เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 790
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 790
“แค่คิดก็รู้แล้ว ว่าปกติแกทำงานยังไง?”
“ต้าเซี่ยมีคนอย่างแกอยู่ มันเสื่อมเสียเกียรติไปทั้งสำนักจริงๆ!”
“แก……”
หลัวตงถูกคำพูดของหยางเฟิงทำให้พูดไม่ออก
ไอ้สารเลวตรงหน้านี้ ปากจัดจริงๆ เลย
แค่คำพูดที่ต่อว่าไม่กี่คำก็ทำให้ตนเองเป็นใบ้จนพูดไม่ออกเลย!
“พอได้แล้ว! กูก็ขี้เกียจมาพูดจาไร้สาระกับมึงแล้ว!”
“กูเป็นคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป มึงรีบลงนามให้กูเดี๋ยวนี้เลย”
“ลงนามเสร็จแล้ว กูก็จะไป!”
หยางเฟิงกลอกตามองบน ขี้เกียจที่จะโต้เถียงกับคนประเภทนี้แล้ว
เขาหยิบเอกสารรับรองหนึ่งแผ่นออกมาจากในกระเป๋า จากนั้นก็โยนไปตรงหน้าหลัวตง
“คนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปงั้นเหรอ?”
ได้ยินเช่นนั้น หลัวตงก็มีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาทันที
ไอ้สารเลวตรงหน้านี้คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป!
โคตรพ่อมึงสิ!
ขอร้องให้ตนเองทำงานให้ ยังกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้!
หรือคิดว่าที่นี่คือตงไห่?
ต้องรู้ว่าที่นี่คือเมืองก่าง
ที่นี่คือจงโจว!
ไม่ใช่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกที่จะสามารถอันธพาลใส่ได้!
หลังจากที่ทราบว่าหยางเฟิงเป็นคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
หลัวตงกลับไม่โกรธเคือง
เพราะในความคิดของเขา หยางเฟิงต้องขอร้องตนเอง
ขอแค่ตนเองกลั่นแกล้งสักเล็กน้อย
มันจะต้องทำให้หยางเฟิงตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน
หลัวตงนั่งลง และกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ : “ที่แท้แกก็เป็นคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนี่เอง อยากจะให้ฉันลงนามให้เหรอ แกฝันไปเถอะ!”
“จะบอกความจริงกับแกให้นะ เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกผิดใจกับคุณชายหยุนของพวกเรา ดังนั้นการลงนามนี้ ให้ตายฉันก็ไม่สามารถทำได้!” ได้ฟังคำพูดนี้
หยางเฟิงก็หรี่ตาลง
ก่อนหน้านี้เขายังแปลกใจว่า ท้ายที่สุดแล้วใครกันที่ลอบกัดตนเองอยู่เบื้องหลัง?
หนิงชิงเฉิงเหรอ?
เป็นไปไม่ได้!
ตามที่หยางเฟิงรู้จักหนิงชิงเฉิง เธอไม่ได้สนใจที่จะทำเรื่องแบบนี้
ตอนนี้ได้ฟังคำพูดของหลัวตง
หยางเฟิงก็เข้าใจอย่างชัดเจน ที่แท้เป็นหยุนเฟยฉางที่แอบก่อกวนอยู่เบื้องหลัง!
ที่ตงไห่ก่อนฟน้านี้ หยางเฟิงได้ตบหยุนเฟยฉางไปสองสามที
ด้วยนิสัยของลูกผู้ดีมีเงินอย่างหยุนเฟยฉาง จะไม่มีวันยอมเลิกราอย่างแน่นอน
เป็นไปอย่างที่คาดไว้ตนเองเพิ่งจะมาที่จงโจว
หยุนเฟยฉางก็รอไม่ไหวที่จะหาเรื่องกับตนเอง!
เจ้าหมอนี่ เรียนรู้ที่จะเฉลียวฉลาดแล้ว รู้จักลงมือกับตนเองจากพื้นที่สีขาว
แต่แล้วยังไงล่ะ ตนเองเกรงกลัวด้วยเหรอ?
ล้อเล่นอะไรกัน?
วันนี้หยางเฟิงต้องทำให้หยุนเฟยฉางได้เห็นศักยภาพของตนเองหน่อยแล้ว!
“โอ้โห! ยังกล้าหยิ่งผยองต่อหน้ากูอีกเหรอ?”
เมื่อเห็นถึงสถานการณ์เช่นนี้
หยางเฟิงหัวเราะ
เขาไม่เคยเห็นใครหยิ่งผยองต่อหน้าตนเองมานานแล้ว
ก่อนหน้านี้คนที่เย่อหยิ่งต่อหน้าตนเอง เนินดินหลุมศพสูงเกือบสามเมตรแล้ว
หลัวตงที่อยู่ตรงหน้านี้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่กลัวตาย!
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
หลัวตงก็ยิ้มอย่างลำพองใจและกล่าวว่า : “ทำไม? มึงกลัวรึไง!”
จะบอกมึงให้นะ คุณชายหยุนเป็นคุณชายของเศรษฐีตระกูลหยุน ไม่ใช่คนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอย่างพวกมึงจะผิดใจได้……”
เพียะ!
ไม่รอให้หลัวตงพูดจบ
หยางเฟิงก็ตบเข้าไปอย่างแรง
“มึงกล้าตบกูเหรอ?”
หลัวตงกุมใบหน้าของตนเอง แล้วมองหยางเฟิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เขาคาดไม่ถึงว่าหยางเฟิงจะตบตนเอง?
หาดรู้ว่าตนเองเป็นหัวหน้าแผนกของสำนักงานผู้สูงส่ง!
หยางเฟิงจะตบตนเองไหม?
หรือว่าเขาเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว?
“กูจะบอกมึงให้นะ ถ้ามึงต้องการจะให้กูลงนาม นอกเสียจากกูตายแล้ว……”
เพียะ!
หยางเฟิงตบเข้าไปอย่างแรงอีกทีหนึ่ง
“มึง……”
เพียะ!
เพียะ!
เพียะ!
ครั้งนี้ไม่รอให้หลัวตงได้พูดจบ
หยางเฟิงก็ตบเข้าไปอย่างต่อเนื่อง
หลัวตงถูกตบจนเลือดกบปาก