เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 584
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 584
เมื่อก่อน
เย่ชิวก็เคยเจอเย่หลง
ในความทรงจำของเขา เย่หลงก็เป็นผู้อาวุโสเท่านั้น ไม่มีจุดเด่นอื่นใด
แต่ดูเหมือนตอนนี้ ตนเองกำลังทำผิดมหันต์
ตาเฒ่านี้มีพลังที่ซ่อนอยู่
ไม่น่าแปลกใจเลยที่หมู่บ้านตระกูลเย่ จะมีชิ้นส่วนของจักรพรรดิมังกร
“หึหึ！”
ดวงตาของเย่ชิวขยับทันที และเขาก็ยิ้มพลางพูดว่า: “ปู่น้อย ทำไมท่านต้องโกรธ แม้ว่าข้าจะเข้าร่วมกุ่ยเหมิน แต่ข้าก็นามสกุลเย่ และครั้งนี้ข้าก็นำจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของปู่ข้ามาให้ท่านด้วยด้วย”
เมื่อกำลังพูดอยู่
เย่ชิวก็นำจดหมายของเย่เทียนส่งให้เย่หลง
เย่หลงปราดสายตาอ่าน
เนื้อหาของจดหมายไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
เย่ชิวเข้าร่วมกุ่ยเหมิน เขาต้องทำและทุกอย่างทำเพราะหยางเฟิงไอ้สารเลวนั้นมันทำร้ายเขา หวังว่าเย่หลงจะเห็นแก่ศักดิ์ศรีของตนเอง จึงช่วยเย่ชิว
“เจ้าเย่เทียนบ้า！เขาไปช่วยคนชั่วทำเลวได้อย่างไร？”
เมื่ออ่านจดหมายเสร็จ เย่หลงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
เขากำจดหมายในมือแน่น ฉีกเป็นผงทีละชิ้น
“ปู่น้อย ท่าน……”
เย่ชิวสีหน้าเปลี่ยนไป
เย่หลงไม่คิดจะไว้หน้าปู่ของตนเองเลยรึ？
เย่หลงเงยหน้าแล้วจ้องเขม็งไปที่เย่ชิว พลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ออกไปซะ ต่อให้เย่เทียนมาเอง ปู่ก็จะไม่ช่วยเจ้าหรอก！”
“ไอ้แก่ เจ้า……”
ณ ขณะนี้
เย่ชิวโกรธสุดขีด
เขาเป็นตัวแทนของกุ่ยเหมินที่สง่างาม การมีอยู่ของเขา เขามาพื่อคุยกับเย่หลง และเขากำลังถอดหน้ากากของตยเองและให้เงิน แต่อีกฝ่ายกลับไม่เห็นค่าเลยเหรอ?
เย่ชิวชี้ไปที่เย่หลงและพูดอย่างโกรธเคือง “เย่หลง ไอ้แก่เฒ่า หน้าไม่อาย! แม้ว่าคุณจะไม่คิดถึงตัวเอง แต่คุณต้องคิดถึงหมู่บ้านตระกูลทั้งหมด”
“เจ้าไม่กลัวไฟแห่งความโกรธาของกุ่ยเหมิน จะฆ่าล้างโคตรหมู่บ้านตระกูลเย่เปลี่ยนให้ที่นี้กลายเป็นทะเลนองเลือดแม้แต่ไก่หรือสุนัขก็ไม่ให้เหลือรึ？”
เมื่อพูดจบ
เงาดำก็หายไปรวดเร็วดั่งสายฟ้า
เพียะ！
เย่หลงตบหน้าเย่ชิวอย่างแรง
ทันใดนั้น
ใบหน้าของเย่ชิวบวม
เขาถอยมา1ก้าว มองเย่หลงอย่างคาดไม่ถึง
หลังจากนั้นก็ ด้วยความโกรธที่เกิดจากความอัปยศ เย่ชิวตะโกนด่าออกไปว่า“ไอ้แก่ เจ้ากล้าตบข้ารึ！”
เย่ชิวคิดไม่ถึงว่า
ตาเฒ่าอย่างเย่หลงจะกล้าลงมือกับเขา
และสิ่งที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงก็คือ
ความว่องไวของเย่หลงรวดเร็วขนาดนี้
เร็วจนขนาดที่ว่าเขาไม่มีเวลาได้ตั้งตัว
“เหอะ！”
เย่หลงพูดอย่างเย็นชา: “สุนัขตัวหนึ่งที่ลืมบรรพบุรุษของมัน! อย่าลืมสิ เจ้าเคยเป็นคนหมู่บ้านตระกูลเย่! เจ้ากล้าดียังไงมาข่มขู่ปู่และต้องการสังหารหมู่บ้านตระกูลเย่ เจ้าคิดว่าว่าปู่จะปล่อยให้เจ้าหนีไปงั้นรึ? ”
รังสีอาฆาตที่เย็นยะเยือกและกัดเซาะ แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเย่หลง
เย่หลงตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว
เขามองไปที่เย่หลงด้วยความกลัว
เขารู้ว่า
หากใช้แค่พลังของเขา คงจะไม่สามารถต่อกรกับตาเฒ่านี้ได้
เย่ชิวกัดฟันพลางพูดว่า“ได้ได้ได้！ไอ้แก่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นข้าจะกลับไปบอกผู้คุมกฎสิบ เจ้าก็รอรับไฟแห่งความโกรธากุ่ยเหมินของพวกเราเถอะ！”
เมื่อพูดจบ
เย่ชิวกำลังจะหันกายจากไป
เขากลัวว่าถ้าเขาไปช้ากว่านี้
ตาเฒ่าอย่างเย่หลงจะฆ่าเขาจริงๆ
เมื่อเห็นเย่ชิวกำลังจะจากไป
เย่หลงถุยน้ำลายออกมาพลางตะโกนด่าว่า “อะไรกัน? ตระกูลเย่ของเรามีขยะเช่นนี้ ช่างเป็นเรื่องโชคร้ายของตระกูลจริงๆ! ”
ในเวลาเดียวกัน
ในพื้นที่เปิดโล่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านตระกูลเย่ มีเต็นท์เป็นพัน
นี้เป็นที่พำนักของกลุ่มพันธมิตรโลกบู๊
เต็นท์ที่ใหญ่ที่สุดในนั้น
เหลิงฉานนั่งสมาธิอยู่บนพื้น
แค่ก！
ทันใดนั้น
เหลิงฉานลืมตาขึ้นมา พร้อมกับอาเจียนเป็นเลือดสีดำ
เขาพูดด้วยใบหน้ามืดมนว่า “หมัดของหยางเฟิง โหดเหี้ยมเกินไป แม้ว่าข้าจะพยายามรักษาอาการบาดเจ็บให้ดีที่สุด แต่อวัยวะภายในก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส เหมือนว่าครั้งนี้การแย่งชิงเศษของจักรพรรดิมังกรข้าจะมีโชคแค่ไหนกัน! ”