เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 628

เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 628
“ฮ่าๆ!”

หยางเฟิงหัวเราะเบาๆ : “ในเมื่อพวกเจ้าพูดอย่างนั้น งั้นพวกเรามาพนันกันไหม?”

“พนันอะไร?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฟิงพูด

ผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานต่างก็ขมวดคิ้ว

“พวกเราสามคนปีนขึ้นบันไดหินไปพร้อมกัน ใครสามารถปีนขึ้นไปได้ก่อนก็จะเป็นผู้ชนะ คนที่ชนะจะได้สิ่งของเดิมพันจากอีกสองคนที่เหลือ!”

ระหว่างที่พูด

หยางเฟิงหยิบเห็ดหลินจือพันปีออกมา และถามด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่ง: “นี่คือเห็ดหลินจือพันปีที่ข้าได้มาจากหุบเขา ข้ายินดีจะใช้มันเป็นเดิมพัน ท่านทั้งสองคนคิดว่าอย่างไร?”

เงียบฉี่……

เมื่อเห็นเห็ดหลินจือพันปีในมือของหยางเฟิง

แววตาของผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานต่างก็ปรากฏความโลภอย่างสุดๆ ออกมา!

มูลค่าของเห็ดหลินจือพันปีไม่ได้ด้อยไปกว่าโสมพันปีเลย

สำหรับนักบู๊แล้ว ถือว่ามีประโยชน์เป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นว่าผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉาน เพียงแค่แสดงสีหน้าโลภออกมาแต่ไม่พูดอะไร

หยางเฟิงจึงพูดอย่างเยาะเย้ยว่า:

“ทำไม พวกท่านไม่กล้าเหรอ? คนหนึ่งเป็นถึงผู้คุมกฎสิบแห่งกุ่ยเหมิน ส่วนอีกคนก็เป็นถึงผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊ แต่ไม่กล้าแม้แต่จะเดิมพัน มันน่าผิดหวังจริงๆ!”

พูดเสร็จ

หยางเฟิงก็ส่ายหัวด้วยสีหน้าผิดหวัง

ผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานมองหน้ากัน

หลังจากนั้น

ทั้งสองจ้องไปที่หยางเฟิง และกล่าวว่า “หยางเฟิง เจ้าอย่ามายั่วยุพวกเรา! ในเมื่อเจ้าพูดอย่างนั้น เราก็จะเดิมพันกับเจ้า!”

พวกเขาไม่เชื่อว่า

ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสองคน จะไม่สามารถเอาชนะหยางเฟิงที่มีเพียงคนเดียวได้

และที่สำคัญที่สุดคือ

ตอนนี้ลูกน้องของพวกเขาก็กำลังดูอยู่ที่นี่

หากพวกเขาไม่กล้าที่จะเดิมพันกับหยางเฟิง

วันหลังอยู่ต่อหน้าลูกน้อง ยังจะมีบารมีอะไรเหลืออยู่อีก?

หยางเฟิง ไอ้สารเลวนี้ พูดเพียงคำเดียวก็สามารถต้อนพวกเขาซะจนมุมได้!

“ดีมาก!”

หยางเฟิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ: “แล้วท่านทั้งสองจะใช้อะไรวางเป็นเดิมพัน? ถ้าของเดิมพันมันห่วยเกินไป ข้าไม่เอาด้วยนะ!”

หยางเฟิงได้เอาเห็ดหลินจือพันปีออกมาแล้ว

มูลค่าของสิ่งของที่ทั้งสองคนจะเอาออกมาเดิมพันนั้น ต้องไม่ต่ำไปกว่าเห็ดหลินจือพันปี

เหลิงฉานแสดงสีหน้าที่เจ็บปวดออกมา เขากัดฟันและหยิบโสมพันปีออกมาจากอ้อมแขนของเขา “นี่คือโสมพันปี น่าจะใช้เป็นของเดิมพันได้นะ!”

เพื่อให้ได้โสมพันปีนี้

เหลิงฉานสูญเสียลูกน้องไปเกือบ 300 คน

แม้ว่าจะโดนเขากินไปเล็กน้อยเพื่อรักษาบาดแผล

แต่โสมส่วนใหญ่ก็ยังอยู่ดี

ที่จริงแล้วโสมพันปีนี้มีสรรพคุณทางยาที่สูงมาก

เหลิงฉานเป็นไปไม่ได้ที่จะกินหมดในคำเดียว

เดิมทีเขากะว่าจะเอาโสมพันปีนี้กลับไป ค่อยๆ กิน ไม่แน่อาจจะสามารถก้าวข้ามไปถึงแดนขั้นต่อไปได้

แต่ตอนนี้ถูกหยางเฟิงต้อนจนมุม เขาก็เลยต้องเอาโสมพันปีนี้ออกมาใช้เป็นสิ่งของเดิมพัน

หยางเฟิงเหลือบมองโสมพันปีและพยักหน้า: “แม้ว่าจะได้เสียหายไปบ้าง แต่สรรพคุณทางยาไม่ได้สูญหาย ใช้เป็นเดิมพันได้!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น

เหลิงฉานหัวเราะอย่างเย็นชา และไม่ได้พูดอะไรต่อ

ตอนนี้ทุกคนหันไปสนใจผู้คุมกฎสิบ

ผู้คุมกฎสิบหยิบกุยตังออกมาจากอ้อมแขนของเขา

“นี่คือกุยตังอายุ 800 ปี แม้ว่าอายุจะนานเท่าเห็ดหลินจือพันปีและโสมพันปีในมือของพวกเจ้า แต่ก็เป็นของที่หายากมาก สำหรับนักบู๊แล้ว มันสามารถซ่อมแซมเลือดลมและลมปราณได้ ข้าคิดว่าน่าจะใช้มันเป็นเดิมพันได้!”

ดวงตาของหยางเฟิงและเหลิงฉาน ก็เป็นประกายขึ้นมาทันที

แม้ว่าตังกุยจะไม่ได้มีค่าเท่ากับโสมและเห็ดหลินจือ

แต่ตังกุยที่สามารถเติบโตมาได้ถึง 800 ปีนั้น ไม่สามารถมองข้ามได้

นักบู๊ที่ฮั่วจิ้งอยู่ในจุดสูงสุด หากได้กินตังกุยอายุ 800 ปีเข้าไป ก็จะสามารถก้าวข้ามไปถึงขั้นแดนปรมาจารย์ได้อย่างแน่นอน!

ตังกุยอายุ 800 ปีนี้ สำหรับนักบู๊แล้ว ถือได้ว่าเป็นสมบัติที่หาได้ยาก

ต่อให้เอาออกมาขายข้างนอก ก็ยากที่จะหาราคามาเทียบเพื่อตีราคาได้!

“ดีมาก ในเมื่อเราทั้งสามคนต่างก็เอาของล้ำค่าออกมาแล้ว งั้นการเดิมพันนี้ก็เริ่มได้!”

พูดจบ

หยางเฟิงก็โยนเห็ดหลินจือพันปีในมือของเขาออกไป

ทันใดนั้น