เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 812
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 812
พูดจบคำพูดนี้
สวีโหย่วหรงหันหน้ามาถามต่อชายหน้าบาก“ทั้งหมดต่างก็เตรียมพร้อมแล้วหรือยัง？”
ชายหน้าบากคนนี้ไม่ใช่คนอื่น ก็เป็นคนนั้นที่ก่อนหน้านี้ไปที่ร้านค้าซื้อสินค้าของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปนั่นเอง
ชายหน้าบากยิ้มอย่างโหดร้ายเสียงหนึ่ง พูดว่า“เลขาสวีวางใจดีแล้ว พวกเราต่างก็เตรียมพร้อมแล้ว”
“อืม！”
สวีโหย่วหรงพยักหน้าแล้ว ควักเช็คเงินสดออกมาใบหนึ่งพูดว่า“ที่นี่คือเช็คเงินสดห้าล้าน หลังเรื่องสำเร็จแล้วฉันค่อยให้นายอีกห้าล้าน！”
ชายหน้าบากรับเช็คเงินสดมา มองศูนย์เป็นแถวด้านบนอยู่รอยยิ้มบนหน้าก็เจิดจ้าขึ้นมาในทันทีแล้ว
“เลขาสวี พวกคุณชิงเฉิงกรุ๊ปใจกว้างอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ！”
“วางใจ เรื่องเล็กน้อยนี้มอบให้ผมหวางเปียวไม่มีปัญหาอย่างสิ้นเชิง！”
ได้ยินคำพูดของหวางเปียว
บนหน้าของสวีโหย่วหรงเปิดเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย
หวางเปียวคนนี้เป็นพี่ใหญ่คนหนึ่งของพื้นที่สีเทาจงโจว
ถึงแม้พูดว่าพลังไม่ถือว่าใหญ่มาก
แต่ในมือเลี้ยงนักเลงกลุ่มใหญ่หนึ่ง ทำเรื่องชนิดนี้โดยเฉพาะ
ไม่รู้ที่จงโจวมีบริษัทเท่าไหร่ที่ถูกพวกเขาทำจนตายทั้งเป็น
ดังนั้นอยากที่จะทำลายสินค้าใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
สวีโหย่วหรงก็นึกถึงหวางเปียวคนนี้เป็นเวลาแรก
หล่อนหยิบแก้วชาแก้วหนึ่งบนโต๊ะขึ้นมาดื่มอึกหนึ่งแล้ว
มุมปากเปิดเผยรอยยิ้มที่แปลกประหลาดออกมาเล็กน้อย
ตอนนี้หล่อนก็ขอแค่รอข่าวดีจากหวางเปียวอย่างเงียบ ๆ แล้ว！
วันที่สองเช้าตรู่
หน้าประตูของร้านขายโดยเฉพาะของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปแห่งหนึ่ง
เพ้ง！
เสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง
เพียงเห็นในมือนักเลงกลุ่มใหญ่ถือไม้กระบองอยู่บุกเข้ามาแล้ว
“ทุกคนไสหัวไปให้ฉัน！”
อ๊าย！
มองเห็นที่นี่
ผู้หญิงสองสามคนที่กำลังเข้าแถวอยู่ ทันใดนั้นก็ตกใจจนร้องเสียงแหลมขึ้นมา
จากนั้นกลุ่มคนก็กระจัดกระจายแยกไป
หวางเปียวเดินมาแล้ว
เจ้าหน้าที่พนักงานของในร้านแต่ละคนก็ตกใจจนสั่นเทา
และคนอื่น ๆ พอเห็นก็รู้เป็นพวกมาเฟีย
โดยเฉพาะหวางเปียวดูขึ้นมาแล้วก็คือหัวหน้านักเลง
พวกเขาก็แค่คนธรรมดาจะกล้าไปล่วงเกินได้ที่ไหน？
หัวหน้าร้านเดินออกมาแล้วอย่างดื้นรั้น ถามว่า“ไม่ทราบว่าพวกคุณมีเรื่องอะไร……”
ผัวะ！
ไม่ได้รอให้หัวหน้าร้านพูดจบ
ฝ่ามือหนึ่งของหวางเปียวตบไปแล้ว
จากนั้นด่าอย่างเสียหายว่า“สินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกที่ขายมีปัญหา พวกพ้องของฉันกินผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่พวกแกขายถูกพิษตายแล้ว！”
อ๊ะ！
ได้ยินคำพูดนี้
หัวหน้าร้านร้องด้วยความตกใจ ทันใดนั้นเบิกตากว้างแล้วมีใบหน้าท่าทางที่เหลือเชื่อ
“นี่เป็นไปได้ยังไง？ เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเราขายสินค้าออกไปมากอย่างนั้น ต่างก็ไม่มีปัญหาใด ๆ นะ！”
“แกหมายความว่ากูอยากที่จะใส่ร้ายเพื่อเอาเงินแกเหรอ？”หวางเปียวมีใบหน้าท่าทางที่ดุร้าย
หัวหน้าร้านตกใจ ทันใดนั้นก็ไม่กล้าพูด
“ไม่ต้องพูดว่ากูใส่ร้ายเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแก！”
“คนมาหน่อย เอาคนยกขึ้นมาให้ฉัน！”
ไม่นาน
สองสามคนก็เอาศพหนึ่งยกขึ้นมาแล้ว
หวางเปียวชี้ที่ศพนี้อยู่พูดว่า“คนนี้ก็คือพวกพ้องของฉัน เมื่อวานหลังเขากินผลิตภัณฑ์เสริมอาหารของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปพวกแกแล้วก็ถูกพิษตายแล้ว！”
“เอ่อคุณเข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่า？ เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเราสำหรับคุณภาพของสินค้าต่างก็มีการตรวจสอบอย่างเข้มงวด”
หัวหน้าร้านพูดอธิบายอย่างระมัดระวัง
“เข้าใจผิด？”
ผัวะ！
หวางเปียวฝ่ามือหนึ่งตบไปอีก
ควักใบเสร็จออกมาจากในอกหนึ่งใบ“ทุกคนดูหน่อย นี่ก็คือใบเสร็จที่พวกพ้องของฉันซื้อของมาจากเฟิงเมิ่งกรุ๊ป！”
“ตอนนี้พยานบุคคลพยานสิ่งของมีครบแล้ว แกยังกล้าโต้แย้งอย่างเจ้าเล่ห์เหรอ？”
หวางเปียวจ้องถลึงหัวหน้าร้านแวบหนึ่ง ถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร
หัวหน้าร้านพอมองก็รู้ หวางเปียวคนชนิดนี้ก็คือนักเลงที่อยู่ไปวัน ๆ
ถูกหวางเปียวตบสองครั้งแล้ว หัวหน้าร้านก็ถูกตบจนกลัวแล้ว ตกใจจนต่างก็ไม่กล้าพูดสักประโยคหนึ่ง