เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 595
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 595
“พวกเราไป！”
พูดจบ
หยางเฟิงพาเสือขาวและคนอื่น ๆ เดินไปข้างหน้าทันที
ในเมื่อเย่หลงพูดว่าไม่มีปัญหา
งั้นก็คือไม่มีปัญหาแน่นอน
หยางเฟิงไม่เชื่อว่าเย่หลงจะหลอกตัวเองในเวลานี้！
แต่ถึงแม้หลอกตัวเองก็ไม่เป็นไร
เพราะเวลานี้
มือหนึ่งของหยางเฟิงกำลังกอดไหล่ของเย่หลงพูดยิ้มว่า“ปู่น้อย เส้นทางนี้อันตรายยังไงให้ผมมาคุ้มกันคุณแล้วกัน！”
เย่หลงทำตาขาวแล้ว
ไอ้เลวนี้พูดอย่างน่าฟังคือคุ้มกัน？
พูดอย่างน่าเกลียดหน่อยก็คือกลัวว่าตัวเองหลอกเขาแล้ว！
แต่เย่หลงก็ขี้เกียจพูดมาก ตามหยางเฟิงเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน！
มองเห็นหยางเฟิงขยับแล้ว
สีหน้าของผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ ก็เปลี่ยนไป
เขา……
คิดไม่ถึงว่าจะไปแล้วจริง ๆ ！
ทันใดนั้น
ทุกคนก็เป็นห่วงว่าจะไม่ได้พอได้แล้วก็เป็นกังวลที่จะสูญเสียไป
ทั้งกลัวหยางเฟิงแย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรได้ก่อนแล้วก็กลัวตัวเองขึ้นไปถูกกลไกลอบทำร้ายจนตายอีก！
มีคนไม่น้อยที่ดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น
พวกเขาจ้องตาถลึงต่างก็รอลูกธนูยิงมาอีกรอบหนึ่ง ให้หยางเฟิงตายท่ามกลางฝนธนู！
ใครให้คนเลวคนนี้มีปากที่น่ารังเกียจอย่างนั้น！
ทำเรื่องหยิ่งผยองอย่างนั้น！
ตายแล้วก็สมน้ำหน้า！
“พี่เฟิง……”
หนิงชิงเฉิงขยับลำคอแล้ว สุดท้ายยังคงไม่ได้ร้องเรียกออกมา
ในใจของหล่อนร้อนรนมากแล้ว！
หรือว่าหยางเฟิงมองไม่เห็นเหรอ ก่อนหน้านี้มีคนตายมากอย่างนั้น？
ถ้าหากไม่มีเขาแล้ว……
ตัวเองก็จะไม่มีชีวิตอยู่คนเดียวอย่างเด็ดขาด！
ทันใดนั้น
สายตาของทุกคนต่างก็รวมไปที่ตัวของหยางเฟิงทั้งหมด！
ภายใต้การติดตามดูของทุกคน
หยางเฟิงมาถึงหน้าสุสานแล้ว
ทันใดนั้น
กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นก็ประทะเข้าจมูก
ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาแล้วเกรงว่าก็ตกใจจนสลบไปนานแล้ว
แต่หยางเฟิงพวกเขาเป็นใคร？
แต่ละคนต่างก็ผ่านการสู้รบมามากมายหลายครั้ง พลทหารเลือดเหล็กที่ปกป้องประเทศ！
ศพกองเป็นภูเขาและทะเลเลือดยังไงต่างก็เคยเห็น
“ถุย ๆ ！ เป็นพวกทหารที่ส่งไปตายจริง ๆ ก็แค่ปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่งสองสามคนก็กล้าบุกมั่ว ๆ ？ ไอ้พวกโง่ที่ไม่มีสมอง！” หยางเฟิงมองศพที่อยู่บนพื้นอยู่ส่ายหน้าพูด
เย่หลงพูดอย่างอารมณ์เสียว่า“ไม่ต้องพูดมากอยู่ที่นั่นแล้ว รีบมาผลักประตู！”
ไอ้เด็กนี่ทำอะไรชักช้า
ไม่รู้ว่าทำเรื่องสำคัญต้องเร่งด่วนเหรอ？
“ตกลง！”
หยางเฟิงไม่พูดมากอีก
เขามาถึงหน้าประตูสุสาน สองฝ่ามือใช้แรงผลักออกไป
ตึ้ง！
เสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง
ประตูสุสานทั้งหมดสั่นครื้นขึ้นมา！
เขาจินเฟิงที่ใหญ่มากก็สั่นแกว่งอย่างรุนแรง！
หินภูเขากลิ้งตกลงมาอย่างต่อเนื่อง
ดูเหมือนพบเจอแผ่นดินไหวอีกอย่างนั้น！
ครื้น……
นักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ มองเห็นที่นี่ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกลัว
ทุกคนคิดไม่ถึง
พลังของหยางเฟิงนี้คิดไม่ถึงจะน่ากลัวมาก！
สองฝ่ามือผลักออก
เหมือนต้องการเอาภูเขาทั้งลูกผลักให้เรียบอย่างนั้น
ในตาของผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานสองคนปรากฏความหนักใจที่ไม่เคยมีมาก่อนอีกครั้ง！
ความหนักใจที่ไม่เคยมีมาก่อนนี้
ในการมองตาของสองคน
ในพริบตา
ก็เปลี่ยนเป็นความคิดฆ่าที่เปิดเผยออกมาอย่างโหดเหี้ยม！
พวกเขารู้จะต้องกำจัดหยางเฟิง
ไม่งั้นจะเป็นภัยร้ายอย่างไม่จบไม่สิ้น！
พลังที่หยางเฟิงแสดงออกมาน่าตกใจมาก
ถ้าหากปล่อยเวลาไปอีก
คนนี้เป็นศัตรูใหญ่ของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊อย่างแน่นอน！
จะต้องอาศัยที่เขายังไม่ได้เติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ รีบฆ่าทิ้งให้โดยเร็ว！
และพลังที่ออกมาของหยางเฟิง
ครื้น！
ครื้น！
ครื้น！
ประตูหินของสุสานสั่นสะเทือน เสียงดังตูมตามสนั่นอยู่ข้างหูอย่างไม่หยุด
เสือขาวและคนอื่น ๆ เหมือนเผชิญหน้ากับศัตรู
แต่ละคนมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง
ถ้าหากมีอาวุธลับอีก ลูกธนูที่แหลมคมบินมา
พวกเขาถึงแม้ใช้ร่างกายของตัวเองก็ต้องไปปกป้องหยางเฟิง！
นักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ ก็มองดูอย่างไม่ละสายตา
เร็ว！
เร็ว！
เร็ว！
ในใจของทุกคนต่างก็แอบร้องตระโกน
พวกเขาอดไม่ได้ที่จะให้หยางเฟิงตายภายใต้ลูกธนู
หนิงชิงเฉิงมีใบหน้าตื่นเต้น
สองตาของหล่อนจ้องมองหยางเฟิงอยู่นิ่ง ๆ