เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 696
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 696
“แก…..”
ได้ยินเช่นนี้
เย่เทียนก็โมโหจนพูดอะไรไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว
เขาเงยหน้าขึ้น แล้วชำเลืองมองเย่เมิ่งเหยียนกับเย่ไห่
เย่เมิ่งเหยียนหันหน้ากลับมา ทำเหมือนกับว่าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
ภายในใจของเธอ
ไม่มีเย่เทียนผู้นี้เป็นปู่
วันนี้ เย่เทียนใส่ร้ายป้ายสีพ่อของตนเองเช่นนี้
ถ้าหากไม่ใช่หยางเฟิงลงมือได้ทันเวลา
พ่อของตนเอง ก็คงจะชื่อเสียงป่นปี้ไปแล้ว!
และเฟิงเมิ่งกรุ๊ป ก็คงจะต้องล้มละลายและเลิกกิจการไป
นี่จึงทำให้ร่องรอยความผูกพันสุดท้ายระหว่างพวกเขา แตกหักไปโดยสิ้นเชิง…….
บนใบหน้าของเย่ไห่ ถึงแม้จะปรากฏความไม่ใจแข็งพอเล็กน้อย
เพียงแต่ในที่สุด ก็ยังใจแข็งขึ้นมา
เพราะว่าครั้งนี้ เย่เทียนได้ล้ำเส้นของเย่ไห่โดยสิ้นเชิง
ถ้าหากเย่เทียนมุ่งเป้าไปยังเย่ไห่เพียงคนเดียว
เช่นนั้นไม่ว่าเย่เทียนทำอะไร เย่ไห่ก็จะยกโทษให้เขา!
แต่คาดไม่ถึงว่า เย่เทียนจะมุ่งเป้าไปยังเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทั้งหมด
ต้องการจะทำเฟิงเมิ่งกรุ๊ปล้มละลาย!
ต้องเข้าใจว่า เฟิงเมิ่งกรุ๊ปมีพนักงานนับหมื่นคน
ถ้าหากบริษัทล้มละลาย พนักงานนับหมื่นคนนั้นก็จะต้องตกงานโดยสิ้นเชิง
พนักงานเหล่านี้ มีใครบ้าง ไม่มีครอบครัว ไม่มีภรรยาที่จะต้องเลี้ยงดู ไม่มีพ่อแม่ที่จะต้องแสดงความกตัญญู ไม่มีหนี้สินที่จะต้องใช้คืน?
เย่เทียน คิดจะทำให้ครอบครัวนับหมื่นที่อยู่เบื้องหลังพนักงานนับหมื่นคน ต้องบ้านแตกสาแหรกขาด!
จิตใจที่อำมหิตเช่นนี้
ตนเองจะสามารถพูดอะไรได้อีก?
เย่ไห่เข้าใจดีว่า ตนเองไม่อาจโอนอ่อนผ่อนตามจนทำให้คนเลวอย่างเย่เทียนกำเริบเสิบสานยิ่งขึ้นไปอีก
“ฮ่าๆๆ!”
“ดี! ดี! ดีเลย!”
เห็นสถานการณ์เช่นนี้
เย่เทียนก็หัวเราะเสียงดัง
หัวเราะไปพลาง น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา
เขารู้ว่า ตนเองในตอนนี้ ได้กลายเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบไปแล้ว!
ลูกชาย หลานชายของตนเอง ถูกหยางเฟิงฆ่าตายไปแล้ว
ลูกชาย หลานสาวที่ยังมีชีวิตอยู่
ต่างก็ตัดความสัมพันธ์กับตนเองไปแล้ว!
“หยางเฟิงนะ! หยางเฟิง!!!”
ดวงตาของเย่เทียนจ้องมองหยางเฟิง แล้วกล่าวด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยมว่า: “ทำไมแกถึงทำร้ายฉันขนาดนี้? ทำไมแกถึงทำร้ายฉันขนาดนี้?”
ที่ผ่านมา เขาเคยเป็นผู้นำตระกูลเย่
แต่นับตั้งแต่วันเกิดครอบแปดสิบปีของเขา ที่หยางเฟิงมอบระฆังใหญ่ให้กับเขา
เย่เทียนก็พบว่า ตนเองโชคร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ก่อนอื่นคือสูญเสียบริษัท
จากนั้นคือสูญเสียตระกูลเย่
และหลังจากนั้นคือลูกชายทั้งสองของตนเองตาย
สุดท้ายหลานชายเพียงคนเดียวของตนเองก็ตายไปอีก!
ตอนนี้ ตนเองก็ได้กลายเป็นหมาข้างถนนตัวหนึ่ง
ที่อยู่ห่างจากความตายไม่ไกลนัก!
ทุกสิ่งทุกอย่างนี้!
ล้วนเป็นหยางเฟิงที่ทำร้ายเขา!
หยางเฟิงมองเย่เทียน แล้วกล่าวด้วยสายตาอันเยือกเย็นว่า: “เย่เทียน ฉันไม่เคยทำร้ายคุณ และไม่มีใครทำร้ายคุณแต่อย่างใด! ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นคุณที่หาเรื่องใส่ตัวเอง เดิมทีคุณก็สามารถมีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องแก่งแย่งชิงดี แต่ตัวคุณเองไม่เห็นคุณค่า แล้วคุณจะโทษใคร?”
ถ้าหากเย่เทียน ไม่เหยียดหยามภรรยาของตนเอง
หยางเฟิงก็คงจะไม่ลงมือกับเขา!
ถ้าหากเย่เทียน ไม่แกล้งตายเพื่อหนีออกมาจากบ้านพักคนชรา
เขาในขณะนี้ ก็คงจะมีอายุยืนยาว!
แต่น่าเสียดาย!
เย่เทียนถูกความอาฆาตแค้นบังตา และมารนหาที่ตายเอง!
แล้วจะสามารถโทษใครได้อีกล่ะ?
คนที่น่ากลัวที่สุดก็คือ คนที่ไม่รู้ตัวเอง!
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้
เย่เทียนก็ใช้นิ้วชี้ไปยังหยางเฟิง แล้วกล่าวด้วยดวงตาที่อาฆาตแค้นว่า: “หยางเฟิง ถึงแม้ว่าฉันจะต้องตกนรก ฉันก็ไม่ปล่อยแกเอาไหว้แน่!”
พรวด!
เมื่อคำพูดนี้จบลง
เย่เทียนก็กระอักเลือดจำนวนมากออกมาจากปาก
หลังจากนั้น…..
เขาก็ล้มลงกับพื้น
ดวงตาทั้งคู่ของเขา ค่อยๆ สูญเสียความมีชีวิตชีวาไป
และคน
ภายในสองสามวินาที…..
ก็ไม่มีเสียงลมหายใจโดยสิ้นเชิง!
ก่อนหน้านี้
เย่เทียนถูกกลุ่มคนรุมทุบตี ก็มีอาการร่อแร่อยู่แล้ว
ต่อมาถูกหยางเฟิงถีบจึงทำลายพลังชีวิตสุดท้ายของเขาไป!