เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 733
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 733
นี่คือสนามสงครามที่แท้จริง!
หยางเฟิงจึงหันไปมองหม่าตงและคนอื่นๆ
เห็นเพียงหนิวต้าลี่และคนอื่นๆ ซึ่งแต่ละคนเต็มไปด้วยเลือด
สมาชิกสามหมื่นกว่าคนของพื้นที่สีเทาในตงไห่
หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้เหลือเพียงหมื่นกว่าคนเท่านั้น ซึ่งสูญเสียไปมากกว่าครึ่งหนึ่ง
แต่ทว่าหลังจากการต่อสู้อันดุเดือดครั้งนี้ คนที่เหลือทั้งหมดต่างเป็นยอดฝีมือทั้งนั้น
หยางเฟิงเชื่อว่าหากครั้งหน้าพวกเขาต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่ดุเดือดเช่นนี้ พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน
“ทุกคน…”
หยางเฟิงกวาดสายตามองทุกคนและกล่าวอย่างเคร่งขรึม: “ทุกคนคือแบบอย่างที่ดี พี่น้องทุกคนที่ตายต่างตายเพื่อตงไห่ ตายอย่างสมศักดิ์ศรี!”
“ข้าหยางเฟิงจะไม่ยอมให้ใครตายเปล่า ผู้ที่เสียชีวิตในการต่อสู้จะได้รับเงินชดเชยสามล้านและผู้รอดชีวิตจะได้รับเงินชดเชยหนึ่งล้าน…”
หยางเฟิงใจกว้างมาก
จู่ๆก็แจกเงินหลายพันล้าน
แต่หยางเฟิงไม่สนใจ
สำหรับเขาเงินเป็นเพียงตัวเลข ไม่มีความหมายอะไร
หากสามารถคุ้มครองครอบครัวของผู้ตายได้
และทำให้ผู้รอดชีวิตได้รับการปลอบโยน
เงินก้อนนี้ก็ถือว่าคุ้มค่ามาก!
“ขอบคุณราชาทะเลตะวันออก!”
“ขอบคุณราชาตงไห่!”
เมื่อได้ยินคำพูดดของหยางเฟิง
สมาชิกพื้นที่สีเทาของตงไห่หลายหมื่นคนก็หลั่งน้ำตา
ครั้งหนึ่งพวกเขาเป็นเพียงกลุ่มนักเลงข้างถนนที่ถูกเหยียดหยาม
ใครๆก็มองว่าเป็นภัย!
และพวกเขายังทำสิ่งเลวร้ายบางอย่างเช่นการลักขโมย
แต่หลังติดตามราชาตงไห่
พวกเขาไม่ก่อเรื่องวุ่นวายอีก แต่กลายเป็นเทพพิทักษ์ตงไห่
มาวันนี้หยางเฟิงเสียสละโดยไม่คำนึงถึงต้นทุน
ทำให้พวกแต่ละคนรู้สึกเคารพนับถืออย่างยิ่ง
หนึ่งล้านเป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับพวกเขา
เงินจำนวนนี้สามารถทำให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้นได้
แม้แต่พี่น้องที่โชคร้ายและเสียชีวิตในการต่อสู้ก็ยังมีเงินเยียวยาสามล้าน
เงินจำนวนนี้เพียงพอที่จะทำให้ครอบครัวของพวกเขาที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น
“ราชาตงไห่ จงเจริญ!”
“ราชาตงไห่ จงเจริญ!”
“ราชาตงไห่ จงเจริญ!”
…
ทันใดนั้น
ทุกคนต่างโห่ร้อง
สายตาของหยางเฟิงนิ่งสงบ
ตงไห่แห่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นบ้านของเขาเท่านั้น แต่ยังเป็นบ้านของชาวตงไห่ทุกคนด้วย
เนื่องจากมีคนเหล่านี้ตงไห่จึงแข็งแกร่ง
กลายเป็นเมืองที่ปลอดภัยอย่างแท้จริง!
ขณะนั้น
โรงแรมตงไห่
งานเลี้ยงจบลง
หนิงชิงเฉิงพักผ่อนอยู่ในห้องพักพิเศษคนเดียว
“แกหมายความว่าคนของศูนย์พันธมิตรบู๊ถูกกำจัดหมดใช่ไหม?”
หนิงชิงเฉิงจ้องสวีโหย่วหรงซึ่งยืนอยู่หน้าเขาและถาม
สวีโหย่วหรงพูดดอย่างสั่นเทา: “ใช่ครับ ตามข่าวของสายลับ! เริ่นเทียนสิงเจ้าพันธมิตรบู๊ได้นำคนหลายหมื่นคนออกมา เพื่อแย่งชิงชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร”
“แต่สุดท้าย… ตายกันหมด!”
“นอกเมืองตงไห่ เลือดไหลเป็นแม่น้ำ! มีศพเกลื่อนกลาด!”
“นอกจากเริ่นเทียนสิงที่หนีไปได้และได้รับบาดเจ็บสาหัส ส่วนคนอื่นๆตายทั้งหมด…”
“อีกทั้งยังมีกองทัพปรากฏตัวด้วย…”
เมื่อพูดดถึงตรงนี้
เสียงของสวีโหย่วหรงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
หยางเฟิงคนนี้เป็นใครกันแน่!
ศูนย์พันธมิตรบู๊นั้นเปรียบได้กับยักษ์ใหญ่ในจงโจว!
แต่กลับพ่ายแพ้อย่างราบคาบในแดนเล็กๆอย่างตงไห่
หลังสงครามครั้งนี้ศูนย์พันธมิตรบู๊ล่มสลายอย่างสิ้นเชิง
เมื่อนึกถึงภาพกองศพและเลือดที่นอกเมืองตงไห่
สวีโหย่วหรงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว
เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหยางเฟิงเปลี่ยนตงไห่เล็กๆให้กลายเป็นสถานที่ต้องห้ามได้อย่างไร？
หนิงชิงเฉิงขมวดคิ้ว
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าพี่เฟิงไม่ใช่คนธรรมดา แต่เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะโหดเหี้ยมเช่นนี้!