เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 596
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 596
ในดวงตาเปิดเผยใจที่ไม่สงบออกมา
ในความคิดของหล่อน ครั้งนี้หยางเฟิงวู่วามมากไปแล้วจริง ๆ ！
ถ้าเกิดปัญหาอะไรแล้วมาเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้ว
แต่
หนึ่งนาทีผ่านไปแล้ว……
สองนาทีผ่านไปแล้ว……
สามนาทีผ่านไปแล้ว……
นอกจากหินภูเขายังสั่นไหวอยู่
ก็ไม่มีความผิดปกติใด ๆ ปรากฏขึ้น
ไม่มีฝนธนู
และก็ไม่มีกลไกอื่น
มีเพียงประตูสุสานที่สั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นนิ่งสนิทแล้ว！
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันแวบหนึ่ง
นี่สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น？
หยางเฟิงหันหน้ามามองเย่หลง ถามว่า“นายท่าน นี่สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น？”
เมื่อกี้
ถึงแม้หยางเฟิงไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด
แต่ก็ใช้พลังสามส่วนแล้ว！
อย่าดูถูกพลังสามส่วนนี้
พลังเหล่านี้ภายใต้ฝ่ามือทั้งสองของหยางเฟิง ถึงแม้เป็นประตูใหญ่เหล็กที่กันกระสุนก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆในพริบตา！
แต่ตอนนี้
ประตูสุสานทั้งหมดนอกจากสั่นไหวเล็กน้อยแล้ว
ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ แล้ว……
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
เย่หลงทำตาขาวใส่แล้ว พูดอย่างอารมณ์เสียว่า“เด็กโง่ ใครให้นายใช้พลังหยาบกระด้างเปิดประตูแล้ว？ บอกนายให้ประตูสุสานนี้ใช้หินขนาดใหญ่หมื่นกิโลทำออกมา”
“ไม่ต้องพูดเป็นพลังของนายคนเดียว เกรงว่าถึงแม้ใช้ปืนใหญ่ก็ระเบิดไม่ออก！”
อ๊ะ？
ได้ยิน
หยางเฟิงตะลึงแล้ว
เขาคิดไม่ถึงประตูสุสานนี้จะแข็งแรงอย่างนี้！
เขาก็ครุ่นคิดเล็กน้อย
ถ้าหากตัวเองใช้พลังทั้งหมดน่าจะสามารถฝืนเปิดประตูสุสานได้！
ถ้าหากความคิดอันนี้ของหยางเฟิงถูกเย่หลงรู้แล้ว เขาจะต้องตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน
หินขนาดใหญ่หมื่นกิโลต่างก็สามารถผลักออกได้
นายแม่งยังเป็นคนหรือเปล่า？
เป็นซุปเปอร์แมนที่ใส่กางเกงในกลับด้านแล้ว！
แต่หยางเฟิงจะไม่ทำอย่างนี้
เพราะในเมื่อเย่หลงพูดอย่างนี้แล้ว ไอ้แก่คนนั้นจะต้องมีวิธีเปิดประตูสุสานอย่างแน่นอน
เพียงเห็นเย่หลงมาถึงด้านข้างหน้าประตูสุสาน ที่นั่นวางหินก้อนหนึ่งอยู่
เย่หลงยื่นมือหมุนหินเล็กน้อยแล้ว
กึก！ กึก！
ตามเสียงหมุนของกลไกสักพัก
ครื้น！
เสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง
ประตูสุสานทั้งหมดก็เริ่มเลื่อนขึ้นช้า ๆ
มองเห็นที่นี่
หยางเฟิงมองตาค้างอดไม่ได้ที่จะพูดคำหยาบออกมาประโยคหนึ่ง
“เหี้ย！”
“นายท่านผมว่าแล้ว คุณรู้นานแล้วว่าสามารถเปิดประตูสุสานได้ ทำไมต้องเปลืองแรงของผมด้วย？”
“ฮึ ๆ ！”
เย่หลงยิ้มเบา ๆ “นายเด็กน้อย ไม่ใช่คิดว่าตัวเองสามารถทำได้เหรอ？ สามารถทำได้อีกแล้วยังไงยังคงฟังฉันคนแก่คนนี้！”
มองรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์บนหน้าของเย่หลงอยู่
ในใจของหยางเฟิงอดไม่ได้ที่จะดูถูก
เวลาเดียวกัน
ในใจของเขาก็ระแวดระวังขึ้นมา
ดูแล้ววันหลังต้องระวังหน้าเนื้อใจเสือคนนี้แล้ว
ไม่งั้นไม่รู้ว่าถูกเขาหลอกเมื่อไหร่แล้ว！
“พอแล้ว！ไม่ต้องพูดมากอย่างนั้นแล้ว พวกเรารีบเข้าไปเถอะ！”
พูดจบ
เย่หลงหมุนตัวต้องการเข้าสุสาน
เวลานี้
นักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ มึนงงแล้ว！
ประตูสุสานนี้คิดไม่ถึงจะเปิดออกได้ง่ายดายอย่างนี้แล้ว？
แต่ก่อนหน้านี้ตายนับพันคนแล้วนะ！
ทันใดนั้น
สายตาของทุกคนมองไปทางเย่หลงได้เปลี่ยนไปแล้ว
ดูแล้วไอ้แก่คนนี้รู้มากจริง ๆ ！
ใครสามารถได้รับความช่วยเหลือของไอ้แก่คนนี้ โดยพื้นฐานก็เท่ากับสำเร็จไปครึ่งหนึ่ง
มองเห็นหยางเฟิงและคนอื่น ๆ เตรียมที่จะเข้าไป
เหลิงฉานจู่ ๆ แผดเสียงหนึ่ง“ไม่สามารถให้หยางเฟิงเข้าไปก่อนได้อย่างเด็ดขาด พวกเรารีบบุกไป！”
ผู้คุมกฎสิบก็พูดสมทบว่า“ใช่！ ทุกท่าน！ ตอนนี้ประตูสุสานเปิดออกแล้ว ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรก็อยู่ข้างในนั้น！ หนังสือลึกลับโบราณพันปี โอกาสและวาสนาของผู้นำแห่งโลกบู๊ก็อยู่ด้านหน้าแล้ว！”
ตอนนี้ประตูสุสานได้เปิดออกแล้ว
ถ้าหากให้หยางเฟิงแย่งไปก่อนได้
งั้นความหวังที่ทุกคนอยากจะแย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมาก็เลือนลางแล้ว
“บุก！”
“บุก！ ไม่ให้หยางเฟิงคนเลวคนนี้ได้บรรลุเป้าหมายก่อนอย่างเด็ดขาด！”
“บุกไป แย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกร！”
บทที่ 595
บทที่ 597