เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 810
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 810
เรื่องครั้งนี้ไม่เพียงไม่ได้ทำให้เกิดผลกระทบใด ๆ ต่อเฟิงชิงหวูแล้ว
แต่กลับยังเพิ่มระดับความนิยมของเฟิงชิงหวูแล้ว
ถ้าหากไม่อาศัยระดับคลื่นความร้อนนี้โฆษณาให้ดี ๆ สักหน่อย
งั้นก็ขาดทุนมากแล้ว！
หลิวซิงใช้แรงพยักหน้าพูด“คุณหยาง คุณวางใจ ผมจะให้ความร่วมมือกับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปทำงานโฆษณาให้ดีอย่างเต็มกำลัง！”
“อืม ฉันก็ด้วย！”
เฟิงชิงหวูก็พูดพยักหน้าสมทบ
หยางเฟิงครั้งนี้ช่วยหล่อนมากอย่างนั้นแล้ว
ยังไงหล่อนก็ต้องแสดงออกดี ๆ
“หยางเฟิง คุณมีพรสวรรค์มากจริง ๆ แล้ว！”
เย่เมิ่งเหยียนมองหยางเฟิงอยู่ด้วยใบหน้าที่ตกใจมาก
หล่อนยังคิดไม่ถึงใช้ประโยชน์จากเรื่องของเฟิงชิงหวูครั้งนี้โฆษณาสินค้าของตัวเอง
และหยางเฟิงได้คิดออกแทนตัวเองแล้ว？
บางเวลาหล่อนอยากที่จะเอาสมองของหยางเฟิงเปิดออกจริง ๆ
ดูหน่อยว่าสมองนี้สรุปแล้วมีอะไรที่ไม่เหมือนกับคนธรรมดา？
มีความร่วมมือของหลิวซิงแล้ว
บวกกับการโฆษณาที่ใช้พลังทั้งหมดของเฟิงชิงหวู
ถนนใหญ่ซอกซอยตามเมืองใหญ่ ๆ ของภาคเหนือทั้งหมดต่างก็เต็มไปด้วยโฆษณาของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
โทรทัศน์ ในโซเชียล เห็นโฆษณาของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้ทุกที่
สินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปปะทุความร้อนแรงในการแย่งซื้อขึ้นมาพักหนึ่งในภาคเหนือแล้ว
ในร้านขายที่กำหนดไว้เฉพาะ
เพื่อซื้อสินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปได้เข้าแถวยาวเหยียดแล้ว！
เวลานั้น
ห้องทำงานของซีอีโอ ศูนย์ใหญ่ของชิงเฉิงกรุ๊ป
เพี๊ยะ！
เพี๊ยะ！
เพี๊ยะ！
เสียงตบหน้าที่ดังกึกก้องติดต่อกันดังขึ้นมา
ฝ่ามือของหนิงชิงเฉิงตบลงบนหน้าของสวีโหย่วหรงติดต่อกัน
ใบหน้าของสวีโหย่วหรงบวมเหมือนกับหัวหมูอย่างนั้น
สองมือของหล่อนกุมที่แก้มของตัวเองด้วยใบหน้าท่าทางที่น้อยใจ
หล่อนรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ฝ่ามือที่โดนยังต้องมากกว่าชั่วชีวิตของหล่อนอีก
“ไร้ค่า เธอคือคนไร้ค่าเหรอ？”
“ฉันไม่ใช่ให้เธอไปทำให้เฟิงชิงหวูแปดเปื้อนเหรอ？ ผลคือเธอทำจนกลายเป็นอย่างนี้！”
“เฟิงชิงหวูไม่เพียงไมได้ถูกทำให้แปดเปื้อนแต่กลับได้รับความนิยมมากขึ้น”
“ตอนนี้สินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปอาศัยระดับความนิยมของเฟิงชิงหวูก็ใกล้ที่จะกวาดเข้าทั้งตลาดภาคเหนือแล้ว”
“ถึงเวลานั้นตลาดภาคเหนือยังจะมีที่ให้ยืนสำหรับสินค้าของชิงเฉิงกรุ๊ปพวกเราที่ไหน！”
หนิงชิงเฉิงยิ่งพูดยิ่งโมโห
หล่อนเอาเรื่องมอบให้สวีโหย่วหรง คิดไม่ถึงสวีโหย่วหรงจะทำเรื่องจนเละเทะ
เป็นคนไร้ค่าที่ทำเรื่องไม่สำเร็จแล้วยังทำเรื่องให้เละเทะจริง ๆ ！
สวีโหย่วหรงพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความน้อยใจว่า“คุณหนู ฉันได้ไปหาไป๋กวงผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียแล้ว！”
“ไป๋กวงก็รับปากฉันว่าจะทำให้เฟิงชิงหวูแปดเปื้อน ใครจะรู้จู่ ๆ จะกลายเป็นแบบนี้ได้”
“ตอนนี้ไป๋กวงถูกถอนออกจากตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของไป๋ซื่อมีเดียแล้ว อีกทั้งถูกห้ามออกจากบ้านฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว！”
สวีโหย่วหรงยิ่งพูดยิ่งน้อยใจ
น้ำตาบนหน้ากลิ้งตกลงมาอย่างต่อเนื่อง มองใบหน้าท่าทางที่น้อยใจของสวีโหย่วหรงอยู่
สีหน้าของหนิงชิงเฉิงก็ผ่อนคลายลงมา
ช่วงเวลานี้อารมณ์ของหล่อนเปลี่ยนเป็นใจร้อนขึ้นมาจริง ๆ
ไม่รู้จะทำยังไง แรงกดดันที่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปให้กับหล่อนมันมากไปจริง ๆ
เดิมทีหนิงชิงเฉิงคิดว่าถึงแม้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปขึ้นเหนือไม่นานก็จะถูกตัวเองกำจัดไปง่าย ๆ
แต่ใครจะสามารถคิดถึง
หลังนับตั้งแต่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปขึ้นเหนือมา
อันดับแรกเอาตระกูลเฉินไล่ออกไปจากพื้นที่สีเทาของเมืองท่า
จากนั้นก็เอาตระกูลหยุนกวาดล้างให้สะอาดในพื้นที่สีขาวของเมืองท่าอีก
ตอนนี้แม้กระทั่งตระกูลไป๋ลงมือก็ไม่มีประโยชน์
บางครั้งหนิงชิงเฉิงคิดอยู่
สรุปแล้วเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนี่คือมีความสามารถที่มหัศจรรย์อะไร？
ทำไมเหมือนกับแมลงสาบตัวหนึ่งที่ตีไม่ตายอย่างนั้น？
จู่ ๆ
สีหน้าของหนิงชิงเฉิงก็เคร่งขรึมพูดกัดฟันว่า“อาศัยคนอื่นไม่สู้อาศัยตัวเอง！”
พูดอยู่หล่อนหันหน้ามาจ้องมองสวีโหย่วหรงพูดว่า“ตอนนี้ฉันให้โอกาสเธอครั้งสุดท้าย เธอร่วมมือแต่ละแผนกใหญ่ของชิงเฉิงกรุ๊ปจะต้องเอาสินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไล่ออกจากตลาดภาคเหนือให้ได้ในเวลาที่สั้นที่สุด！”