เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 728
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 728
“เอาอีก！”
รู้ชัดเจนว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ เสือขาวกลับเบิกดวงตากว้างด้วยความโกรธ！
ไม่มีความหวาดกลัวใด ๆ
เขายิ่งรบยิ่งกล้าหาญ
ยังไงในสนามรบ
อันตรายที่เขาเจออันตรายและน่ากลัวกว่าอันนี้เป็นร้อยเท่า
ถึงแม้ร่างกายถูกโอบล้อมด้วยทหารม้าจำนวนมาก เขาเสือขาวต่างก็ไม่เคยถอยสักก้าว！
ยิ่งไปกว่านั้น
ท่านแม่ทัพหยางเฟิง เวลานี้ก็มองดูเขาอยู่ด้านหลังล่ะ！
เริ่นเทียนสิงมองเสือขาวแวบหนึ่งอย่างดูถูก“นายไม่ได้ ยังไงเป็นหยางเฟิงคนนั้นมาเถอะ！ ลงมืออีก นายจะต้องตายแน่นอน ！”
“แก……”
เสือขาวโมโหมาก
แต่คำพูดของเขายังไม่ได้พูดจบ
เงาร่างหนึ่งพุ่งขึ้นฟ้าลงมา！
“ท่านแม่ทัพ！”
“เขาพูดถูก นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ถอยออกไปเถอะ！”
หยางเฟิงมองเสือขาวแวบหนึ่งแล้วพูด
จากนั้น
เขามองไปทางเริ่นเทียนสิงอีก
วันนี้……”หยางเฟิงหยุดแล้ว ยิ้มพูด“ก็คือเวลาตายของนาย！”
เงียบ
ในเหตุการณ์เงียบทันที
เงียบจนน่ากลัว！
ฮ่า ๆ ๆ ！
จู่ ๆ
เริ่นเทียนสิงเงยหน้าหัวเราะเสียงดัง
นานเท่าไหร่แล้ว
นับตั้งแต่ตัวเองกลายเป็นเจ้าพันธมิตรใหญ่บู๊มา นานมากไม่ได้ถูกคนข่มขู่แล้ว！
ความจริงจังในดวงตาของเขานั่นพอกระพริบและหายไป กลับขายออกมาทั้งหมด
เพราะหยางเฟิงในเวลานี้มองไปแล้วรู้สึกปกติธรรมดา เหมือนไม่มีอะไรพิเศษ
แต่เริ่นเทียนสิงรู้
หยางเฟิงสามารถกลายเป็นจ้าพันธมิตรบู๊ใต้ได้
แย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมาจากในมือของเหลิงฉานกับกุ่ยเหมินได้ จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง？
พลังของคนนี้เกรงว่าได้มาถึงแดนฟื้นคืนสถานะเดิมที่บริสุทธิ์แล้ว！
“นายก็คือหยางเฟิง？”
เริ่นเทียนสิงจ้องมองหยางเฟิงอยู่เอ่ยปากแล้ว
“สรุปแล้วนายเป็นใคร？”
“นายคิดว่าเป็นใคร？ ก็คู่ควรรู้ความเป็นมาของฉัน？” หยางเฟิงยิ้มเบาเสียงหนึ่ง
ระหว่างยิ้มด่าเหมือนฝ่ามือหนึ่งตบลงบนหน้าของเริ่นเทียนสิงอย่างรุนแรง
เริ่นเทียนสิงก็ไม่โกรธ ยิ้มมองไปทางหยางเฟิงเหมือนกัน พูดด้วยใบหน้าท่าทางที่ทะนงตัว “หยางเฟิง นายฆ่าเหลิงฉานผู้คุมกฎใหญ่อีกทั้งปรมาจารย์สามพันคนของศูนย์พันธมิตรบู๊ของฉัน แย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรไปแล้วเดิมทีควรตายสถานเดียว！”
“แต่ฉันตอนนี้สามารถให้โอกาสหนึ่งแกนายได้ ขอแค่นายเอาชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมอบออกมาเข้าสำนักของฉัน ฉันสามารถละเว้นชีวิตของนายได้！”
มองเห็นหยางเฟิงท่าทางดูองอาจสง่างามอย่างนี้
เริ่นเทียนสิงก็มีใจรักและเสียดายความสามารถขึ้นมา
ถ้าหากสามารถเอาหยางเฟิงเก็บมาเป็นคนที่ทำงานให้กับตัวเองได้
เขาก็สามารถเหมือนเสือที่มีปีก！
“ฮึ ๆ ！”
หยางเฟิงยิ้มเบา ๆ อย่างดูถูก
“ให้ฉันมอบชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรออกมา？ ยังต้องให้ฉันจงรักภักดีต่อนาย？ ไม่พูดก่อนว่านายคู่ควรหรือเปล่า นายกล้าไหม？”
ให้เขามอบชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรออกมา？
ล้อเล่นอะไร！
ของที่ถึงในมือของหยางเฟิงแล้ว
ทั้งโลกต่างก็ไม่มีใครมีสิทธิ์แย่งไปได้
ให้เขาจงรักภักดี？
งั้นต้องถามท่านนั้นที่ดำรงอยู่สูงที่สุดของต้าเซี่ย รับปากหรือเปล่าแล้ว！
“นาย……”
“ดี！ดี！ดี！”
เผชิญหน้ากับการประชดของหยางเฟิง
เริ่นเทียนสิงโมโหมากจนหัวเราะ“ดีมาก！ ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ก็อย่าโทษว่าฉันใจร้ายใจดำแล้ว！”
“หลังรอฉันฆ่านายแล้วไม่เพียงเอาชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรที่เป็นของฉันกลับมาแล้ว ยังต้องฆ่าภรรยาของนายอีกทั้งคนในครอบครัวทั้งหมด！”
“ฉันต้องการเอาเลือดล้างตงไห่ทั้งหมด！ ฉันต้องให้ทุกคนรู้ล่วงเกินฉันศูนย์พันธมิตรบู๊เป็นจุดจบยังไง？”
ได้ยิน
สีหน้าของหยางเฟิงมืดมนลงมา
ความคิดฆ่าล้นฟ้าใช้เขาเป็นศูนย์กลาง กลายเป็นพายุหนึ่ง！
ผู้ที่อยากจะแตะต้องภรรยาของฉัน ฆ่าอย่างไม่ละเว้น！
“อยากที่จะเอาเลือดล้างตงไห่ก็ดูว่านายมีความสามารถแค่ไหนแล้ว！”
พูดจบ
หยางเฟิงดึงกระบี่หลงเฉวียนออกมา
กริ๊ง！
เสียงร้องที่ไม่ชัดเจนดังสะท้อนทั่วแผ่นดิน！
ดาบหนึ่งออก
พลังที่ยิ่งใหญ่พุ่งขึ้นฟ้ามา