เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 491
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 491
หลันจื่อในตอนนี้ มีสีหน้าเย็นชา
คนนับร้อยที่ยืนอยู่ ทางด้านหลังของเธอ
ทุกคน ใช้ผ้าดำปิดบังใบหน้า ดวงตาฉายแววความกระหายเลือด
รังสีสังหารสูงตระหง่าน!
“หลันจื่อ กะแก…”
ใบหน้าโจวห้าวตื่นกลัว ชี้มือไปที่หลันจื่อ พูดเสียงสั่นฟังไม่ชัดเจน!
ในใจของเขา รู้สึกแปลกประหลาดใจจริงๆ
เดิมโจวห้าวคิดจะรวบรวมกำลังคน ไปทำลายตระกูลหลัน
ไม่นึกเลยว่า หลันจื่อจะลงมือต่อกรกับเขาก่อน
แล้วอีกอย่าง!
ไม่ใช่ว่าชนชั้นนำของตระกูลหลันตายไปหมดแล้วหรือ?
กลุ่มคนด้านหลังหลันจื่อนั่น เป็นไปได้อย่างไรกัน?
แต่ละคนเต็มไปด้วยรังสีสังหาร
แค่ดูก็รู้แล้ว ว่าไม่ใช่คนดีอะไร
หลันจื่อมองโจวห้าวที่กำลังตกใจกลัว แล้วพูดอย่างเหยียดหยาม : “โจวห้าว แกกล้าฆ่าพ่อฉัน วันนี้ก็จะเป็นวันตายของแก!”
“เข้ามา!”
“รีบเข้ามาสิวะ!”
ได้ยินคำของหลันจื่อ
โจวห้าวตะโกนลั่นด้วยใบหน้าตื่นกลัว
แต่ไม่มีใครเข้ามาสักคน
ในครั้งนี้
บอกเลยว่าหลันจื่อเตรียมการมาเป็นอย่างดี
หลังจากบุกเข้ามาที่ตระกูลหลันแล้ว
บอดี้การ์ดของตระกูลหลันพวกนั้น เผชิญหน้ากับพวกบ้าระห่ำที่หลันจื่อเชิญมา
ราวกับไก่บ้านหมาดินเผาก็มิปาน ไม่มีพละกำลังจะต่อสู้ขัดขืนใดๆเลย
หลันจื่อแทบไม่ต้องเสียแรง ก็สามารถฆ่าพวกนั้นแล้วบุกเข้าไปในห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลโจวได้แล้ว
“ฮ่าๆๆ!”
เธอหัวเราะลั่นขึ้นมาทันใด : “โจวห้าว แกไอ้ขยะไร้ค่า! ยังจะเรียกคนมาช่วย? การ์ดของพวกแกตระกูลโจวน่ะ มันโดนฆ่าไปหมดแล้ว”
“ต่อให้แกเรียกจนคอแตก ก็จะไม่มีใครเข้ามาช่วยแก!”
“อะไรนะ? การ์ดของตระกูลโจวของฉันตายหมดแล้ว!”
ได้ยินดังนั้น
โจวห้าวหน้าซีดเผือดทันใด
เขาไม่อยากจะเชื่อ
บอดี้การ์ดทั้งหมดนับร้อยคนของตระกูลโจว โดนหลันจื่อฆ่าตายหมดแล้ว
ทันใดนั้น
โจวห้าวรู้สึกว่า วันตัดสินชีวิตของเขาจวนเจียนเข้ามาแล้ว
“ฆ่าพ่อลูกคู่นี้ซะ!”
“ฉันจะทำให้พวกมันรู้ว่า การหักหลังตระกูลหลัน จะมีจุดจบอย่างไร!”
มุมปากของหลันจื่อเผยความอำมหิต สะบัดมือหนึ่งที——
“ฆ่ามัน!”
พวกบ้าระห่ำนับร้อย มีเจตนาฆ่าสูงตระหง่าน!
เสียงฟึบ
โจวห้าวตกตะลึงตัวแข็งทื่อทรุดลงไปกับพื้นทั้งตัว
เดิมเขาเป็นเด็กใจแตกคนหนึ่งในตระกูลโจว
มีวรยุทธ์อะไรไปต่อต้าน พวกบ้าระห่ำมากมายขนาดนี้เสียที่ไหน?
โจวยี่เหลือบมองโจวห้าวที่กลัวจนปัสสาวะแทบราด โคลงศีรษะอย่างสิ้นหวัง
ก่อนหน้านี้
โจวห้าวยังกล่าวคำอุกอาจว่าจะทำลายตระกูลหลันให้ดับสิ้น
ตอนนี้ตระกูลหลันมาฆ่าแล้วจริงๆ
ตระหนกตกใจราวกับหมาจนตรอกก็มิปาน
ขายหน้าตระกูลโจวเสียจริง!
“อยากจะทำลายตระกูลโจวของฉัน พวกแกอย่าได้คิด!”
ทันใดนั้น
โจวยี่คำรามออกมา
เพียงเห็นดังนั้นลมหายใจของเขาก็รุนแรงขึ้น
ช่างเลวร้ายที่เขาเป็นปรมาจารย์แห่งแดนปรมาจารย์
ฟิ้วว!
เงาร่างหนึ่งว้าบไป
โจวยี่เข้าไปฆ่าอย่างรวดเร็ว
ปัง!
ปัง!
ปัง!
เพียงเกิดเสียงดังติดต่อกัน
พวกบ้าระห่ำ ตายลงในมือเขาทีละคน
เห็นดังนั้น
โจวห้าวตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันใด เขาตะโกนลั่น : “พ่อ ฆ่าพวกมันให้หมด! ฆ่าพวกมันให้หมดเลย!”
ในตอนนี้
สีหน้าของหลันจื่อแย่ลงเล็กน้อย
เธอไม่คิดเลยว่า โจวยี่จะซ่อนเร้นมันไว้ลึกถึงเพียงนี้
แต่คิดๆแล้ว ก็เป็นธรรมดา
การกลายเป็นตระกูลชั้นหนึ่งในตงไห่ได้
ถ้าไม่มีความสามารถเก่งกาจ จะเป็นได้อย่างไร?
“ฮ่าๆๆ! ไอ้พวกไก่บ้านหมาดินเผา รอดูเลยฉันจะฆ่าพวกแกให้หมด!”
โจวยี่ตื่นเต้นดีใจขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่น
เขาในตอนนี้ ดูเหมือนว่าได้ความเลือดร้อนในวัยรุ่นกลับคืนมา
เขาในปีนั้น ก็เป็นคนที่คลั่งไคล้ในสายบู๊อยู่เหมือนกัน
เพียงแต่หลังจากที่เขากลายเป็นผู้นำตระกูลโจว ก็เริ่มเก็บซ่อนศักยภาพที่แท้จริงของตนไว้
ไม่คิดเลยว่า วันนี้มันจะยังมีประโยชน์!
“ไปตายซะ!”
กรึก!
โจวยี่ยื่นมือไป บีบคอไอ้คนชั่วร้ายตรงหน้าจนหัก