เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 833
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 833
หยางเฟิงได้ทิ้งความทรงจำที่เลวร้ายไว้ในใจของเขา
ตอนนี้มาเจอหยางเฟิงอีกครั้ง
ขาของเฉินเฉิงสั่นไม่หยุด “ทำไมนายน้อยเฉินเหมือนไม่ต้อนรับฉัน?”
หยางเฟิงหยอกล้อและมองเฉินเฉิงแล้วโบกมือ: “เข้ามา เอาตัวเข้ามา!”
พูดเสร็จ เสือขาวพาก็เฉินหมิงเดินเข้ามา
จากนั้นเขาก็โยนเฉินหมิงลงบนพื้น
อ๊ะ!
ทันใดนั้นเฉินหมิงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
เมื่อเห็นเฉินหมิงเฉินเฉิงก็หน้าซีด
เขารู้ว่าเรื่องที่เขากำลังขายสินค้าปลอมถูกหยางเฟิงจับได้แล้ว
หยางเฟิงเฉินเฉิงเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “เป็นอะไร ตอนนี้นายน้อยเฉินรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันมาที่นี่ทำไม?”
“นายน้อยเฉิน ดูเหมือนว่าบทเรียนครั้งที่แล้วในเมืองท่ายังไม่มากพอ คุณยังคงกล้าผลิตสินค้าปลอมของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป คุณกำลังรนหาที่ตายใช่ไหม?”
“นายน้อย! นายน้อย!”
ขณะนี้เมื่อเห็นเฉินเฉิงเฉินหมิงรีบเข้าไปราวกับเห็นผู้ช่วยชีวิต
“ไอ้สวะ เรื่องแค่นี้แกยังทำไม่ได้ ฉันจะเอาแกไว้ทำไม”
เฉินเฉิงโมโหและเตะเขาอย่างแรง
“ไสหัวออกไปจากที่นี่!”
ทันใดนั้นถูกเตะออกไป
เฉินเฉิงหันมาและจ้องหยางเฟิงเขม็ง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดว่า “ถูกต้อง! ฉันให้คนผลิตสินค้าปลอมของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป หยางเฟิงแกต้องการอะไรกันแน่”
เรื่องมาถึงวันนี้เฉินเฉิงรู้ดีว่าถึงแม้เขาจะปฏิเสธมันก็ไร้ประโยชน์
เมื่อเป็นเช่นนี้เขายอมรับเสียดีกว่า
“แปะแปะแปะ!”
หยางเฟิงปรบมือสองสามครั้งแล้วยิ้มอย่างเรียบๆ: “ดี! ใจกล้า! ในเมื่อแกกล้ายอมรับ ก็พูดง่ายหน่อย แกต้องชดใช้ความเสียหายให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปของเรา!”
ขณะที่พูดหยางเฟิงก็หันไปมองเสือขาวและถามว่า “เสือขาว บอกมาว่าสินค้าลอกเลียนแบบของตระกูลเฉินได้สร้างความเสียหายให้กับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปของเราเท่าไหร่”
ได้ยินดังนั้น
เสือขาวเข้าใจทันทียิ้มและพูดว่า “หมื่นล้าน!”
“แก……”
ได้ยินเช่นนี้
เฉินเฉิงแทบกระอักเลือด
สินค้าปลอมที่เขาผลิตในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานั้นยังไม่เกินพันล้านชิ้น
เสือขาวกลับบอกว่าสร้างความเสียหายให้กับเฟิงเมิ่งกรุ๊ปหมื่นล้าน มันพูดเหลวไหล?
หยางเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “นายน้อยเฉิน ได้ยินชัดไหม สินค้าปลอมที่ตระกูลเฉินผลิตออกมา ทำให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเสียหายหมื่นล้าน วันนี้ฉันมาทวงหนี้!”
“หยางเฟิง แกอย่ารังแกคนอื่นมากนัก!”
“แกคิดว่าฉันรังแกง่ายนักเหรอ?”
“เดิมทีฉันจะคิดบัญชีกับแกคุณ วันนี้ทางสวรรค์แกไป กลับเดินมานรก!”
ในเมื่อแกกล้ามาเหยียบที่ของฉัน อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ! ”
เฉินเฉิงโกรธจัดและโบกมือ “เข้ามา!”
ตุกตักๆ!
พูดจบ
เฉินหาวรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับผู้ชายกลุ่มใหญ่ในชุดทำงาน
คนเหล่านี้ถือคีมเหล็ก ประแจ และอาวุธอื่นๆในมือ จ้อง หยางเฟิงด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยม
“ฮ่าๆ!”
เมื่อเห็นภาพนี้
เฉินเฉิงยิ้มอย่างภูมิใจ: “หยางเฟิง แกคงคิดไม่ถึงใช่ไหม! คนเหล่านี้เป็นอันธพาลในโรงงานของฉัน วันนี้จะเป็นวันตายของคุณ!”
ได้ยินเช่นนี้
หยางเฟิงหัวเราะเยาะ
เขาไม่สนใจขยะพวกนี้
และไม่รู้เฉินเฉิงไปเอาความมั่นใจจากไหนมาท้าทายเขา?
เพราะขยะพวกนี้หรือ?
หยางเฟิงพูดกับเสือขาวอย่างเฉยเมย: “จัดการภายในสามนาที!”
“ครับ!”
เสือขาวพยักหน้าแล้วจ้องเฉินหาวและคนอื่นๆ ด้วยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยม