เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 600
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 600
สองตาของหลี่ซู่ เย่ชิว เหอเซิ่งหงและคนอื่น ๆ เปิดเผยสีหน้าที่หวาดกลัวลึก ๆ ออกมา
พวกเขาคิดไม่ถึง ไม่เพียงหยางเฟิงมีพลังที่แข็งแกร่ง
แม้กระทั่งลูกน้องเหล่านี้ของหยางเฟิงต่างก็มีพลังที่น่าตกใจเหมือนกัน
หยางเฟิงคนนี้สรุปแล้วมีความเป็นมายังไง？
ความสงสัยที่เข้มข้นทะลักออกมาในหัวใจของแต่ละคน
จู่ ๆ
ในดวงตาทั้งคู่ของผู้คุมกฎสิบเปิดเผยความมืดมนออกมา！
สีหน้าของเขาขุ่นมัวเหมือนน้ำ สองหมัดกำแน่น
กร๊อบ ๆ ！
ข้อต่อของกระดูกนิ้วมือดังไม่หยุด
เดิมทีเขาต้องการปลุกระดมนักบู๊นับหมื่นคนล้อมฆ่าหยางเฟิง
แต่ใครจะกล้าคิด？
ใครจะคิดได้？
นักบู๊นับหมื่นคนคิดไม่ถึงว่ากระทั่งเงาของหยางเฟิงต่างก็ไม่ได้สัมผัส ก็ถูกองครักษ์กว่าร้อยคนของหยางเฟิงฆ่าจนไม่เหลือชิ้นส่วนของเกราะแม้แต่นิด！
ฆ่าเกินครึ่งไปมาก！
นักบู๊นับหมื่นคนคิดไม่ถึงว่าจะไม่มีพลังต่อต้านแม้แต่นิด！
“ไร้ค่า！ พวกไร้ค่า！”
ผู้คุมกฎสิบอดไมได้ที่จะด่าเสียงต่ำด้วยความโกรธ
ในใจของเขาโกรธแค้นมาก！
พลังที่หยางเฟิงแสดงออกมาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกตกตะลึงมาก！
วันนี้ถ้าหากไม่ฆ่าหยางเฟิงแล้ว
เขาสามารถยืนยันได้ว่า
หยางเฟิงในอนาคตจะต้องเป็นภัยพิบัติร้ายแรงของกุ่ยเหมินแน่นอน！
ถึงเวลานั้น
เกรงว่าทั้งกุ่ยเหมินต่างก็จะสั่นเทาภายใต้เท้าของหยางเฟิง！
และที่ไม่เหมือนกับเขากลับเป็นหนิงชิงเฉิง
หนิงชิงเฉิงในเวลานี้มองการฆ่าในสนามอยู่ ดวงตาสวยแสดงความตื่นเต้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
หล่อนอดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเองเสียงต่ำ“นี่ถึงจะเป็นผู้ชายที่ฉันหนิงชิงเฉิงชอบ！ ลูกผู้ชายที่แท้จริง！ วีรบุรุษใหญ่ที่แท้จริง！”
พูดจบ
สายตาที่หนิงชิงเฉิงมองไปทางหยางเฟิงยิ่งเพิ่มความรู้สึกที่อ่อนโยน
เหมือนทั้งโลก
เหลือเพียงแค่เงาร่างที่สูงใหญ่ของหยางเฟิงนั่น！
หยิ่งผยองทำให้คนหลงใหล！
ในที่สุด！
“ปีศาจ！ นี่คือกลุ่มปีศาจ！”
“ถอย！ รีบถอยทัพสิ！”
“รีบหนี！ ไม่หนีอีก พวกเราก็ต้องตายแน่นอน！”
……
เผชิญหน้ากับการฆ่าที่บ้าคลั่งของเสือขาวและคนอื่น ๆ นักบู๊นับหมื่นคนพังทลายแล้ว……
พวกเขาส่งเสียงร้องแหลมอย่างเศร้าใจออกมา
“หนีสิ！”
ไม่รู้เป็นใครก่อนตายส่งเสียงออกมาเสียงหนึ่ง ร้องตระโกนอย่างเศร้าโศกมาก
นักบู๊นับหมื่นคนเหมือนสายน้ำที่หันถอยกลับอย่างนั้น
“ซะใจ！”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ！”
เสือขาวหัวเราะเสียงดัง
มองเห็นนักบู๊นับหมื่นคนถอยกลับ เขาไม่ถอยแต่กลับเข้าไปนำองครักษ์มังกรหนึ่งร้อยคนไล่ตามฆ่า
สุภาษิตพูดไว้ กองทัพพ่ายแพ้เหมือนภูเขาที่ถล่มไม่เหลือชิ้นดี
เสือขาวอยู่ข้างกายหยางเฟิงเป็นขุนพลคนแรก ยังไม่รู้เหตุผลนี้？
และเผชิญหน้ากับการไล่ฆ่าของเสือขาวและคนอื่น ๆ
นักบู๊นับหมื่นคนคิดไม่ถึงว่าจะไม่กล้าทำการต่อต้านใด ๆ
แต่ละคนเหมือนสุนัขที่ไร้ที่พึ้งพิงหนีอย่างลนลาน
ทุก ๆ คนต่างก็อดไม่ได้ให้พ่อแม่ทำตัวเองให้เกิดมามีมากกว่าสองขา
อย่างนี้ถึงสามารถหลุดพ้นจากดาวสังหารเหล่านี้ได้
เพียงแค่หนึ่งร้อยคนไล่ฆ่าคนมหาศาล！
เพียงแค่พลังที่น่ากลัวนี้ นักบู๊นับหมื่นคนก็ขี้ขลาดแล้ว！
หลังไล่ฆ่าสองสามร้อยเมตร
ในที่สุดเสือขาวและคนอื่น ๆ ก็หยุดลง
พลังที่ค่อนข้างอ่อนแอส่วนหนึ่งขององครักษ์มังกรก็เริ่มหายใจหอบ
ฆ่าเป็นเวลานานทำให้พวกเขาเหนื่อยล้ามาก
ไม่รู้จะทำยังไง จำนวนของฝ่ายตรงข้ามมากไปแล้วจริง ๆ
พวกเขาเพียงแค่หนึ่งร้อยกว่า สามารถฆ่าให้พวกเขาถอยกลับก็ไม่ง่ายมากแล้ว
ต้องการเอานักบู๊นับหมื่นคนฆ่าทั้งหมด เดิมทีนี่ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้！
ถึงแม้เป็นอย่างนี้
เวลานี้ภายใต้เท้าของพวกเขา อย่างน้อยก็มีศพนอนอยู่นับพันศพ！
ก่อนหน้านี้
กลไกประตูสุสานฆ่าคนนับพันตาย
ตอนนี้
เสือขาวและคนอื่น ๆ ก็ฆ่าอีกนับพันคนแล้ว
เขาจินเฟิงในเวลานี้ก็มีศพนอนเต็มไปหมดแล้ว
ศพเป็นชั้นซ้อนกัน ตายอย่างน่าเวทนา
ทำให้คนดูแล้วอดไม่ได้ที่จะหนังหัวชา！
และทั้งตัวของเสือขาวกับคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยเลือด ทั้งตัวถูกเลือดสดย้อมแดงแล้ว
เลือดเหล่านี้มีของพวกเขาด้วย
แต่ที่มากก็คือของศัตรู！
พวกเขาเหมือนเทพมรณะตนหนึ่ง
ยืนอยู่ที่นั่น กลิ่นไอฆ่าที่น่ากลัวพุ่งสูงขึ้น！