เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 551
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 551
สำหรับทั้งต้าเซี่ยแล้ว นี้เป็นความเสียหายเกินจะแบกรับได้
หม่าตงที่อยู่ด้านข้างเมื่อได้ยินประโยคนี้ ถึงขั้นพูดไม่ออก
พวกลูกน้องที่น่ารักของฉัน พลังแห่งหนึ่งกองทหาร
อย่างน้อยก็มีพันกว่าคน
อีกทั้งยังเป็นพลทหารพร้อมด้วยอาวุธครบมือ
เมื่อนึกถึงตรงนี้
หม่าตง ถึงขั้นต้องยืนไว้อาลัย3นาทีให้แก่นักบู๊เหล่านั้น
การบังเอิญเจอหยางเฟิง
นับเป็นเรื่องโชคร้ายของพวกเขาไปแปดชั่วโคตร
หยางเฟิงพยักหน้าด้วยความพอใจพร้อมกับพูดว่า “ดีมาก！ในเมื่อพวกเขากล้ามา งั้นฉันก็จะทำให้พวกเขาไม่มีทางได้กลับไปอย่างแน่นอน！”
เมื่อพูดประโยคนี้
รังสีแรงอาฆาตพลันแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา
“ท่าน แล้วข้าละ？”
หม่าตงถามด้วยความระมัดระวัง
หยางเฟิงปรายตามองเขาแล้วพูดว่า“หลังจากที่พวกเราไปตระกูลเย่ แกก็จงไปดูแลรักษาความปลอดภัยของตงไห่ซะ จำไว้นะ อย่าให้เกิดเหตุการณ์จลาจลใดๆที่ตงไห่ ไม่อย่างนั้นแกจะต้องรับผิดชอบ！”
“ขอรับ！”
ในใจของหม่าตงสั่นกลัว จึงรีบพยักหน้าตอบ
หม่าตงเองก็อยากไปหมู่บ้านตระกูลเย่ ไปเผชิญโลกกว้าง
แต่เขารู้
พลังของตนเองมีขีดจำกัด
ถ้าหากตามหยางเฟิงไปหมู่บ้านตระกูลเย่
เมื่อถึงตอนนั้น เกรงว่าแม้แต่ตายก็ยังไม่รู้ว่าจะตายอย่างไร
หยางเฟิงและอีกสามคนใช้เวลาอันสั้นในการกำหนดกลยุทธ์ให้เรียบร้อย
ปัง！
ในตอนนั้นเอง
ก็เกิดเสียงดังขึ้น
หยางเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
“บัดซบ！กล้าดีอย่างไรมาก่อเรื่องให้ข้าถึงที่！”
หม่าตงสีหน้าเปลี่ยนทันที
ตกลงแล้วนี้มันเป็นใครช่างกล้าหาญนัก กล้ามาสร้างเรื่องที่วิลล่าของเขา？
หรือว่าไม่อยากมีชีวิตแล้วงั้นรึ？
“ลูกพี่！”
ขณะนั้นเอง
หนิวต้าลี่รีบวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตกใจลุกลี้ลุกลน
หม่าตงจ้องเขาด้วยความโกรธเคือง แล้วพูดว่า“ ไอ้ขยะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงทำให้แกลุกลี้ลุกลนขนาดนี้？”
ท่านแม่ทัพอยู่ที่นี้
หนิวต้าลี่ที่ยังแสดงสีหน้าท่าทางไม่ดีแบบนี้
มีแต่จะทำให้ตนเองขายขี้หน้า
หนิวต้าลี่ตัวสั่นเทาพลางพูดว่า“ลูกพี่ ชายชุดแดงก่อนหน้านี้พาคนมาฆ่าอีกแล้ว！”
“อะไรนะ？”
เมื่อได้ยินประโยคนี้
หม่าตงตะลึงงันไปชั่วขณะ
อะไรกัน？
เจ้าหลี่ซู่มาอีกแล้วหรอ？
สำหรับหลี่ซู่แล้ว
หม่าตงนักธุรกิจผู้สุภาพเรียบร้อย รู้สึกกลัวเล็กน้อย
หลี่ซู่มาที่นี้ ไม่เพียงแต่ล้างผลาญองครักษ์นับร้อยแต่ยังทำเหมือนกับเขาเหมือนดั่งสุนัขที่เหยียบย่ำอยู่ใต้เท้า
“ท่าน！”หม่าตงหันไปมองหยางเฟิง
พลังของหลี่ซู่แข็งแกร่ง
ไม่ใช่สิ่งที่หม่าตงจะรับมือได้
เขาจึงทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากหยางเฟิง
ตอนนี้หยางเฟิง มีสีหน้าแปลกๆ
ในโลกนี้ ยังมีคนที่ไม่กลัวตายจริงๆรึ？
หรือเขาคิดจริงๆว่าตนเองจะไม่กล้าฆ่าเขา？
ทันใดนั้นเอง
สีหน้าของหยางเฟิงเริ่มหน้าดำคร่ำเครียด
“ฮ่าฮ่าฮ่า！”
ทันใดนั้น
ก็เกิดเสียงหัวเราะขึ้น
หลี่ซู่พาปรมาจารย์500คนของศูนย์พันธมิตรบู๊เดินเข้ามา
เขามองหยางเฟิงด้วยความหยิ่งผยองพลางพูดว่า“หยางเฟิง กูกลับมาแล้ว！”
“เหอะ！”
หยางเฟิงหยิบบุหรี่ขึ้นมา1มวน พลางพูดอย่างดูถูกว่า “แกมารนที่ตายงั้นรึ？”
เมื่อได้ยิน
ในใจของหลี่ซู่พลันสั่นกลัวเล็กน้อย
ในครั้งนี้เขามีความหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย
เขาต้องการพึ่งพาคนจำนวนมาก รวมกับอำนาจที่หลงเหลืออยู่ของสำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงที่ถูกล่มล้าง เพื่อมาข่มอำนาจหยางเฟิง
แต่คาดไม่ถึงว่า
หยางเฟิงจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้
ท่าทางการการสูบบุหรี่นี่
จะว่าหยิ่งผยองก็หยิ่งผยองมาก จะว่าแข็งแกร่งก็แข็งแกร่งยิ่งนัก
หรือว่าเขาไม่รู้ถึงพลังของศูนย์พันธมิตรงั้นรึ？
หลี่ซู่พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งว่า “ หยางเฟิง ฉันอยากให้แกรู้ไว้ สำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงถูกล้มล้างแล้ว แกยังไม่คุกเข่าต่อหน้าข้า ……”
คำพูดของเขายังไม่ทันจบ
หลี่ซู่เห็นว่าหยางเฟิงมองเขาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด
หยางเฟิงรู้สึกทันทีว่าสมองของเจ้าหลี่ซู่น่าจะไม่ค่อยดี
จะให้ตนเองก้มหน้ายอมรับผิด？
โค่นล้ม1สำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงที่ไร้น้ำยา ก็กล้าข่มขู่ตนเองรึ？
น่าขันสิ้นดี！
ทันใดนั้นเอง