เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 656
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 656
มุมปากของหลี่ซู่แสดงรอยยิ้มอันโหดร้าย
ได้ยินเพียงเสียงที่ถูกทิ่มแทง
ใช้กริชที่แหลมคม
ทันใดนั้นก็แทงทะลุเอวเหลิงฉานไปโดยไม่บอกกล่าว
ว้าว！
เหลิงฉานอาเจียนออกมาเป็นเลือดทันที
เลือดสดติดค้างอยู่กับอวัยวะภายใน
“หลี่ซู่ เจ้า……”
เขาหันศีรษะด้วยความยากลำบาก
ไม่อยากเชื่อว่าทำได้เพียงแค่มองหลี่ซู่ด้วยความตกตะลึง
เขาไม่คิดเลยว่า
ในเวลาสำคัญเช่นนี้ หลี่ซู่จะเป็นคนที่แทงเขาจากด้านหลัง
“ทำไมกัน？ทำไม？”
เหลิงฉานกัดฟันพูด
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลี่ซู่ต้องฆ่าเขา？
ฆ่าตนเองแล้ว เขาจะได้ประโยชน์อะไร？
“เหอะเหอะ！”
หลี่ซู่เยาะเย้ยพลางพูดเสียงต่ำว่า “เจ้าสมควรตายไปนานแล้ว! ข้าก็เป็นผู้คุมกฎแห่งศูนย์พันธมิตรบู๊ ทำไมเจ้าถึงปฎิบัติกับข้าเหมือนดั่งสุนัขตัวหนึ่ง?”
“ข้าจะบอกเจ้าให้ ว่าข้ารอโอกาสนี้มานานแล้ว! ฆ่าเจ้าแล้ว หลังจากที่ข้ากลับไป บัลลังก์ของผู้คุมกฎใหญ่ก็จะเป็นของข้า!”
ณ เวลานี้
ในที่สุดหลี่ซู่ก็ปล่อยคมเล็บที่ซ่อนเอาไว้
เขาทนต่อความอัปยศอดสูมาหลายปี
ก็เพื่อรอคอยวันนี้
ในวันนี้
โอกาสนี้อยู่ในมือของเขาแล้ว
เมื่อเห็นว่าเหลิงฉานตายในกำมือตนเอง
ความปิติยินดีก็ผุดขึ้นในหัวใจของหลี่จี้
เขาถูกกดขี่ข่มเหงมานานเกินไปแล้ว!
นานขนาดที่ว่า
เขาเกือบจะลืมไปแล้วว่าตนเองเป็นใคร
เมื่อได้ยินดังนั้น
เหลิงฉานจึงพูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้นว่า “หลี่ซู่..เจ้าหมาป่าตาขาว…ถ้าไม่ใช่เพราะกู มึงก็ไม่มีปัญญาเข้าร่วมศูนย์พันธมิตรบู๊ได้หรอก”
“วันนี้มึงฆ่ากู เมื่อมึงกลับไป ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่จะไม่ปล่อยมึงไว้อย่างแน่นอน!”
เหลิงฉานในเวลานี้รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
ทำไมกัน？
ทำไมก่อนหน้านี้เขาไม่ดูให้ชัดเจนว่าหลี่ซู่เป็นหมาป่าตาขาว?
แต่น่าเสียดาย
ที่บนโลกใบนี้ไม่มียารักษาความเสียใจ
ตอนนี้เหลิงฉานเหมือนกับแกะที่กำลังรอเชือด
เขาหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านหลี่ซู่！
“วางใจเถอะ ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่พวกเขาจะไม่รู้หรอก！”
“จะไม่มีใครรู้ว่าข้าเป็นคนฆ่าเจ้า！ทุกคนจะคิดว่าหยางเฟิงเป็นคนฆ่าเจ้า！”
“เพราะฉะนั้นเจ้าจงจากไปอย่างสงบเถอะ！วางใจได้ หลังจากที่เจ้าตายไปแล้ว ข้าจะให้คนพาร่างของเจ้าออกไป！”
เมื่อพูดจบ
หลี่ซู่ยิ้มอย่างสยดสยอง มือถือกริชขึ้นมา แทงไปที่เอวของเหลิงฉานอย่างเต็มแรง
ทันใดนั้น
เอวของเหลิงฉานก็ถูกฉีกขาดเป็นชิ้นๆ
อ้าก！
เสียงร้องอันโหยหวนดังขึ้น
เลือดสดของเหลิงฉานพวยพุ่งออกจากปากอย่างไม่ขาดสาย
เขารู้สึกว่าพลังลมปราณของชีวิตเขาค่อยๆ หายไปทีละน้อย
ทั่วทั้งร่างกายไร้สิ้นเรี่ยวแรง
“หลี่ซู่ ไอ้สารเลว แม้ว่ากูจะกลายเป็นผี กูก็จะตามรังควานมึง …”
ไม่รอให้พูดจบประโยค
เลือดสดมหาศาลก็ไหลออกทางปากอย่างต่อเนื่อง
หลี่ซู่กระโดดทับไปที่พื้นทั้งตัว
ดวงตาของเขาเบิกกว้าง และจ้องมองด้วยความแค้นเคือง
เมื่อเห็นว่าเหลิงฉานตายแล้ว
หลี่ซู่ถอดหายใจอย่างโล่งอก
ถ้าหากเหลิงฉานไม่ตาย เขาก็เปรียบดั่งก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่บนหัวตนตลอดกาล
ตอนนี้ก้อนหินขนาดใหญ่นั้นหายไปแล้ว！
“ผู้คุมกฎใหญ่เสียชีวิตแล้ว！ผู้คุมกฎใหญ่เสียชีวิตแล้ว！！”
“ผู้คุมกฎใหญ่ถูกฆ่าโดยไอ้สารเลวหยางเฟิง! พวกเราถอยเร็ว!”
เมื่อฆ่าเหลิงฉานจนตาย
หลี่ซู่หันศีรษะตะโกนด้วยความโศกเศร้า
“อะไรกัน？ผู้คุมกฎใหญ่เสียชีวิตแล้ว？”
เมื่อได้ยินดังนั้น
คนของศูนย์พันธมิตรบู๊ก็ตกตะลึง
เป็นถึงผู้คุมกฎใหญ่ยังต้องมาตายเช่นนี้
เหลิงฉานตายแล้ว
หยางเฟิงยืนขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
ถึงแม้เขาจะต่อยเหลิงฉานจนกระเด็นออกไป
แต่ในเชิงตรรกะ ด้วยความแข็งแกร่งของเหลิงฉาน มันไม่ควรจะตายง่ายดายขนาดนั้น
เมื่อคิดได้ดังนั้น
หยางเฟิงหันศีรษะไปดูบนศพของเหลิงฉาน
เห็นกริชปักอยู่บนเอวของเหลิงฉาน
เขาจึงเข้าใจได้ทันที
ดูเหมือนว่าเหลิงฉานจะถูกหลี่ซู่ฆ่า
เจ้าหลี่ซู่ช่างมีจิตใจที่โหดเหี้ยมเสียจริง