เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 506
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 506
ณ ขณะนี้ หยางเฟิงบอกเขาว่า หลันจื่อฆ่าตัวตาย!
เป็นไปไม่ได้?
ต่อให้ฆ่าหลันเจิ้นตาย เขาก็จะไม่เชื่อว่าหลันจื่อฆ่าตัวตาย!
หลังจากที่หลันเฟิงจากไป
หลันจื่อก็เป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของตระกูลหลัน
มีทรัพย์สินนับหมื่นล้านที่กำลังรอให้เธอได้รับเป็นมรดก
เธอกินยาผิดขวดรึไงถึงได้ฆ่าตัวตาย?
เมื่อเห็นว่าหลันเจิ้นไม่เชื่อ หยางเฟิงจึงอธิบายว่า “คุณตา ฉันพูดความจริง หลังจากที่ฉันรู้เรื่องนี้แล้วก็รีบพาคนไปตรวจสอบทันที ผลปรากฏว่าหลันจื่อได้ไปที่ตระกูลโจวเพื่อกำจัดตระกูลโจวให้สิ้นซาก แถมยังฆ่าพ่อสามีและสามีตนด้วยน้ำมือของเธอเอง”
“แกคิดว่าเธอเป็นบ้าหรอ？ผู้หญิงธรรมดาที่ไหนจะฆ่าพ่อสามีกับสามีของตัวเอง？”
“หลังจากนั้น ฉันก็เกลี้ยกล่อมให้เธอมอบตัว คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะไม่ฟัง และยังฆ่าตัวตายหนีความผิด！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้
หยางเฟิงก็แสดงสีหน้าเจ็บปวดใจ
หยางเฟิงในตอนนี้ รู้สึกว่าฝีมือในการแสดงของตนนับวันยิ่งยอดเยี่ยมและลึกซึ้ง
การที่เขาไม่ไปเล่นละคร ถือว่าเป็นความเสียหายครั้งใหญ่ของวงการนักแสดงได้เลย
เมื่อได้ฟังคำพูดหยางเฟิง
หลันเจิ้นมีสีหน้าที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
หลันจื่อไปตระกูลโจวเพื่อล้างแค้น เรื่องนี้เขารู้ดี
หากพูดว่าเธอฆ่าโจวยี่ โจวห้าว หลันเฟิงก็เชื่อ
แต่พูดว่าหลันจื่อฆ่าตัวตายหนีความผิด
นี้มันเป็นเรื่องเหลวไหล！
ตามความเข้าใจของหลันเฟิงที่มีต่อหลันจื่อ
เธอจะไม่มีวันฆ่าตัวตายหนีความผิดแน่นอน！
อีกอย่าง
ยังมีผู้อาวุโสใหญ่เฉินเป่ยเหอพาคนไปหา
หลันจื่อจะฆ่าตัวตายได้อย่างไร？
ใช่แล้ว！
ผู้อาวุโสใหญ่
เฉินเป่ยเหอล่ะ？
หลันเจิ้นพูดเหยียดหยาม “หยางเฟิง ที่แกพูดอยู่ตอนนี้มันเป็นความข้างเดียว แกจะให้ฉันเชื่อคำพูดแกได้อย่างไร？”
เรื่องทั้งหมด เป็นเรื่องที่หยางเฟิงพูดเองเออเอง
จะมีความน่าเชื่อถือเท่าใดนั้น
ล้วนยังเป็นเครื่องหมายคำถาม
ตอนนี้หลันเจิ้นต้องหาต้นตอการตายที่แท้จริงของหลานสาวให้ได้
ไม่งั้นเขาจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ
“หึ หึ！”
หยางเฟิงยิ้มเล็กน้อยพลางพูด “ คุณตา ฉันรู้อยู่ว่าคุณต้องไม่เชื่อคำพูดของฉัน ดังนั้นฉันจึงเตรียมเรื่องราวประหลาดใจอีกเรื่องมาให้！”
พูดจบ เขาก็ปรบมือ
เรื่องราวประหลาดใจอีกเรื่อง
เมื่อได้ยินเสียงนี้
หนังตาของหลันเจิ้นก็กระตุก
ภายในใจสัมผัสได้ถึงลางไม่ดีบางอย่าง
เจ้าหยางเฟิงจะก่อเรื่องอะไรอีก ？
ไม่รอให้หลันเจิ้นได้สติกลับมา
แค่เพียงเห็นเสือขาวกำลังเดินถือกล่องมา
หลังจากที่เขาเปิดกล่องออก
หลันเจิ้นพลันตกใจราวกับวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง
สีหน้าซีดเผือกลงทันที ไม่มีแม้สีสันของเลือด
“นี้ นี้ นี้มัน”
หลันเจิ้นส่งเสียงสั่นเครือ ทำหน้าไม่เชื่อ
เพราะว่าในกล่อง
เป็นหัวคนที่เปียกโชกไปด้วยเลือด
หัวนี่ไม่ใช่ของใครอื่น แต่เป็นผู้อาวุโสใหญ่จงโจวตระกูลเฉิน ——เฉินเป่ยเหอ!
เฉินเป่ยเหอในตอนนี้ ตาเบิกโพลง เป็นการตายตาไม่หลับ
โดยเฉพาะสีหน้าที่แสดงถึงความหวาดผวาของเขา
ราวกับว่าก่อนที่จะสิ้นใจ เขาได้เห็นเรื่องราวที่ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวไปชั่วชีวิต
ตุ้บ！
เมื่อเห็นสภาพแบบนี้แล้ว
ในที่สุดหลันเจิ้นก็อดไม่ได้ที่จะทิ้งตัวลงกับพื้น
“เป็นไปไม่ได้！นี้มันเป็นไปไม่ได้！”
หลันเจิ้นพึมพำกับตัวเองไม่หยุด
เฉินเป่ยเหอเป็นถึงผู้อาวุโสใหญ่จงโจวตระกูลเฉิน
และยังเป็นผู้แข็งแกร่งแห่งแดนปรมาจารย์ใหญ่
ผู้ที่สามารถทำลายตงไห่ให้ราบเป็นหน้ากลอง
จะถูกหยางเฟิงฆ่าได้อย่างไร ？
อีกอย่างในข้างกายของเฉินเป่ยเหอยังมีสิบปรมาจารย์ใหญ่
ตอนนี้หัวของเฉินเป่ยเหออยู่ตรงนี้
ถือเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า โชคก็ยังไม่เข้าข้างสิบปรมาจารย์ใหญ่!
หนึ่งปรมาจารย์ใหญ่กับอีกสิบปรมาจารย์ใหญ่ล้วนตายอยู่ในกำมือของหยางเฟิง
เจ้าหยางเฟิงนี้น่ากลัวจริงๆ
เมื่อคิดถึงจุดนี้
หลันเจิ้นเงยหน้าขึ้น มองไปที่หยางเฟิงด้วยความตื่นกลัว
ในสายตาเขา หยางเฟิงในตอนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว แต่เป็นปีศาจที่แท้จริง
เมื่อเห็นหลันเจิ้นทรุดตัวลงกับพื้น
หยางเฟิงจึงลุกขึ้น พลางก้มลงมองที่หลันเจิ้น “คุณตา ดูเหมือนจะรู้จักกับคนนี้นะ？”