เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 605
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 605
บางคนที่มีพลังค่อนข้างอ่อนก็พ่นเลือดสดออกมาทันที ล้มลงบนพื้นไม่รู้เป็นหรือตาย
ถึงแม้ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานปรมาจารย์อย่างนี้
ก็รู้สึกหนังหัวแตกระเบิด เยื่อหูดังหึ่ง ๆ ！
สมองใหญ่ว่างเปล่า！
เสียงร้อง……
ทุกคนเอะอะโวยวายเป็นบริเวณ
น่ากลัวอย่างนี้！
น่ากลัวอย่างนี้เลย！！！
ผู้แข็งแกร่งสามพันคนก็ถูกเสียงของหยางเฟิงคำรามเสียงดังจนถอยไป
สายตาของปรมาจารย์นับไม่ถ้วนมองไปทางหยางเฟิงต่างก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว！
เดิมทีคนที่ยังมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น แต่ละคนต่างก็ก้มหน้ากลัวหยางเฟิงมาหาพวกเขาเพื่อคิดบัญชี！
“นี่ยังเป็นคนหรือเปล่า？”
จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงก็กลืนน้ำลายอึกหนึ่งแล้ว！
นี่ทำให้คนหวาดกลัวมากแล้วจริง ๆ ！
เสียงคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง สะเทือนทำให้ผู้แข็งแกร่งสามพันคนถอยไป
จู่ ๆ
พวกเขาคิดถึงอะไรได้！
ในพริบตา สองตานี้ก็เบิกกว้างดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ！
หรือว่า
พลังของหยางเฟิงได้บรรลุไปถึงก้าวที่สองในตำนานนั่นแล้วเหรอ？
ตำนาน
เริ่มจากฝึกฝนเน่ยจิ้ง ฮั่วจิ้ง ผ่านปรมาจารย์สุดท้ายมาถึงแดนปรมาจารย์ใหญ่ ก็คือจำกัดพลังคน
และอยู่เหนือปรมาจารย์ใหญ่ก็เป็นก้าวที่สองที่ลึกลับจนไม่สามารถคาดเดาได้！
ก้าวที่สอง
สรุปแล้วเป็นแบบไหนเข้าไปยังไง โลกบู๊ทั้งหมดไม่มีใครรู้สักคน
เพราะผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือแดนปรมาจารย์ใหญ่แต่ละคนต่างก็เก็บตัวไม่ออกมา
ต่างก็เก็บตัวให้บรรลุเขตแดน สำเร็จถึงจะออกมา！
อีกทั้งคนเหล่านี้เป็นสัตว์ประหลาดแก่ที่ไม่มีใครไม่มีชื่อเสียงมานาน
หยางเฟิงดูจากอายุก็เป็นแค่วัยหนุ่ม
ถ้าหากเขาเป็นผู้แข็งแกร่งก้าวที่สอง
งั้นได้ยินเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน！
นี่สำหรับทั้งยุทธภพแล้วต่างก็เป็นข่าวใหญ่ที่สะเทือนฟ้าสะเทือนดินเรื่องหนึ่ง！
เสือขาวที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจว่า“ไม่ เขาไม่ใช่คน！”
“อ๊ะ！”
ได้ยิน
จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงตะลึง
อะไรหยางเฟิงไม่ใช่คน？
หรือว่าเขาเป็นผี？
เพียงเห็นเสือขาวพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเลื่อมใสว่า“เขาเป็นเทพ！ เขาเป็นเทพในใจของพวกเรา！”
ตอนที่พูดประโยคนี้
สองดวงตาของเสือขาวก็เต็มไปด้วยความร้อน
ในทหารต้าเซี่ย หยางเฟิงก็คือตำนานหนึ่ง！
เขาเป็นเทพในดวงใจของทุกคน！
เขาเป็นเทพมรณะที่ไม่มีอะไรจะสูงกว่าแล้ว！
คำพูดของเขาคำเดียวสามารถทำลายชาติ！
พอเขาขยับเลือดไหลเป็นแม่น้ำ！
ผู้ชายอย่างนี้จะเป็นคนได้ยังไง？
เขาเป็นได้เพียงเทพ！
มองเห็นใบหน้าท่าทางของเสือขาวที่เลื่อมใส
ในใจของจางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงหวาดผวา
กระทั่งเสือขาวที่เป็นผู้แข็งแกร่งต่างก็เลื่อมใสหยางเฟิงอย่างนี้
คิดก็รู้แล้วว่าพลังของหยางเฟิงจะน่ากลัวถึงระดับไหน！
“น่ากลัวมากแล้ว นี่ยังเป็นคนเหรอ？”
ในเวลาเดียวกันนี้
ในสมองของผู้แข็งแกร่งทุกคนที่อยู่ในสนามต่างก็โพล่ปัญหาหนึ่งอย่างนี้มา
หยางเฟิงที่แข็งแกร่งมากยังเป็นคนเหรอ？
พลังอย่างนี้เกรงว่าเกินขีดจำกัดของมนุษย์นานแล้วล่ะมั้ง！
สีหน้าของสวีโหย่วหรงน่าเกลียดมาก
หล่อนคิดไม่ถึงว่าพลังของหยางเฟิงจะน่ากลัวอย่างนี้！
ก่อนหน้านี้สวีโหย่วหรงยังดูถูกหยางเฟิง
คิดว่าหยางเฟิงก็แค่คุณชายที่ถูกตระกูลหยางทอดทิ้งคนหนึ่ง เป็นเขยแต่งเข้าตระกูลเย่ผู้ชายที่ต่ำต้อยเหมือนหมา！
ตอนนี้ดูแล้ว
หล่อนผิดมากแล้ว！
เห็นชัดเจนว่าหยางเฟิงเป็นมังกรเทพตัวหนึ่ง！
มังกรเทพตัวหนึ่งโบยบินรอบบนสวรรค์เก้าชั้นมองจากข้างบนลงมาโลกมนุษย์！
คุณหนูสมแล้วที่เป็นคุณหนู
สายตาชั่วร้ายอย่างนี้！
หยางเฟิงไม่ใช่คนธรรมดาจริง ๆ
อีกทั้ง
หยางเฟิงแสดงพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งและอำนาจของตัวเองออกมา
ก็เป็นเรื่องที่น่ากังวลในใจของสวีโหย่วหรง
ครั้งนี้
ตระกูลหนิงอยากที่จะแย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรในมือของหยางเฟิงมา ดูแล้วยากเหมือนปีนขึ้นฟ้า！
ยิ่งสำคัญที่สุดคือ
ถึงแม้หยางเฟิงได้ถูกตระกูลหยางไล่ออกจากบ้านแล้ว
แต่บนตัวของเขายังไงก็มีสายเลือดของตระกูลหยางไหลอยู่
คำสุภาษิตพูดไว้
เลือดข้นกว่าน้ำ！！！
พอหยางเฟิงกลับตระกูลหยาง
ตระกูลหยางจะต้องเพิ่มพลังให้มากขึ้น
นี่ต่างก็เป็นการท้าทายที่ยิ่งใหญ่อันหนึ่งต่อรูปแบบพลังของจงโจวทั้งหมด
โดยเฉพาะสำหรับสี่ตระกูลมหาเศรษฐีแล้วยิ่งเป็นการโจมตีที่ยิ่งใหญ่！