เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 663
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 663
หยางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันว่า “เจ้าเปิดดูก็รู้แล้วนี่！”
เมื่อได้ยินดังนั้น
ผู้คุมกฎสิบเปิดดูม้วนกระดาษหนังแกะอย่างไม่รู้ตัว
นี่มันชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรอะไรกัน？
เห็นเพียงตัวอักษรสองตัวใหญ่ๆที่สลักอยู่บนแผ่น ——เศษฟืน
ชิ！
เมื่อเห็นดังนั้น
ผู้คุมกฎสิบโกรธดั่งไฟสุมอก อาเจียนออกมาเป็นเลือด
เขาชี้นิ้วไปทางหยางเฟิง พลางกัดพูดว่า “หยางเฟิง เจ้าคนหน้าไม่อาย！”
หยางเฟิงไม่ได้พูดอะไร
แต่สายตาของหยางเฟิงที่มองผู้คุมกฎสิบเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
บุคคลที่ไร้ความสามารถเฉกเช่นเย่ชิว จะสามารถแย่งภาพชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรจากเขาได้เยี่ยงไร？
ต่อให้เป็นเย่ชิวก็ทำไม่ได้
ในเวลาที่เย่ชิวจะลงมือนั้น
คือเวลาที่หยางเฟิงดูเหมือนจะใจลอย โดยอาศัยช่วงเวลาอันแสนสั้นนั้น เป็นกลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล
คิก คิก！
เมื่อเห็นดังนั้น
หนิงชิงเฉิงถึงกับกลั้นขำไว้ไม่อยู่
“เฮียหยาง ท่านนี้ยังเจ้าเลห์เหมือนตอนเด็กๆ เลยนะ ！”
หนิงชิงเฉิงยังคงจำได้
ช่วงวัยเยาว์ของหยางเฟิงก็เป็นเช่นนี้ แกล้งนายน้อยประจำตระกูลแห่งจงโจวต่างๆ
เมื่อได้ยินดังนั้น หยางเฟิงเหงื่อไหลไม่หยุด
ช่วงวัยเยาว์ตนเองก็เป็นเช่นนี้แล้วรึ？
ทำไมเขาจำไม่ได้！
“อ้าก！”
“หยางเฟิง ข้าจะฆ่าเจ้า！”
ทันใดนั้น
ผู้คุมกฎสิบร้องโหยหวนดั่งสัตว์ร้าย
หยางเฟิงเหยียบย่ำความเป็นมนุษย์ของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทำให้ความอัปยศอดสูของเขากลายเป็นความเกลียดชัง
โกรธดั่งไฟสุมอก！
ความโกรธนี้ไม่ใช่เพราะรู้สึกอับอาย แต่เป็นเพราะความเกลียดชัง! เกลียดตัวเอง ทำไมถึงไร้ความสามารถเช่นนี้ หลายครั้งที่คุณต้องถูกหยางเฟิงหยามหน้า!
แต่ทว่า
หยางเฟิงยืนอยู่ตรงนั้น ยืนอยู่ในสุสานที่ไม่มีแสงแดด มองดูเขาอย่างเย็นชา
ผู้พิทักษ์ทั้งสิบคนไม่กล้าเคลื่อนไหว
ดวงตาของหยางเฟิงทำให้หัวใจของเขาสั่นและทำให้เขารู้สึกเย็นชา!
เวลานั้นเอง
บรรยากาศก็จะเยือกยะเยือก!
สิบผู้คุ้มกันไม่เคลื่อนไหวหรือไม่เคลื่อนไหว
คอของเขาแห้งและเขาอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถเปิดมันได้!
ความรู้สึกนี้.
เหมือนกับที่หนูถูกแมวกดลงกับพื้น มันทรมานมาก!
บูม!
ทันใดนั้น
ณ เวลานี้
เกิดอุบัติเหตุ.
หลุมฝังศพทั้งหมดเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า!
ลมพัดอย่างรุนแรง
ก้อนหินกลิ้งลงมา!
ขนที่เย็นยะเยือกบนร่างของผู้พิทักษ์ทั้งสิบยืนขึ้นเมื่อพวกเขาเอามือลูบมัน!
“ไม่ หลุมฝังศพกำลังจะพัง!” เย่หลงอุทาน
ย้อนกลับไปเมื่อเย่เวิ่น สร้างสุสานนี้ เขาได้ออกแบบกลไก!
เมื่อเปิดโลงศพแล้ว
สุสานทั้งหมดจะเริ่มโปรแกรมทำลายตัวเอง!
ตอนนี้
ถึงเวลาแล้ว…
สุสานทั้งหมดเริ่มพังทลาย!
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก
“หนี”
“รีบหนีไป”
“ถ้าไม่หนีเราจะถูกฝังที่นี่!!!”
ส่งเสียงคำรามไม่หยุด!
การตอบสนองที่รวดเร็วที่สุดคือหลี่ซู่
เขาพาบรรดาผู้ที่นำสหพันธ์หวู่หลินหนีออกมาเป็นกลุ่มแรกที่รีบออกมา!
ครั้งนี้
สหพันธ์หวู่หลินประสบความสูญเสียอย่างหนัก
ผู้คุมกฎสิบอย่างเหลิงฉานดับขันธ์ตนเอง
ผู้เยี่ยมยุทธ์สามพันนาย ขณะนี้เหลือผู้เยี่ยมยุทธ์ที่พ่ายแพ้เพียงสองหรือสามร้อยนายเท่านั้น
“ออกเดินทาง！”
เห็นห้องฝังศพทรุดตัวลงเรื่อยๆ
ผู้คุมกฎสิบทำได้เพียงกัดฟันเท่านั้น
เขารู้ว่าในปฏิบัติการนี้ เขาพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง!
ละครประเภทแมวและหนูที่หยางเฟิง นำมาให้เขาทำให้เขารู้สึกอับอายอย่างสุดซึ้ง!
เขาทำได้เพียงจากไปด้วยความอับอาย ความรู้สึกผิด การตำหนิตนเอง และความสำนึกผิดไม่รู้จบ!
ครั้งนี้ฉันมาที่หมู่บ้านตระกูลเย่
เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
เดิมทีคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาที่จะคว้าชิ้นส่วนของแผนที่จักรพรรดิมังกร
เป็นผลให้เย่ชิวและเห่อซิ่งหง ซึ่งเป็นลูกน้องสองคนของเขาเสียชีวิต
สาวกแปดร้อยคนของนิกายปีศาจก็ถูกฆ่าตายและบาดเจ็บอีกหลายร้อยคน
มีแต่ความว่างป่าว!
ผู้คุมกฏสิบไม่ได้พูดคำทารุณใดๆ จึงหันหลังหนีจากกุ่ยเหมินไปพร้อมกับจากกับผู้เยี่ยมยุทธ์ที่ไม่ถึงร้อยคน
หยางเฟิงทำสายตามีเลศนัย