เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 641
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 641
มีเขาอยู่
ชายแดนต้าเชี่ยไม่กล้ามีคนมาล่วงล้ำ
มีเขาอยู่
ผีปีศาจเหล่านั้นของต้าเซี่ยก็ไม่กล้าทำความวุ่นวาย！
มีเขาอยู่
ประชาชนของต้าเซี่ยสามารถอยู่อย่างปลอดภัยและมีความสุขได้！
ถ้าหยางเฟิงตาย
ต้าเซี่ยทั้งหมดต่างก็จะเผชิญหน้ากับสวรรค์ที่เอนเอียง！
ชายแดนทางเหนือ เฮงโน้วกองทัพทหารที่แข็งแกร่งนับแสนคนก็จะไล่ต้อนเข้ามาอย่างราบรื่น！
ชายแดนทางใต้ พลทหารชนกลุ่มน้อยทางใต้นับแสนคนที่ดุร้ายเหมือนเสือลงเขา รอโอกาสที่จะเคลื่อนไหว！
เวลานั้น
ต้าเซี่ยอันตราย！！！
“ฮ่า ๆ ๆ ！”
จู่ ๆ
และในเวลานี้
เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นแล้ว！
เพียงเห็นหยางเฟิงยืนตรงอยู่กับที่ตลอด จู่ ๆ เงยหน้าหัวเราะเสียงดังขึ้นมา
“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้！”
“ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้เอง！！”
“ไม่มีคนไม่มีฉัน ไม่มีฉันไม่มีคน……ดีมาก！ดีมาก！！！”
เพ้ง！
เสียงดังชัดเจนเสียงหนึ่ง
ในร่างกายของหยางเฟิงเหมือนมีคอขวดอะไรแตกร้าวแล้วในพริบตา！
สักพัก
ลมหายใจทั้งตัวของหยางเฟิงเปลี่ยนแปลง
เพียงเห็นทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม
แอบมีลมหายใจของราชาเล็กน้อย！
ที่สำคัญที่สุด
พลังของเขาเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งมาก！
พลังแข็งแกร่งหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้า！
ฮู้！
บนท้องฟ้า
เมฆที่เข้มข้นนั่น ในช่วงเวลานั้น
คิดไม่ถึงว่าถูกพลังที่ยิ่งใหญ่ของหยางเฟิงได้ชนกระแทกออกแล้ว！
เมื่อกี้เอง
หยางเฟิงได้รู้แจ้งแล้ว！
ไม่มีคนไม่มีฉัน ไม่มีฉันไม่มีคน
นี่เห็นชัดว่าเป็นความคิดที่สอดคล้องกับกฎธรรมชาติของนักลัทธิเต๋า！
พริบตานั้นที่ถูกสายฟ้าผ่า
หยางเฟิงทั้งคนตกลงในสถานะที่ลึกลับและมหัศจรรย์
เขาไม่สามารถสัมผัสถึงภายนอกโลกใด ๆ ได้
เหมือนลำแสงทั้งหมด
เสียงทั้งหมด
ความรู้สึกทั้งหมด
หายไปหมดแล้ว
ทั้งโลกก็เหลือเพียงเขาคนเดียวแล้ว
หยางเฟิงจู่ ๆ เข้าใจ
นี่ก็คือการเข้าใจในทันที เขตแดนจิตวิญญาณที่สูงที่สุดที่นักบู๊แสวงหา！
เข้าใจในทันที
สำหรับนักบู๊แล้วคือต้องคอยโอกาสเพื่อที่จะได้มา ไม่สามารถฝีนได้
นักบู๊ส่วนมากต่างก็ไม่มีโอกาสที่จะเข้าใจในทันทีแม้แต่สักครั้งหนึ่งในชีวิต
เพราะทุก ๆ ครั้งที่เข้าใจในทันทีต่างก็จะทำให้พลังของนักบู๊ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วมาก！
เข้าใจในทันทีของครั้งนี้
ทำให้แดนศิลปะการต่อสู้ของหยางเฟิงที่ปิดมานานได้แตกออกรูหนึ่งแล้ว
ตอนนี้สำหรับพลังของหยางเฟิงอันนี้อยากที่จะก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่งก็ยากมากแล้วจริง ๆ
ดังนั้นถึงแม้เป็นเพียงแค่แตกออกรูหนึ่ง
สำหรับหยางเฟิงแล้วต่างก็เป็นโอกาสที่หาได้ยากมาก！
ในพริบตา
ฮู้！
หยางเฟิงค่อย ๆ พ่นก๊าซที่ไม่ดีออกมา！
เขาเงยหน้า
ดวงตาทั้งสองจ้องนิ่งมองส่วนยอดบันไดขึ้นฟ้า
เขาสามารถรับรู้ ขอแค่ตัวเองยื่นขา
บันไดหินขั้นสุดท้ายที่แบ่งเขตอย่างชัดเจนนี้
ตัวเองก็สามารถก้าวผ่านไปได้อย่างสบาย ๆ ！
และผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานมองเห็นหยางเฟิงที่ตายแล้วฟื้นขึ้นมาใหม่
ทั้งสองคนตกตะลึงแล้ว
บนท้องฟ้า
เมฆหมอกที่แยกออกนั้น ถึงแม้อยู่ห่างจากสองคนไกลมากก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ทำให้คนรู้สึกตกตะลึงมาก
โดยเฉพาะสองคนต่างก็เป็นนักบู๊ผู้แข็งแกร่ง
เวลานี้ยิ่งสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าหยางเฟิงคือเข้าเขตแดนการเข้าใจทันทีแล้ว！
“นี่ นี่ยังเป็นคนไหม？”
“น่าเหลือเชื่อมากแล้ว……”
สองคนอดไม่ได้ที่จะพึมพำ
บนใบหน้ายิ่งเปิดเผยสีหน้าที่ริษยาอย่างเข้มข้นออกมาแล้ว
เข้าใจทันที！
นี่เป็นโอกาสของนักบู๊ที่ต้องคอยโอกาสเพื่อที่จะได้มาโดยไม่สามารถฝีนได้！
ถึงแม้เป็นพวกเขา
ชั่วชีวิตนี้ต่างก็ไม่มีโอกาสเข้าไปแม้เพียงแต่เล็กน้อย！
“แย่แล้ว！ หยางเฟิงจะปีนยอดสุดแล้ว！”
ทันใดนั้น
ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานก็อุทานขึ้นมาอย่างไม่แบ่งหน้าหลังในเวลาเดียวกัน
เพียงเห็น
ขาข้างหนึ่งที่หยางเฟิงยกขึ้นมาค่อย ๆ วางลง……
ไม่มีควันสัญญาณเตือนแม้แต่นิด
ไม่มีลูกคลื่นสักนิด
ขานี้ของหยางเฟิงพอวางลงก็เหมือนคนพเนจรที่ออกท่องเที่ยวนานมากคนหนึ่งที่ได้กลับมาอีก เป็นธรรมชาติมากจนไม่สามารถเป็นธรรมชาติได้อีกแล้ว
“เป็นไปไม่ได้！”
“นี่เป็นไปได้ยังไง？”
“หยางเฟิงทำไมไม่ได้ตาย？”
ในเวลาเดียวกันนี้
ใต้บันได
ศูนย์พันธมิตรบู๊ กุ่ยเหมิน นักบู๊นับพันคนรู้สึกตกใจมาก！