เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 422
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 422
เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็มักจะถูกหลันซินกดหัวเสมอ
ขอเพียงน้องสาวแสนดีของตนเองออกมาสู้
ถึงแม้หยางเฟิงจะเป็นเห้งเจีย
ก็จะต้องถูกหลันซินกดอยู่ใต้ฝ่ามือ!
หลันจื่อกล่าวอย่างลังเลใจเล็กน้อยว่า: “พ่อ วิธีนี้ไม่เลวเลยจริงๆ แต่คุณอาจจะช่วยเหลือพวกเราเหรอ?”
“ภายในใจของหลันจื่อ กระวนกระวายเล็กน้อย!
ถึงแม้หลันซินจะจัดการหยางเฟิงได้
แต่เมื่อเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้
หลันซินจะยอมช่วยตระกูลหลันเหรอ?
ถึงอย่างไร ตระกูลหลันเมื่อก่อน ก็ไม่ได้เป็นมิตรกับหลันซินเท่าไรนัก!
โดยเฉพาะตอนที่หลันซินตกระกำลำบาก
หลันเฟิงและครอบครัว ก็เยาะเย้ยถากถางเธอไม่น้อย
“หึหึ!” หลันเฟิงหัวเราะเบาๆ: “สบายใจได้เลย น้องสาวคนนั้นของฉันมีนิสัยอย่างไร ฉันจะไม่รู้เลยเหรอ? ละโมบโลภมาก หลงใหลเรื่องมีหน้ามีตา เพียงแค่พวกเราเอาทรัพย์สินที่มีค่าไปด้วย จากนั้นก็พูดอีกสักสองสามคำ ฉันเชื่อว่า เธอจะต้องช่วยพวกเราแต่โดยดีแน่นอน!”
ถึงแม้ว่าจะเป็นพี่น้องร่วมมารดาเดียวกัน
หลันซินเพียงแค่กระดกก้น
หลันเฟิงก็รู้แล้วว่าเธอจะอึหรือทำอะไร
เพียงแค่ตนเองออกตัว
ถึงเวลานั้น
ก็แสร้งทำเป็นน่าสงสารสักหน่อย ขายความน่าเวทนาสักเล็กน้อย แล้วพูดจาเพราะๆ สรรเสริญเยินยอเธอดีๆ
หลันซินก็คงจะทนไม่ไหวและยอมจำนวนแต่โดยดี!
คิดถึงจุดนี้แล้ว หลันเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมาอย่างลำพองใจ
เพียงแต่หลังจากนั้น การแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นอย่างมาก
หลันเฟิงจ้องมองหลันจื่อแล้วกล่าวว่า: “เรื่องราวครั้งนี้ค่อนข้างใหญ่มาก แค่อาศัยหลันซินช่วยพวกเราพูดคงจะไม่พอ พวกเรายังต้องการแพะรับบาปแทนเราสักคน เช่นนี้จึงจะสามารถขจัดความโกรธเคืองของหยางเฟิงได้”
หยางเฟิงเป็นคนอย่างไร?
หลันเฟิงสัมผัสผ่านช่วงเวลานี้ ก็ได้เข้าใจแล้วว่า
เผด็จการอย่างยิ่ง!
โหดเหี้ยมอำมหิต!
พึ่งพาเพียงแค่หลันซินให้ออกหน้า ก็ยังไม่ปลอดภัย
จำเป็นต้องมีแพะรับบาปอีกคนหนึ่ง
เช่นนี้ตระกูลหลันถึงจะปลอดภัยไร้กังวล
หลันจื่อขมวดคิ้วแล้วกล่าวว่า: “พ่อ เวลานี้จะหาแพะรับบาปได้ที่ไหนล่ะ?”
พูดคำนี้จบ
ดวงตาของสองพ่อลูกหลันเฟิงและหลันจื่อ ก็มองไปยังโจวห้าวที่เงียบไม่พูดจามาโดยตลอด
ทันใดโจวห้าวก็ตกใจจนแทบจะกระโดด
เดิมที เขาเข้ามาเพื่อชมการแสดงดีๆ
ถึงแม้หยางเฟิงจะจัดการตระกูลหลัน ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขา
เขาเป็นเพียงลูกเขยของตระกูลหลันเท่านั้น และไม่ใช่คนของตระกูลหลัน
อยากมากเมื่อถึงเวลานั้นก็แค่หย่ากับหลันจื่อ
ตนเองก็ยังคงเป็นคุณชายตระกูลโจวอยู่!
ความคิดของโจวห้าว ฉลาดเฉียบแหลมอย่างมาก!
ไม่พูดไม่ได้ว่า
โจวห้าวกับหลันจื่อเป็นคู่สามีภรรยาที่เจนโลก
ไม่มีใครที่สามารถต่อกรได้ง่าย
แต่ตอนนี้
หลันเฟิงกับหลันจื่อสองคนนี้ มองตนเองอย่างประสงค์ร้ายเช่นนี้ทำไมกัน?
หรือต้องการให้ตนเองเป็นแพะรับบาป?
ชั่วพริบตา
โจวห้าวก็ขวัญหนีดีฝ่อ
เหงื่อแตกท่วมตัว!
ถึงแม้เขาจะเป็นคนช่วยตระกูลหลันก่อกรรมทำชั่ว
แต่เรื่องเลวร้ายส่วนมหญ่ ล้วนเป็นสองพ่อลูกที่เป็นคนทำ!
ถ้าหากตนเองถูกหยางเฟิงจัดการจริงๆ
เช่นนั้นตนเองก็ไม่ได้รับความเป็นธรรมจริงๆ!
เพียงคิดเช่นนี้แล้ว
โจวห้าวก็ตัวสั่น ร้องไห้ออกมาแล้วกล่าวว่า: “พ่อ คุณจะให้ฉันเป็นแพะรับบาปไม่ได้นะ? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!”
“หึหึ!”
หลันเฟิงหัวเราะเบาๆ: “ลูกเขย คุณพูดอะไรกัน? ฉันจะให้คุณเป็นแพะรับบาปได้อย่างไร? คุณเป็นลูกเขยแสนดีของฉันนะ! ถ้าหากคุณตายไป ลูกสาวของฉันก็จะไม่ต้องเป็นหม้ายหรือ?”
เป็นหม้ายก็คงไม่เป็นหม้ายหรอก!
ด้วยอำนาจของตระกูลหลันในตอนนี้
เพียงแค่โจวห้างตาย
ก็จะต้องมีคุณชายตระกูลใหญ่นับไม่ถ้วนมารายล้อม และต้องการจะแต่งงานกับหลันซินทันที
เพียงแต่ หลันเฟิงมีคนที่ดีกว่าให้เลือกก็เท่านั้น
หากไม่มีเหตุสุดวิสัย เขาก็ไม่ผลักโจวห้าวออกมาหรอก
ได้ยินเช่นนี้
โจวห้าวก็โล่งอก กล่าวด้วยสีหน้าซาบซึ้งว่า: “ขอบคุณครับ พ่อ!”
ถึงแม้จะพูดเช่นนี้
แต่ภายในใจโจวห้าวก็แอบระวังตัว
สองพ่อลูกนี้ ล้วนเป็นคนใจดำอำมหิต
หากวันหนึ่งต้องเผชิญหน้ากับความสิ้นหวัง จะต้องผลักตนเองออกมาอย่างแน่นอน