เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 842
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 842
เมื่อมองเห็นหนิงหวูเชว หนิงชิงเฉิงเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ “หนิงหวูเชว ที่นี่ไม่ใช่เรื่องของเจ้านะ ออกไปไกลๆสะ！”
สำหรับพี่ชายตนเองคนนี้นั้น หนิงชิงเฉิงนั้นไม่เคยมีสีหน้าที่ดีให้เลย
อาศัยที่ตนเองนั้นเป็นผู้ชาย ตั้งแต่เล็กนั้นโดนรังแกมาไม่น้อยเลย
ในตอนนี้ตอนที่กำลังตกอับ อยากที่จะมาขโมยบริษัทชิงเฉิงกรุ๊ปออกไปจากมืออีก เรื่องนี้มันทำให้หนิงชิงเฉิงนั้นอดไม่ได้จริงๆ！
หนิงหวูเชวเอ่ยอย่างสะใจ “น้องสาวที่ดีของพี่ เจ้าเอ่ยเช่นนี้ก็ไม่ถูกหรอกนะ！ บริษัทชิงเฉิงนั้นไม่ใช่ของเจ้าแค่คนเดียวนะ เป็นของพวกเราตระกูลหนิง ！ อีกทั้งข้ายังเป็นพี่ชายใหญ่แห่งตระกูลหนิง งั้นจะไม่เกี่ยวอะไรกับพี่ได้ยังไงล่ะ?”
“พี่นั้นคงไม่สามารถที่จะมองชิงเฉิงกรุ๊ปอยู่เฉยๆได้ แล้วโดนเจ้าทำลายทิ้งเองไปหรอกนะ！”
“เจ้ามันบ้า……”
“พอได้แล้ว พวกเจ้าทั้งสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว！”
หนิงเหลยถิงเอ่ยคำรามออกมา
ทันใดนั้น
ทั้งสองคนนั้นก็ได้เงียบสงบลง
หนิงเหลยถิงนั้นจ้องมองไปที่หน้าของหนิงชิงเฉิง ก่อนที่จะเอ่ย “ชิงเฉิง หวูเชวเขานั้นพูดถูกแล้ว！ บริษัทชิงเฉิงนั้นไม่ใช่ของลูกแค่คนเดียวนะ นี่เป็นเลือดและหัวใจของพวกเราตระกูลหนิง พ่อนั้นก็คงไม่สามารถที่จะทนมองเจ้านั้นทำชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นล่มลงหรอก！”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลูกก็พักผ่อนอยู่ที่บ้านดีๆเถอะ！ ส่วนเรื่องของชิงเฉิงกรุ๊ปนั้น ก็ปล่อยให้หวูเชวไปจัดการเถอะ”
“พ่อ ทำไมพ่อถึงเป็นเช่นนี้ไปกัน?”
เมื่อได้ยินดังนั้น
สีหน้าของหนิงชิงเฉิงนั้นเย็นชาไปทั้งใบหน้า
เธอนั้นไม่คิดเลยว่า หนิงเหลยถิงนั้นยอมที่จะเอาชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นส่งต่อให้หนิงหวูเชว
ต้องรู้ว่า ชิงเฉิงกรุ๊ปนั้น เธอนั้นเป็นคนสร้างมันขึ้นมาเอง
เธอนั้นเตรียมไว้เพื่อหยางเฟิง ！
หากไม่ใช่เพราะเธอ ชิงเฉิงกรุ๊ป คงจะไม่ได้มีองค์กรที่ใหญ่อย่างเช่นวันนี้！
หนิงเหลยถิงนั้นเอ่ยดุ “พ่อแล้ว ลูกไม่ต้องพูดอะไรไปอีกหรอก พ่อตัดสินใจแล้ว งั้นเรื่องนี้ก็ตัดสินใจตามนี้ก็แล้วกัน！”
“พ่อ พ่อไม่ยุติธรรม！”
ต่อหน้าที่มองเห็นหนิงเหลยถิงนั้นได้ยืนกรานตัดสินใจ
หนิงชิงเฉิงนั้นได้คำรามออกมา
หลังจากนั้นก่อนที่จะหมุนตัวไปยังห้องอ่านหนังสือ
เมื่อมองเห็นเงาหลังของหนิงชิงเฉิงที่จากไป
หนิงเหลยถิงจึงถอนหายใจออกมา
หากไม่ใช่เพราะเพื่อนที่จะช่วยชิงเฉิงกรุ๊ปล่ะก็ เขานั้นคงจะไม่ทำเช่นนี้
ถึงแม้หนิงชิงเฉิงนั้นจะเป็นผู้หญิง แต่ที่ชอบที่สุดเลยคือการโดนโอบออบด้วยความรักมาตลอด
เขารู้ ว่าการที่เขานั้นตัดสินใจเช่นนี้ จะทำให้หนิงชิงเฉิงนั้นเสียใจ แต่ว่าเขานั้นจะไม่ทำก็ไม่ได้
เพราะว่าชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นไม่ได้เป็นของตระกูลหนิงเพียงผู้เดียว
ถึงแม้ตระกูลหนิง ทีได้ถือหุ้นส่วนใหญ่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไปหลายหุ้น
แต่ว่าชิงเฉิงนั้นยังมีนักลงทุนอีกตั้งหลายคน
นักลงทุนพวกนี้ ส่วนมากนั้นก็จะมาจากตระกูลใหญ่โตของเมืองจงโจว
ส่วนตระกูลหลินนั้นจะต้องรับผิดชอบต่อพวกผู้ถือหุ้นทั้งหลายนี้
ไม่งั้นแม้แต่ตระกูลหนิงที่เป็นครอบครัวมหาเศรษฐี พวกเขานั้นก็ยากที่จะยอมรับกับพวกอารมณ์ความโกรธร้อนของพวกตระกูลใหญ่ๆได้！
เมื่อมองเห็นว่าหนิงเหลยถิงที่ได้ยื่นชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นมาให้ตนเอง
หนิงหวูเชวมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณมากท่านพ่อ！”
หนิงเหลยถิงมองไปที่เขาอย่างเฉยชาแล้วเอ่ย“ เจ้าอย่าดีใจเร็วเกินไปนักเลย หากลูกไม่สามารถที่จะโจมตีทำลายเฟิงเมิ่งกรุ๊ป และไม่สามารถเอาตำแหน่งในเมืองเหนือของชิงเฉิงกรุ๊ปกลับมาได้ ข้านั้นก็จะฉุดเจ้าลงมาได้เหมือนกัน！”
หนิงหวูเชวตบไปที่หน้าอกของตนเอง ก่อนที่จะเอ่ยด้วยใบหน้าที่ภูมิใจ “พ่อ พ่อวางใจเถอะ！ ผมไม่ใช่ชิงเฉิงนะ เธอนั้นทำเพื่อเรื่องของหัวใจแล้วไม่ได้สนใจในผลประโยชน์ของตระกูล เลยทำให้พ่ายแพ้！แต่ว่าผม จะต้องทำลายเฟิงเมิ่งกรุ๊ปให้ได้เลย！”
“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นนะ！”
หนิงเหลยถิงนั้นโบกมือไปมาก่อนเอ่ย “โอเคแล้ว พ่อเหนื่อยแล้ว เจ้าออกไปเถอะ！”
“ครับ！”
หนิงหวูเชวน้อมเคารพก่อนที่จะถอยออกไป
หลังจากที่เดินออกจากห้องหนังสือ
หนิงหวูเชวมองไปที่หนิงชิงเฉิงที่นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวบนเก้าอี้ม้านั่ง
หนิงหวูเชวเดินเข้าไป ก่อนที่จะเอ่ยด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มสะใจ“ น้องสาวคนดีของพี่ ทำไมถึงต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวหลบอยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”
หนิงชิงเฉิงเช็ดคราบน้ำตา ก่อนที่จะเงยหน้าที่เย็นชาขึ้น “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพี่！”