เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 726
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 726
เพิ่งเงยหน้า
ก็มองเห็นเสือขาวมือกำมีดรบอยู่
แสงเย็นที่หนาวเหน็บทิ่มกระดูก ได้บังคับเข้าใกล้คอของตัวเองแล้ว
แทบจะนาทีต่อมาก็ต้องเลือดไหลเป็นแม่น้ำ！
ทันใดนั้นเขามีสีหน้าที่ตกใจมาก！
เขารับรู้ถึงกลิ่นไอการฆ่าที่รุนแรงบนตัวของเสือขาวแล้ว！
ปรมาจารย์！
นี่เป็นปรมาจารย์คนหนึ่งอย่างแน่นอน！
ไม่สนใจภาพลักษณ์ ค่อย ๆ กลิ้งเป็นปลาคาร์พนี่ถึงหลบมีดหนึ่งของเสือขาวได้
“นายเป็นใคร？ มือกูไม่ฆ่าคนที่ไม่มีตำแหน่งชื่อเสียง！”
ทันที
เขาฝืนแกล้งยืนขึ้นมาอย่างมั่นคง พูดเสียงเย็นชา
“ฮ่า ๆ ๆ！”
เสือขาวหัวเราะเสียงดัง“อยากรู้ว่ากูเป็นใคร ยังไงแกก็ไปถามที่เมืองนรกแล้วกัน！”
“กินมีดหนึ่งของฉัน！”
พูดจบ
เสือขาวฟันลงไปอย่างดุร้ายมีดหนึ่ง
นับตั้งแต่ที่หมู่บ้านตระกูลเย่หลังถูกหยางเฟิงสั่งสอนแล้วรอบหนึ่ง
ตอนนี้ตอนที่เสือขาวสู้รบ ข้อเสียที่พูดมากเปลี่ยนไปไม่น้อย
มองเห็นเสือขาวพูดเข้ากันไม่ได้ก็มีดหนึ่งผ่ามา
ฮู๋หยางทั้งตกใจทั้งโมโห
เดิมทีเขายังอยากที่จะหลอกถามฐานะของเสือขาวสักหน่อย
จากนั้นอาศัยตอนที่ไม่ได้มีการป้องกันจู่โจมเขา
ตอนนี้ดูแล้ว แผนการที่ดีอันนี้ถือว่าดับสลายแล้ว
“ฆ่า！”
ทำได้เพียงร้องคำรามเสียงดังอย่างไม่อ่อนแอ
มีดใหญ่ที่อยู่ในมือก็ฟันลงไปอย่างดุร้ายแล้ว
เคร้ง！
มีดสองเล่มชนปะทะเข้าด้วยกัน
หลังดังมากเสียงหนึ่ง
เคร้ง！
เป็นเสียงดังชัดอีกเสียงหนึ่ง
ภายใต้การตกตะลึงของฮู๋หยาง มีดใหญ่ในมือของเขาถูกเสือขาวฟันกลายเป็นสองท่อน
มีดหนึ่งปะทะกันหัก！
นี่ก็คือกำลังของเสือขาว！ พลังของเสือขาว！
“ตาย！”
ไม่ได้รอฮู๋หยางมีปฏิกิริยามา
เสือขาวคำรามเสียงดังด้วยความโกรธอีกครั้ง มีดหนึ่งฟันมาอย่างดุร้ายอีก
“โอ๊ย！”
ฮู๋หยางร้องอย่างน่าเวทนาในพริบตา ทั้งคนถูกฟันบินออกไป
เลือดสดกระเซ็นไปทั่ว！
มีดนี้ทิ้งบาดแผลที่น่ากลัวไว้บนหน้าอกของฮู๋หยาง
พลังมากลึกจนเห็นกระดูก
ฮู๋หยางทั้งคนถูกฟันบินออกไปสิบกว่าเมตรเต็ม ๆ
เขาเงยหน้าขึ้นมามองเสือขาวด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ
“หนี！”
ในพริบตา
ในสมองของฮู๋หยางก็เหลือเพียงความคิดหนึ่งอย่างนี้！
เขาคิดไม่ถึงพลังของเสือขาวจะแข็งแกร่งอย่างนี้
มีดหนึ่งก็ฟันเขาให้บาดเจ็บสาหัสได้！
เขารู้ถ้าหากเวลานี้ไม่หนี จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย！
ไม่กล้ามีความลังเลใด ๆ
ฮู๋หยางหมุนตัวก็วิ่ง！
“แย่แล้ว ผู้คุมกฎรองหนีไปแล้ว！”
“โอ้พระเจ้า ผู้คุมกฎรองถูกฟันได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว！”
“ถอย พวกเรารีบถอย！”
……
การวิ่งหนีไปของฮู๋หยาง ดึงดูดปฏิกิริยาขึ้นมาอย่างต่อเนื่องแล้ว
เดิมทีสมาชิกของศูนย์พันธมิตรบู๊ก็คือฝืนผยุงไว้อย่างลำบาก
เพียงแต่ติดอยู่ที่พลังแข็งแกร่งของฮู๋หยาง พวกเขาไม่กล้าถอย
ตอนนี้กระทั่งฮู๋หยางต่างก็หนีไปแล้ว
พวกเขายังมีเหตุผลอะไรที่ไม่หนีล่ะ？
ในพริบตา
ทหารของศูนย์พันธมิตรบู๊พ่ายแพ้เหมือนภูเขาล้ม！
“พวกพ้องฆ่า！”
“ฆ่าพวกหัวใจหมากลุ่มนี้ เพื่อแก้แค้นให้พวกพ้องของพวกเราที่ตายไป！”
“ฆ่า ๆ ๆ ฆ่าพวกเขาให้หมด！”
ในพริบตาสมาชิกพื้นที่สีเทาตงไห่ทั้งหมดต่างก็โจมตีคนเลวที่พ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง！
“อยากหนีก็ต้องดูว่ากูรับปากหรือเปล่า？”
เสือขาวก็ยิ้มอย่างเย็นชา มือกำมีดรบไล่ตามไปแล้ว
ยอดเขาเล็กที่อยู่ไม่ไกล
สีหน้าของเริ่นเทียนสิงขุ่นมั่วเหมือนน้ำ
เขาคิดว่าผลสุดท้ายจะต้องชนะ คิดไม่ถึงหลังหยางเฟิงและคนอื่น ๆ เข้ามาสถานการณ์ก็เปลี่ยนเป็นเลวร้ายแล้วในพริบตา！
นี่ให้เขาไม่เจ็บปวดได้ยังไง？
ไม่เกลียดยังไง？
ในกลางความเกลียดและเจ็บปวดนี้เป็นความสงสัยที่เข้มข้นอีก！
คนเหล่านี้
สรุปแล้วเป็นใคร？
เพราะอะไรฝึกฝนเคร่งครัดพื้นฐานแข็งแกร่งอย่างนี้！
พลังดีมากอย่างนี้！
ทันใดนั้น
เสียงส่งมา
“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่ ช่วยด้วย！”
“ท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่ ช่วยด้วย！”