เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 744
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 744
แต่ทันใดนั้นสีหน้าของเย่เมิ่งเหยียนก็เศร้าอีกครั้ง
“ปัญหาเรื่องพรีเซ็นเตอร์จัดการแล้ว แต่ปัญหาเรื่องผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ยังไม่ได้รับจัดการ”
“อืม มีปัญหาอะไร”
หยางเฟิงถามด้วยความสงสัย
“เห้อ”
เย่เมิ่งเหยียนถอนหายใจเบาๆและกล่าวว่า “ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในตอนนี้คือแม้ว่าผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของเราจะวิจัยแล้ว แต่เราไม่มีข้อมูลการตลาดสำหรับวิเคราะห์ ดังนั้นเราจึงไม่ทราบว่าบริโภคผลิตภัณฑ์ใหม่นี้เป็นอย่างไร”
“และข้อมูลการตลาดทั้งหมดนี้ถูกเก็บไว้ในศูนย์วิจัยข้อมูลหู้ไห่ แม้ว่าข้อมูลในศูนย์วิจัยเป็นข้อมูลที่ทั้งอุตสาหกรรมใช้ด้วยกัน แต่ชิงเฉิงกรุ๊ปเป็นลูกค้ารายใหญ่ของศูนย์วิจัยข้อมูล”
“เมื่อฝ่ายการตลาดของเราขอข้อมูล พวกเขาปฏิเสธโดยอ้างว่าข้อมูลเหล่านี้เป็นความลับและไม่สามารถเปิดเผยได้!”
พูดถึงตรงนี้
เย่เมิ่งเหยียนดูเศร้าใจ
ข้อมูลการตลาดเหล่านี้เดิมเป็นรายงานของบริษัทด้านความงามต่างๆซึ่งอิงตามข้อมูลผลิตภัณฑ์ของตนเอง
ตามหลักแล้วสามารถใช้ร่วมกันได้
พอมาถึงบริษัทของเธอทำไมถึงกลายเป็นความลับได้?
อันที่จริงเย่เมิ่งเหยียนไม่ต้องคิดก็รู้
ตอนนี้การแข่งขันระหว่างเฟิงเมิ่งกรุ๊ปและชิงเฉิงกรุ๊ปเริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ
อีกทั้งชิงเฉิกรุ๊ปยังเป็นลูกค้ารายใหญ่ของศูนย์วิจัยข้อมูล
ศูนย์วิจัยข้อมูลจะเสี่ยงต่อการละเมิดชิงเฉิกรุ๊ปและให้ข้อมูลการตลาดแก่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปไอ้อย่างไร?
แต่ปัญหาก็คือ
หากไม่มีข้อมูลการตลาดเหล่านี้ ผลิตภัณฑ์ใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปก็ไม่สามารถเข้าสู่ตลาดได้
หากให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเพื่อเก็บข้อมูลเหล่านี้เองไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่
ถึงตอนนั้นเฟิงเมิ่งกรุ๊ปคงถูกชิงเฉิงกรุ๊ปล้มไปแล้ว!
หยางเฟิงเกาจมูกของเย่เมิ่งเหยียน
จากนั้นเขาก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนและพูดด้วยสีหน้าหลงใหลว่า: “ฉันคิดว่าปัญหาใหญ่อะไร ก็แค่ข้อมูลการตลาด คุณวางใจได้ พรุ่งนี้ผมจะไปหู้ไห่กับคุณและต้องได้ข้อมูลเหล่านี้มาแน่นอน”
“ไม่เพียงแค่นั้นเรายังจะเชิญเฟิงชิงหวูกลับมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของเราด้วย!”
“อืม! ขอบคุณค่ะที่รัก!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่เมิ่งเหยียนก็รู้สึกประทัยใจ
หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า “แค่พูดมันจะมีประโยชน์อะไร ต้องลงมือทำ!”
“ลงมือทำ ลงมือทำอะไร”
เย่เมิ่งเหยียนกล่าวอย่างมึนงง
เมื่อเห็นเช่นนี้หยางเฟิงก็กระซิบข้างหูเย่เมิ่งเหยียน
“อะไรนะ ที่นี่?”
“ที่นี่ไม่ได้ ถ้ามีคนเห็นฉันจะอยู่ในบริษัทต่อไปได้อย่างไร”
“เกรงว่าภาพลักษณ์ที่สร้างไว้ในบริษัทด้วยความยากลำบากจะพังลง!”
มื่อฉันได้ยินว่าหยางเฟิงจะทำเรื่องน่าเขินอายแบบนั้นในห้องทำงานของเธอ
เย่เมิ่งเหยียนปฏิเสธอย่างเขินอายทันที
คุณกำลังล้อเล่นอะไร?
ถ้าใครเห็น เธอยังจะมีหน้าอยู่ในบริษัทอีกหรือไม่?
“ไม่เห็นมีอะไร ถ้าคุณกลัวถูกคนเห็น แค่โทรไปกริ้งเดียวก็เรียบร้อย”
พูดจบ
หยางเฟิงหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาทันที
“ห้องทำงานประธานใช่ไหม? บอกทุกคนในสองชั่วโมงนี้ประธานเย่ไม่รับแขก!”
“ไม่อนุญาตให้เข้ามาในห้องทำงานประธานใครฝ่าฝืนไล่ออก!”
วางสายหยางเฟิงกล่าวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และกล่าวว่า: “ตอนนี้คงได้แล้วใช่ไหม?”
“ที่รัก คุณนี่…”
เย่เมิ่งเหยียนไม่คิดว่าหยางเฟิงจะโทรไปที่ห้องประธาน
ช่างน่าอายนัก!
“เดี๋ยวก่อนที่รัก ทำไมเธอถึงไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาในห้องทำงานฉันสองชั่วโมง”