เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 774
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 774
บัดนี้ เริ่นเทียนสิงถูกหยางเฟิงทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสและหนีไปเลยหรือ?
ช่วงเวลานี้
ผู้คุมกฎเก้ารู้สึกหวาดกลัวต่อศักยภาพของหยางเฟิงอย่างสุดซึ้ง!
“ทำตามคำสั่งของฉัน ทุกคนห้ามทำอะไรบุ่มบ่าม!”
อะไรกัน?
เมื่อได้ฟังคำนี้
บรรดาลูกศิษย์กุ่ยเหมินที่ไม่รู้สถานการณ์ภายในต่างก็เงยหน้าขึ้น และกล่าวถามอยากไม่อยากจะเชื่อว่า: “ท่านครับ หัวหน้าสำนักสั่งให้ฉันชิงชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรกลับไป ถ้าหากพวกเราพวกเราไม่ทำอะไรเลยละก็ เกรงว่าจะจนปัญญาที่จะรายงานผลงานได้…..”
“ไอ้โง่!”
ไม่รอให้ลูกน้องพูดจบ
ผู้คุมกฎเก้าด่าอย่างโกรธเคือง: “พวกเราซ่อนตัวอยู่ในที่มืด รอจังหวะโอกาส!”
“จำเอาไว้ พวกเราเป็นคนของกุ่ยเหมิน การหลบอยู่ในที่มืดจึงเป็นข้อได้เปรียบที่สุดของพวกเรา!”
“เพียงแค่พวกเราอดทนรออย่างเงียบๆ หยางเฟิงก็จะต้องแสดงช่องโหว่ออกมาอย่างแน่นอน”
“เพียงแค่หยางเฟิงแสดงช่องโหว่ออกมา พวกเราก็จะสามารถฆ่าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวได้!”
พูดจบ
ดวงตาทั้งคู่ของผู้คุมกฎเก้าก็ปรากฏความเยือกเย็นเล็กน้อย
เขาไม่ใช่ผู้คุมกฎสิบที่โง่เขลาคนนั้น
หากไม่มั่นใจว่าจะต้องชนะ เขาก็จะไม่ลงมืออย่างแน่นอน!
เขาไม่อยากนำวัยหนุ่มอันสดใส ไปสิ้นเปลืองกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง!
“ไป!”
เสียงกระซิบเบาๆ
ผู้คุมกฎเก้าพาคนหายเข้าไปในความมืดอีกครั้ง
ทันใดนั้น
กลางคืนก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
ราวกับว่าผู้คุมกฎเก้าและคนอื่นๆ ไม่เคยเข้ามา
เพียงแต่พวกเขาซุกซ่อนยิ่งลึกขึ้น
เหมือนกับงูพิษในเวลากลางคืน
สามารถโจมตีให้หยางเฟิงถึงตายได้ทุกเมื่อ!
ในเวลาเดียวกัน
จงโจว เมืองก่าง
ตามความหมายของชื่อ นี่คือเมืองท่าเรือ
“สินค้าทั้งหมดขนส่งเข้ามาแล้วหรือยัง?”
ในฐานะที่เป็นกองนำ
หลังจากที่ฟ่านเจี้ยนมาถึงเมืองก่าง
ในทันใด ก็สั่งให้ขนผลิตภัณฑ์ใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเข้ามา
ต้องการถือโอกาสการเป็นกระแสของผลิตภัณฑ์ บวกกับการโจมตีทางโฆษณาอย่างมืดฟ้ามัวดิน เพื่อยึดครองตลอดเมืองก่างในคราวเดียว!
ผู้ช่วยกล่าวว่า: “ผู้จัดการ ขนสินค้าเข้ามาหมดแล้วครับ!”
“อืม เอาเข้าโกดังทันที! จัดวางให้ดีตามความต้องการ รอเมื่อตลาดเปิด จะต้องส่งให้ถึงมือลูกค้าอย่างรวดเร็ว!”
ฟ่านเจี้ยนกำชับสั่ง
ถึงแม้ว่าเขาจะมาถึงเมืองก่างอย่างราบรื่น
แต่ภายในใจของฟ่านเจี้ยนไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย
ถึงอย่างไรการเข้ามาจงโจวในครั้งนี้ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป ก็สัมผัสถึงผลกำไรของชิงเฉิงกรุ๊ป
และชิงเฉิงกรุ๊ป เป็นตัวพ่อวงการค้าของทางตอนเหนือ
พวกเขาจะสามารถมองตาปริบๆ ที่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเข้ามาในจงโจวได้เหรอ?
คิดๆ แล้วก็คือไม่สามารถเป็นไปได้!
เพื่อยึดโอกาสก่อน และช่วงชิงเวลาได้มากสักหน่อย
ฉะนั้นฟ่านเจี้ยนจึงเลือกเวลากลางคืน ขนสินค้ามาถึงเมืองก่าง
พยายามหลีกเลี่ยงการถูกชิงเฉิงกรุ๊ปพบอย่างเต็มความสามารถ
เพียงแค่สินค้าไม่ถูกกำจัด เช่นนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็จะปลอดภัย!
“ทั้งหมดหยุดอย่าขยับ!”
ในเวลานี้
ได้เกิดเรื่องที่เกินความคาดหมายขึ้น
กลุ่มคนชุดดำพุ่งทะยานเข้ามาทุกทิศทุกทาง และเข้าล้อมฟ่านเจี้ยนและคนอื่นๆ ไว้โดยตรง
ฟ่านเจี้ยนกล่าวถามอย่างตกตะลึงว่า: “พวกแกเป็นใคร?”
ในจำนวนกลุ่มคน มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกมา
เขาหัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า: “จงโจวแห่งนี้ เป็นที่ที่กบในกะลาอย่างพวกแกจะมาเมื่อไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ?”
“เข้ามา จับพวกเขาเอาไว้ทั้งหมด! แล้วอายัดสินค้าทั้งหมดด้วย!”
สิ้นเสียงคำสั่ง
ครืน!
คนชุดดำนับร้อยได้ยินเช่นนี้ก็เคลื่อนไหว และพุ่งเข้าไปจับฟ่านเจี้ยนและคนอื่นๆ โดยตรง
“พวกแกจับฉันไม่ได้นะ ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป…..”
ฟ่านเจี้ยนดิ้นรนอย่างรุนแรง ตะโกนเสียงดัง
เพียะ!
ไม่รอให้ฟ่านเจี้ยนพูดจบ
ชายหนุ่มก็ตบหน้าอย่างรุนแรง จนใบหน้าของฟ่านเจี้ยนบวมช้ำ
เขายิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วกล่าวว่า: “เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเหรอ? หึหึ! เฟิงเมิ่งกรุ๊ปก็ดี! ที่จับได้ก็คือคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแก! เอาตัวไป!”
อะไรกัน?