คราวนี้ที่มานี่ เตรียมเงินให้พวกคุณหนึ่งพันล้าน เพื่อชุบชีวิตตระกูลเย่แห่งตงไห่!”
อะไรนะ？
หนึ่งพันล้าน!
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่กวงและเย่ชิวทั้งสองคน สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ
แม้แต่เย่เทียนยังอดไม่ได้ที่จะโอนอ่อนไปตาม
หนึ่งพันล้าน
ก่อนที่ตระกูลเย่แห่งตงไห่ยังไม่ตกต่ำ ทรัพย์สินรวมก็มีเพียงประมาณหนึ่งพันล้าน
เย่ลั่วเพียงอ้าปากก็หนึ่งพันล้าน
คนที่ชอบเปรียบเทียบกับใครต่อใครช่างน่าโมโหจริงๆ
ดูเหมือนว่ามรดกของตระกูลเย่แห่งเมืองเอกแข็งแกร่งกว่าตระกูลเย่แห่งตงไห่มากจริงๆ
“จริงเหรอ？ เยี่ยมจริงๆ ดูเหมือนว่าการกลับมาตระกูลเย่แห่งตงไห่ของพวกเราอยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้ว!”
เย่กวงกล่าวอย่างตื่นเต้น
เมื่อเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นของเย่กวงและคนอื่นๆ เย่ลั่วก็พูดนิ่ง ๆ ว่า “อย่าดีใจเร็วเกินไป ตระกูลเย่แห่งเมืองเอกพวกเรายอมที่จะให้เงินหนึ่งพันล้านหยวน มีเงื่อนไขอยู่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่กวงถามอย่างระมัดระวัง “ไม่รู้ว่าเงื่อนไขของพวกคุณคืออะไร?”
เย่ลั่วหยิบสัญญาออกมาหนึ่งฉบับ กล่าวว่า “เงื่อนไขง่ายมาก หลังจากที่เย่ซื่อกรุ๊ปได้รับการจัดตั้งขึ้นใหม่ ตระกูลเย่แห่งเมืองเอกพวกเราเป็นผู้ถือหุ้นที่มีอำนาจควบคุมเด็ดขาด ตระกูลเย่แห่งตงไห่ของคุณทำงานให้เราเท่านั้น ถ้าหากยินดีก็เซ็นสัญญาไว้ข้างบนก็พอ!”
หา！
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่กวงคนอื่นตะลึงชั่วขณะ
พวกเขาคิดว่า เย่ลั่วมาที่นี่เพื่อช่วยพวกเขาฟื้นคืนตระกูลเย่แห่งตงไห่
คิดไม่ถึงว่า กลับให้พวกเขาช่วยทำงานให้คนของตระกูลเย่แห่งเมืองเอก
ทันใดนั้น จากสวรรค์ก็ตกลงมาที่นรก
“ออกไปให้หมด แม้ว่าตระกูลเย่แห่งตงไห่ของพวกเราจะอดตาย ก็ไม่ทำงานให้ตระกูลเย่แห่งเมืองเอกของพวกแก!”
ในที่สุดเย่เทียนก็ทนต่อไปไม่ไหว ลุกขึ้นมาตะโกนว่า
ข้อตกลงที่ เย่ลั่วเอาออกมา มันเหมือนกับการกดตระกูลเย่แห่งตงไห่ของพวกเขาลงไปถูกับพื้น
เอาศักดิ์ศรีทั้งหมดของตระกูลเย่แห่งตงไห่ เหยียบย่ำไปบนพื้นดิน
เย่ลั่วเยาะเย้ย: “ทำไมพวกคุณถึงไม่อยากเซ็นล่ะ? ไม่อยากเซ็นก็ได้ พวกคุณก็แค่รออดตายข้างถนนเถอะ!”
หลังจากคำนี้จบ เย่ลั่วก็กำลังจะหันหลังจากไป
“เดี๋ยวก่อน!”
เมื่อเห็นเย่ลั่วกำลังจะไป เย่กวงก็รีบตะโกนพูด
“ทำไม พวกคุณเปลี่ยนใจแล้วเหรอ”
เย่ลั่วหันหน้ามองไปที่ เย่กวงด้วยใบหน้าท่าทางหยอกล้อ
เย่กวงกัดฟันพูด “สัญญาอันนี้ พวกเราเซ็น!”
สำหรับ เย่กวงแล้ว ยอมเสียศักดิ์ศรีไปทำงานให้ตระกูลเย่แห่งเมืองเอก ก็ไม่ยอมที่จะอดตายข้างถนน
“แกไอ่ลูกเนรคุณ แม้ว่าฉันจะตาย ก็ไม่ยอมเซ็นแน่!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่กวง เย่เทียนเถียนก็ตะโกนพูด
เย่กวงมองไปที่ เย่เทียน พูดด้วยใบหน้าหดหู่: “พ่อ ตอนนี้เราอยู่ใต้ชายคาบ้านคนอื่นจำเป็นต้องก้มหัว พ่อทนเห็นพวกเราอดตายข้างถนนได้ลงคอเหรอ?”
“ใช่ คุณปู่ ผมยังอายุน้อยขนาดนี้ ผมยังไม่ได้แต่งงานมีลูกเลย ยังไม่มีสายเลือดให้ตระกูลเย่เลย ผมไม่อยากตาย!”
เย่ชิวตะโกนตามด้วย
หวางลี่ร้องไห้พูดว่า: “พ่อ พ่อก็เซ็นเถอะ เราไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ!”
“พวกแก……”
เย่เทียนมองไปที่เย่กวงและคนอื่น ๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกรันทดในใจ
นี่ก็คือครอบครัวของลูกชายคนรองที่ตัวเองรักและทะนุถนอมมากที่สุด？
ไม่คิดเลยว่า สุดท้ายแล้วกลับบังคับเขาเองให้เซ็นสัญญาเสียเอกราชและเสียเกียรติ
ในเวลานี้ ในสมองของเย่เทียนก็นึกถึงครอบครัว เย่ไห่
ตั้งแต่เด็ก เย่เทียนก็ไม่ชอบเย่ไห่
เพราะในสายตาของเย่เทียน เย่ไห่ขี้ขลาด ทำงานใหญ่ไม่ได้
ในอนาคตหากตระกูลเย่ถูกส่งต่อไปให้เขา จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน
แต่เย่ไห่มีความกตัญญูมาตั้งแต่เด็ก เขาจะไม่บังคับตัวเองให้เซ็นสัญญาอย่างแน่นอน
ทันใดนั้น น้ำตาทั้งสองข้างก็ไหลออกมาจากดวงตาของเย่เทียน
“ได้ ฉันเซ็น!”