เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 592
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 592
หยางเฟิงถอนหายใจเบา ๆ เฮือกหนึ่งแล้วหันหน้าไป
สำหรับหนิงชิงเฉิง เขายังคงทนดูไม่ได้
คนมากมายอยู่ที่นั่นอย่างนั้น ความรู้สึกของเขาที่มีต่อหนิงชิงเฉิงซับซ้อนที่สุด
หนิงชิงเฉิงมองเห็นหยางเฟิงหันหน้าไป กัดริมฝีปากแน่นแล้ว
กระทั่งในใจของหล่อนก็ไม่รู้คิดยังไง
หล่อนอยากให้หยางเฟิงสามารถพูดประโยคหนึ่งกับหล่อนได้
ถึงแม้เพียงแค่พูดโต้แย้งก็ดี
อย่างน้อยที่สุด
หล่อนสามารถรู้ได้ในใจของหยางเฟิงมีหล่อนอยู่
แต่หยางเฟิงก็ไม่พูดสักประโยคหนึ่ง
นี่ทำให้กรอบตาของหนิงชิงเฉิงแดงขึ้นมาแล้ว
หล่อนอยากที่จะร้องไห้
แต่ต่อหน้าคนมากอย่างนั้นหล่อนไม่สามารถหลั่งน้ำตาได้
ยังไงหล่อนคือคุณหนูของตระกูลหนิง
ตอนนี้ที่หล่อนเป็นตัวแทนคือศักดิ์ศรีของตระกูลหนิง
ถ้าหากหล่อนหลั่งน้ำตา
จะทำให้เสียศักดิ์ศรีของตระกูลหนิง！
มองเห็นที่นี่
ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานมองหน้ากันแวบหนึ่ง
สองคนต่างก็มองเห็นอะไรจากในดวงตาของฝ่ายตรงข้ามแล้ว
ดูแล้ว
หนิงชิงเฉิงกับหยางเฟิงมีเรื่องราวเล็กน้อย！
ทันใดนั้น
บนหน้าของสองคนก็เปิดเผยความสนใจออกมาแล้ว
ครื้น ๆ ！
จู่ ๆ
แผ่นดินก็สั่นไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง
ทุกคนต่างก็ยืนไม่มั่นคง
ความรู้สึกเหมือนเจอแผ่นดินไหวระดับสิบอย่างนั้น
เวลาเดียวกันนี้
เย่หลงร้องตระโกนเสียงหนึ่ง“ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรใกล้ที่จะกำเนิดแล้ว！”
ฟืบ！
ทันใดนั้น！
สายตาของทุกคนต่างก็รวมไปจุดเดียวกัน！
ครืด！
ครืด！
เขาจินเฟิงทั้งหมดก็เริ่มจากตรงกลาง
แตกร้าวออกมาร่องหนึ่ง
ร่องยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
รอถึงสุดท้ายเขาจินเฟิงทั้งหมดก็เหมือนถูกฟันกลายเป็นครึ่งหนึ่ง
เพียงเห็นตรงกลางของเขาจินเฟิงปรากฏสุสานที่ยิ่งใหญ่มีพลังหนึ่งแล้ว！
สุสานที่กว้างใหญ่ไพศาลหลังนี้แทบจะยึดพื้นที่ส่วนในของเขาจินเฟิงทั้งหมด
นาทีนี้
ตาทั้งคู่ของทุกคนจ้องถลึง มีใบหน้าทื่อ ๆ
นี่เป็นสุสานของใคร คิดไม่ถึงเอาภูเขาทั้งหมดขุดจนหมดแล้ว！
สามารถจินตนาการได้
ปีนั้นตอนที่สร้างสุสานใหญ่หลังนี้ใช้พลังคนที่มหาศาลเท่าไหร่
ตึ้ง！
จู่ ๆ เย่หลงคุกเข่าลงมาแล้ว
เขามองสุสานอยู่ด้วยใบหน้าที่เคารพเลื่อมใส พูดด้วยน้ำตานองหน้า“บรรพบุรุษ ในที่สุดผมก็มองเห็นคุณอีกครั้งแล้ว！”
สุสานหลังนี้ที่ฝังก็คือเย่เวิ่นบรรพบุรุษของหมู่บ้านตระกูลเย่！
ปีนั้น
เย่เวิ่นป่วยตายที่แม่น้ำเซียง
จากนั้นขนมาที่บ้านเกิดของบรรพบุรุษที่หมู่บ้านตระกูลเย่
ใช้เวลาสิบปีถึงได้สร้างสุสานหลังนี้แล้ว！
ตอนนี้
ผ่านไปหนึ่งร้อยกว่าปีแล้ว
สุสานหลังนี้ในที่สุดก็ปรากฏที่โลกมนุษย์อีกครั้งแล้ว！
มองเห็นการปรากฏตัวของสุสาน
สีหน้าของหยางเฟิงและคนอื่น ๆ ก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาแล้ว
แต่ใครต่างก็ไม่ได้บุ่มบ่าม
ยังไงสุสานที่ใหญ่อย่างนี้ ใครจะรู้ข้างในมีอันตรายหรือเปล่า？
“นายท่านอย่าคุกเข่าแล้ว ผมถามคุณสุสานนี่เข้าไปยังไง？”
เย่หลงยืนขึ้นมาสูดลมหายใจลึกเฮือกหนึ่ง พูดว่า“อย่ารีบร้อน ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะเข้าไป！ ปีนั้นตอนที่บรรพบุรุษสร้างสุสานนี้นั้นได้ติดตั้งกับดักกลไกนับไม่ถ้วนแล้ว เวลานี้เข้าไปตายแน่นอน！”
ได้ยิน
สีหน้าของหยางเฟิงสั่นเล็กน้อย
สติปัญญาของคนโบราณไม่สามารถจินตนาการได้จริง ๆ
กลไกหนึ่งร้อยกว่าปีตอนนี้คิดไม่ถึงว่ายังสามารถมีผลได้！
ดูแล้ว
ประเทศต้าเซี่ยห้าพันปี ถ่ายทอดสติปัญญาคนโบราณต่อกันมาถึงจะเป็นของล้ำค่าที่แท้จริง！
เวลาเดียวกันนี้
ความคิดของผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ ก็เหมือนกับหยางเฟิง
ก่อนที่ยังไม่ได้รู้ถึงอันตรายที่ชัดเจน
ใครต่างก็ไม่ยอมที่จะเสี่ยงอันตราย！
ก็อย่างนี้
ทุกคนก็ยืนหยัดลงมา
นานมาก
การสั่นไหวของแผ่นดินใหญ่ก็หยุดลงมาอย่างสิ้นเชิงแล้ว
เขาจินเฟิงทั้งหมดได้แตกแยกกลายเป็นครึ่งหนึ่งอย่างสมบูรณ์
ในสุสาน ศาลา อาคาร ตำหนักตั้งตรงเห็นได้อย่างชัดเจน
เทียบกับสุสานของจักรพรรดิก็ไม่ด้อยกว่ากัน！
เวลาผ่านไปทีละนิด ๆ
ในที่สุด
มีคนรอจนหงุดหงิดแล้ว
“กล้าบ้าอะไร กูไปสำรวจเส้นทางก่อน！ ไม่แน่ว่าชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรนี้ก็เป็นของเราแล้ว！”