เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 634
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 634
ได้ยินหยางเฟิงพูดมากขึ้นมา
สองคนต่างก็ไม่พูดแล้ว
พวกเขาก็เคยได้รับการสั่งสอนจากการพูดโอเวอร์ของหยางเฟิงนานแล้ว
ตอนนี้พูด
ก็เท่ากับร้องขอให้ถูกทารุณ！
มองเห็นสองคนไม่พูดอีก
หยางเฟิงก็ไม่โกรธ ยิ้มพูดว่า“พวกคุณอยากได้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้……”
ได้ยิน
บนหน้าของเหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบสองคนเปิดเผยสีหน้าที่เหลือเชื่อออกมา
ผู้คุมกฎสิบกัดฟันพูดว่า“หยางเฟิง นายเสแสร้งให้น้อย ๆ หน่อย นายจะใจดีอย่างนั้นเอายาสมุนไพรให้พวกเรา？”
เหลิงฉานเปิดเผยสีหน้าท่าทางที่ไม่เชื่อออกมาเหมือนกัน
หยางเฟิงเป็นใคร？
พวกเขาชัดเจนที่สุดแล้ว！
อีกทั้งตอนนี้พวกเขาคือน้ำกับไฟที่อยู่ร่วมกันไม่ได้
หยางเฟิงจะเอายาสมุนไพรให้พวกเขาฟรี ๆ ได้ยังไง？
“ฮิ ๆ ！”
หยางเฟิงยิ้มพูด“ผู้คุมกฎสิบเป็นคนฉลาดนะ！ ยาสมุนไพรผมไม่สามารถให้พวกคุณฟรี ๆ ได้อยู่แล้ว แต่ผมสามารถขายให้พวกคุณได้！”
ขายให้พวกเรา？
เหลิงฉานกับผู้คุมกฎสิบมีสีหน้าที่สงสัย
หยางเฟิงคนนี้ไม่รู้มีความคิดอะไร？
มองเห็นสองคนนี้เงียบไม่พูด
หยางเฟิงยิ้มพูด“ทำไม พวกคุณไม่อยากได้เหรอ？ พวกคุณไม่อยากปีนถึงยอดสุดไม่อยากได้ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรแล้ว？”
“ถ้าพวกคุณไม่อยากได้งั้นผมทำได้เพียงตัวเองกินแล้ว！”
พูดจบ
หยางเฟิงหยิบยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งออกมาโยนเข้าในปาก เคี้ยวจ๊อบแจ๊บขึ้นมา
ยังส่งเสียงซี๊ดออกมา！
มองเห็นที่นี่
ในใจของผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานโกรธแค้นมาก
เปลืองมากไปแล้ว！
ทำลายสิ่งมีชีวิตอย่างไม่ทะนุถนอม！
ต้องรู้
หยางเฟิงเพิ่งกินยาสมุนไพรห้าร้อยปีไปต้นหนึ่งแล้ว เดิมทีต่างก็ยังไม่ได้ย่อยหมดตอนนี้ก็กินยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งอีก ก็เป็นการสิ้นเปลืองอย่างสิ้นเชิง！
พวกเขาจะกินต่างก็ไม่ได้กิน
และหยางเฟิงก็ทำเหมือนกับกินหญ้าอย่างนั้น กินต่อหน้าของพวกเขา
คือต้องการให้พวกเขาโมโหจนตายทั้งเป็น！
ในที่สุด
เหลิงฉานอดไม่ได้ที่จะถามว่า“เท่าไหร่？”
เหลิงฉานในเวลานี้อดทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ แล้ว
ยาสมุนไพรบนตัวของเขาได้ใช้ไปหมดแล้ว
พลังในร่างกายพอใช้หมด
ถ้าหากไม่เสริมเลือดลมอีก
เกรงว่าคนแรกที่จะถูกคัดออกไปก็คือเขาแล้ว
“แหะ ๆ ！”
หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ เสียงหนึ่งยื่นหัวนิ้วมือนิ้วหนึ่งออกมาแล้ว
“หนึ่งล้าน？”
เหลิงฉานพูดอย่างสงสัย
“หนึ่งล้าน！ นายขอทานเหรอ？”
“ยาสมุนไพรต้นนี้เอาไปข้างนอก อย่างน้อยที่สุดหนึ่งล้านขึ้นไป คุณอยากใช้หนึ่งล้านซื้อยาสมุนไพรของผม คุณอย่าฝันไปเลย！”
หยางเฟิงไม่เกรงใจแม้แต่นิด
ด่าเหลิงฉานขึ้นมา
ทันใดนั้น
เหลิงฉานถูกด่าจนหน้าแดงหูแดง
เขาเป็นผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊ที่ยิ่งใหญ่ เคยถูกคนชี้หน้าด่าตั้งแต่เมื่อไหร่？
“หรือว่าเป็นสิบล้าน？”
ฝืนความโกรธในใจอยู่ เหลิงฉานย่นระหว่างคิ้วพูด
“เฮ้อ！”
หยางเฟิงถอนหายใจเบา ๆ พูดด้วยใบหน้าที่ไม่รู้จะทำยังไงว่า“ยังไงคุณก็เป็นผู้คุมกฎใหญ่ของศูนย์พันธมิตรบู๊ที่ยิ่งใหญ่ คิดไม่ถึงจะขี้เหนียวอย่างนี้！”
ได้ยิน
เหลิงฉานอดไม่ได้อยากที่จะกระอักเป็นเลือด
สมุนไพรต้นหนึ่งสิบล้าน คิดไม่ถึงหยางเฟิงยังพูดว่าตัวเองขี้เหนียว？
แม่งเอ๊ย！
นายเอาสิบล้านเป็นกระดาษชำระเหรอ？
เหลิงฉานกัดฟันแล้ว ถามว่า“งั้นสรุปแล้วเท่าไหร่？”
หยางเฟิงพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม“ราคาพูดง่าย ยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งหนึ่งร้อยล้าน เอาตามเหตุผลนี้ยาสมุนไพรสองร้อยปีคือสองร้อยล้าน ยาสมุนไพรสามร้อยปีคือสามร้อยล้าน……”
พู่！
ได้ยินคำพูดนี้
เหลิงฉานตกใจจนวิญญาณเกือบจะออกจากร่างแล้ว！
เขาชี้หยางเฟิงอยู่ พูดตระโกนเสียงดัง“หยางเฟิง นายทำไมไม่ไปปล้น？”
ยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งคิดไม่ถึงต้องหนึ่งร้อยล้าน？
ต้องรู้
อยู่ด้านนอก
ยาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งถึงแม้หายาก แต่มากที่สุดก็หนึ่งล้าน
หยางเฟิงเรียกราคาทันทีหนึ่งร้อยล้าน นี่ก็คือเห็นชัดว่าปล้นแล้ว！
หยางเฟิงเหลือกตาขาวแล้วพูดว่า“กูก็คือปล้นแล้ว คุณจะเอาไม่เอาก็ตามสบาย？”
“แก……”
เหลิงฉานโมโหจนเกือบจะกระอักเลือดแก่ออกมา！