เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 815
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 815
หยางเฟิงเท้าหนึ่งก็ถีบประตูกระจกจนแตกละเอียดแล้วทันที
“แม่งต่างก็เงียบให้กูหน่อย！”
ทันใดนั้นหยางเฟิงคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่งแล้ว
เสียงดังกึกก้อง ระเบิดดังข้างหูแต่ละคน
ทันใดนั้นทุกคนตกใจมาก
ไม่นานทุกคนก็เงียบลงมาทันที
ทุกคนหันหน้ามามองไปทางหยางเฟิงแล้ว
หยางเฟิงเดินมาถึงด้านหน้าของหวางเปียวเลยทันที พูดด้วยหน้าที่เย็นชาว่า“ก็คือนายที่พาคนมาสร้างเรื่องวุ่นวายใช่ไหม？”
“แกเป็นใคร？”
หวางเปียวมองหยางเฟิงอยู่พูดด้วยใบหน้าที่ดูถูก
“ฮึ ๆ ！”
หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ เสียงหนึ่งพูดว่า“ฉันเป็นใคร？ กูเป็นคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป！”
“แกก็คือคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป？”
ได้ยินหยางเฟิงเป็นคนของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป
ทันใดนั้นหวางเปียวก็เปลี่ยนเป็นหยิ่งผยองขึ้นมาแล้ว
เขาพูดด้วยใบหน้าที่ชั่วร้าย“พวกพ้องของฉันกินสินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกโดนพิษจนตายแล้ว เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกจะต้องหาคำอธิบายให้พวกเรา！จะต้องชดเชยเงินให้พวกเรา！”
“ใช่แล้ว！ ชดเชยเงิน！”
“ชดเชยเงิน！”
“ชดเชยเงิน！”
ลูกน้องเหล่านั้นที่หวางเปียวพามา แต่ละคนก็ร้องตะโกนเสียงดังขึ้นมาแล้ว
มองเห็นที่นี่
สองดวงตาของหยางเฟิงเปิดเผยแสงเย็นออกมา
เขามองแวบเดียวก็ดูออกแล้วหวางเปียวคนนี้ก็คือหัวหน้าของนักเลงคนหนึ่ง
มองท่าทางของพวกเขาเหมือนกันทั้งหมด
เรื่องชนิดนี้น่าจะทำมาไม่น้อย
คนอย่างนี้หยางเฟิงเดิมทีก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา
เพียงแต่คนชนิดนี้เป็นคางคกปีนขึ้นบนหลังเท้า กัดคนไม่ตายแต่ทำให้คนสะอิดสะเอียน！
“คนนี้ก็คือพวกพ้องของนายเหรอ？”
หยางเฟิงหันเดินไปทางศพแล้ว
“คนเลว แกอยากที่จะทำอะไร？”
“รีบขวางเขาไว้ให้ฉัน！”
มองเห็นหยางเฟิงต้องการเข้าใกล้ศพ สีหน้าของหวางเปียวก็เปลี่ยนไปมากทันทีเขารีบร้องตระโกนเสียงดังเสียงหนึ่ง
นักเลงสองสามคนขึ้นไปข้างหน้าขวางหยางเฟิงไว้ทันที ต้องการขัดขวางหยางเฟิงที่จะเข้าใกล้ศพ
“ไสหัวไปให้ฉัน！”
หยางเฟิงคำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่ง
จากนั้นหมัดหนึ่งต่อยออกไป
ปัง！
ปัง！
ปัง！
เสียงดังสนั่นสองสามเสียง
ทันใดนั้นนักเลงสองสามคนก็ถูกหยางเฟิงต่อยบินออกไปแล้ว
มาถึงด้านข้างศพ หยางเฟิงนั่งยอง ๆ ลงมาเปิดผ้าขาวออกแล้ว
หลังเปิดผ้าขาวมองเห็นศพ ทันใดนั้นหยางเฟิงหัวเราะแล้ว
หยางเฟิงหันหน้ามองหวางเปียวอยู่ พูดยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้มว่า“แกแม่งคือมาทำเรื่องตลกเหรอ？ พวกพ้องของนายที่แท้คือตาแก่อายุเจ็ดสิบปีคนหนึ่ง？ ก็ไม่รู้นายเอาศพมาจากห้องเก็บศพที่ไหน？”
“อยากที่จะใส่ร้ายเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกเรา นายก็ต้องหาศพที่ยังหนุ่มคนหนึ่งสิ！”
“นายหาศพของตาแก่คนหนึ่งมาไม่ใช่ไร้สาระเหรอ？ นายนี่คือดูถูกใครอ่ะ？”
หยางเฟิงก็คือพูดไม่ออกแล้ว
หวางเปียวคนนี้ก็คือคนโง่คนหนึ่งแล้ว
นายจะเอาก็ต้องเอาศพคนหนุ่มคนหนึ่งมา
ศพของตาแก่อายุเจ็ดสิบปีคนหนึ่งก็พูดว่าเป็นพวกพ้องของนาย？
แกแม่งพูดจามั่ว ๆ เถอะ！
กลุ่มคนที่ล้อมดูมองเห็นศพต่างก็ตะลึงงันแล้ว
ก่อนหน้านี้เพราะศพคลุมด้วยผ้าขาวอยู่ดังนั้นทุกคนต่างก็ไม่ได้สังเกต
ตอนนี้หยางเฟิงเปิดผ้าขาว
ทุกคนต่างก็มองเห็นชัดเจน ศพนี้ที่แท้เป็นตาแก่ที่อายุเจ็ดสิบแปดสิบปีคนหนึ่ง！
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
สีหน้าของหวางเปียวก็แดงขึ้นมาในทันทีแล้ว
ศพนี้เป็นเขาที่เอามาตามสบายจากห้องเก็บศพของโรงพยาบาลจริง ๆ
เดิมทีเขาอยากที่จะหาศพของคนหนุ่ม
แต่สมัยนี้จะมีคนหนุ่มตายมากอย่างนั้นที่ไหนกัน？
ไม่รู้จะทำยังไง เขาทำได้เพียงเอาศพของตาแก่ที่อายุเจ็ดสิบกว่าปีมาคนหนึ่งแล้ว
เดิมทีคิดว่าคลุมผ้าขาวก็ไม่มีคนกล้าไปเปิด
คิดไม่ถึงหยางเฟิงคนเลวอย่างนี้มาแล้ว เอาผ้าขาวเปิดออกเองเลย！
มองเห็นสายตาของคนรอบ ๆ ที่สงสัย
หวางเปียวฮึเสียงหนึ่งอย่างเย็นชาพูดว่า“พวกเราคือคบเพื่อนต่างวัยกันได้ไหม？ สรุปแล้วพวกพ้องของฉันก็คือกินสินค้าเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของพวกแกแล้วตาย！ ดังนั้นพวกแกเฟิงเมิ่งกรุ๊ปจะต้องรับผิดชอบพวกเรา！”
บทที่ 814
บทที่ 816