เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 590
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 590
ดูเหมือนว่าในสองวันที่ผ่านมา นักสู้คนใหม่จะหลั่งไหลเข้ามาเรื่อยๆ
ครั่ก！
เขาจินเฟิงสั่นรุนแรงอย่างต่อเนื่อง
ภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง
หินตกลงมาไม่ขาดสาย
ทุกคนจ้องไปที่เขาจินเฟิง อย่างเงียบ ๆ รอสมบัติที่จะเกิด
“ฮ่าฮ่าฮ่า！”
ในตอนนี้
เสียงหัวเราะดังลั่นจากที่ใกล้ ทำลายความเงียบงัน
สายตาของทุกคนล้วนหันไปจับจ้อง
“เพื่อนนักศิลปะการต่อสู้ของข้า ข้าหยางเฟิง ผู้นำของพันธมิตรโลกบู๊ใต้ ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าชมชิ้นส่วนของจักรพรรดิมังกร!”
ชิ้ว！
ชิ้ว！
ชิ้ว！
เมื่อพูดจบ
แต่ละเงาล้วนถอยออกไปไกล
ไม่นานนัก
เงานคนนับร้อยก็ไปหยุดอยู่ที่ยอดเขา
นอกจากหยางเฟิง
นอกจากเย่หลง องครักษ์มังกรและคนอื่นๆ
เมื่อเห็นหยางเฟิง
มุมปากของทุกคนก็สั่นเล็กน้อย
ครั้งก่อนหยางเฟิงด่าทุกคนว่าเป็นขยะ
สิ่งนี้ทำให้ผู้คนในปัจจุบันเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองต่อหยางเฟิง และต้องการจะฆ่าเขา!
ไม่คิดเลยว่า
ครั้งนี้หยางเฟิงจะหน้าด้านขนาดนี้
ใช้อำนาจของการเป็นเจ้าแห่งทิศตะวันออกในการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
รู้สึกว่าชิ้นส่วนของแผนที่จักรพรรดิมังกรนี้เป็นของครอบครัวของเขา
เย่หลงอดไม่ได้ที่จะบ่นว่า “เจ้าหนุ่ม ถ่อมตัวหน่อยเจ้าจะตายรึ? ”
หยางเฟิงเอามือไปข้างหลัง เงยศีรษะขึ้นแล้วพูดว่า “หลักการของฉันคือ ไม่พอใจก็ลงมือ สำหรับข้าแล้วไม่มีการถ่อมตัว! ”
เมื่อได้ยินดังนั้น
เย่หลงถึงขั้นพูดไม่ออก
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตไม่ต่างจากสุนัข
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาระมัดระวังและเก็บซ่อนพลังที่แท้จริงของตนเองเสมอ
ถึงอยู่มาถึงทุกวันนี้
แต่เจ้าหยางเฟิงคนนี้
จัดการเรื่องอย่างบ้าอำนาจ ไม่สนใจผู้ใด
ไม่รู้ว่าเขาใช้ชีวิตมาถึงตอนนี้ได้อย่างไร
และเสือขาวและองครักษ์มังกรและคนอื่นๆ
กลับมีปฏิกิริยาดั่งเทพ
นี้มันเรื่องล้อเล่นอะไรกัน？
ท่านแม่ทัพเป็นถึงเทพสงครามอันดับหนึ่งของต้าเซี่ย
จะให้จัดการแบบถ่อมตนงั้นรึ？
ต่อให้อยู่ต่อหน้าผู้นำประเทศต่างๆ ก็ถือว่าเป็นเย้ยหยันท่านแม่ทัพ
เงียบ！
คำพูดเดียวของหยางเฟิง
ทั้งสนามรบก็เงียบสนิท
หยางเฟิงแตะจมูกของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม “ทำไมล่ะ ดูเหมือนทุกคนไม่ต้อนรับข้ามากนัก?”
เมื่อได้ยินดังนี้
ทุกคนล้วนมีรังสีสีดำแพร่กระจายออกมา
หรือว่าเจ้าคนนี้ไม่รู้ตัวเองเลยรึ？
เขาไม่คาดไม่ถึง ทุกคนไม่อยากคุยกับชายไร้ยางอายคนนี้เหรอ?
เหลิงฉานอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “หยางเฟิง อย่าทำตัวเย่อหยิ่ง! ทุกคนที่นี่ล้วนเป็นผู้เยี่ยยมยุทธ์ของสำนักใหญ่แห่งโลกบู๊ !
วันนี้ชิ้นส่วนของจักรพรรดิมังกรจะถือกำเนิด และนี้ก็ถึงเวลาตายของเจ้าแล้ว! ! ”
เมื่อพูดประโยคนี้จบ
สีหน้าของเหลิงฉานเต็มไปด้วยความแค้น
ผู้คุมกฎสิบมองเหลิงฉานด้วยความเห็นใจ
ตาคนนี้สติดีอยู่หรือไม่？
ต่อปากต่อคำกับเจ้าหยางเฟิงปากสุนัข ถือเป็นการหาเรื่องใส่ตัว
ปากสุนัขของหยางเฟิงทำให้คนโกรธเคืองได้
ในเมื่อ ผู้คุมกฎสิบตัดสินใจแล้ว
ไม่ว่าหยางเฟิงจะยั่วยุแค่ไหน เขาก็ยังคงนิ่งเงียบ
รอจนกว่าชิ้นส่วนของจักรพรรดิมังกรจะถือกำเนิด คอยหาหาโอกาสอีกครั้งที่จะฆ่าหยางเฟิง
เวลานั้น
โลกทั้งใบเงียบสนิท!
ในที่สุดก็มีคนพูดแล้ว
หยางเฟิงมองไปที่ เหลิงฉานและพูดด้วยท่าทางขี้เล่น: “ทำไมล่ะ ไอพวกขี้แพ้แผลรักษาแล้วงั้นรึ งั้นพวกเรามาสู้กันอีกครั้งดีหรือไม่ ข้าสัญญาว่า ครั้งนี้ข้าจะฆ่าเจ้า!”
“มารดามึงสิ”
เหลิงฉานโกรธจนแทบสำลักน้ำลายตัวเองตาย
จะสู้ก็สู้ไม่ได้
จะเถียงก็เถียงไม่ชนะ
ทำให้คนโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ
“หึ！”
ในที่สุด
เหลิงฉานถอนหานใจ หันกายออกไปและหยุดพูด
การที่สนใจคำพูดของหยางเฟิง เดิมทีแล้วก็เป็นการหาเห่าใส่หัว
เมื่อเห็นว่าเหลิงฉานหุบปากแล้ว
หยางเฟิงมองไปที่ผู้คุมกฎสิบอีกครั้งและพูดจาเยาะเย้ยว่า “ข้าก็ว่าเจ้าเต่าหดหัว ช่วงไม่กี่วันมานี้เจ้าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนงั้นรึ ？พวกเรามาสู้กันอีกรอบดีไหม ข้าจะสัญญาว่าจะให้อภิสิทธิ์พิเศษเหมือนกับเหลิงฉาน แก่เจ้า และฆ่าเจ้าเพียงในหมัดเดียว !”