เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 845
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 845
“ชาติหน้าจำเอาไว้รฃนะ อยากที่จะเป็นหัวหน้าล่ะก็ ต้องวัดกันเอาเองก่อนว่าตนเองนั้นมีความสามารถที่มากพอไหม?？”
หมับ！
เมื่อสิ้นเสียงลง
มือของหนิงหวูเชวก็ได้เพิ่มแรงมากขึ้น ราวกับว่าจะทำให้คอของฝั่งตรงข้ามนั้นหัก
ฝั่งตรงข้ามนั้นกรอกตาโต และราวกับไม่อยากจะเชื่อ
ในช่วงที่เขานั้นเหมือนจะตาย เขานั้นไม่คิดเลยจริงๆว่า หนิงหวูเชว นั้นกล้าที่อยากจะฆ่าเขา
หากรู้ว่าหนิงหวูเชวนั้นกล้าอะไรขนาดนี้
แน่นอนว่าเขานั้นไม่อยากที่จะเป็นใหญ่เป็นโตอีกแล้ว！
แต่น่าเสียดาย ว่าชีวิตนั้นไม่มียาแก้ความเสียใจ
ในหลายๆเวลา เมื่อทำผิดไปแล้ว ก็ต้องยอมชดใช้กันด้วยชีวิต！
ในทันใดนั้น ทั้งห้องประชุมนั้นก็ได้เงียบขึ้น
สีหน้าของแต่ละคนนั้นจ้องมองไปที่หนิงหวูเชวอย่างที่คิดไม่ถึงมาก่อน
นี่เป็นคนบ้าหรือเปล่า？
เอ่ยอยากจะลงมือก็ลงมือ？
เอ่ยอยากจะฆ่าคนก็ฆ่า？
คุณนี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ！
ที่นี่มันบริษัทนะ！
ที่นี่มันเป็นห้องประชุมนะ！
คุณก็มาลงมือแบบนี้หรอ？
นี่คุณเอาพวกเราไปอยู่ในสายตาบ้างไหม？
“หนิงหวูเชว เจ้านั้นมันจองหองจริงๆ！”
“หรือว่าคุณนั้นคิดว่า ชิงเฉิงกรุ๊ปนั้นได้อยู่ในกำมือของตระกูลหนิงกัน?”
เร็วๆนั้น
ก็มีหนึ่งคนลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะใช้แรงนั้นตบลงไปที่โต๊ะ แล้วเอ่ยตะโกนด้วยสีหน้าโกรธแค้น
พลั๊ว！
ก่อนที่หนิงหวูเชวนั้นจะโยนร่างที่เหมือนกับศพลงบนพื้น
แล้วหันหน้าไป ก่อนที่จะมองไปที่เขาคนนั้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “คุณนี่เป็นใครกันอีกล่ะ?”
“ผมนั้นเป็นคนของตระกูลเถีย เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ลำดับสามของชิงเฉิงกรุ๊ป！”“ ผมจะบอกคุณให้นะ พวกเรานั้นจะไม่ยอมให้คุณนั้นมาทำอะไรตามอำเภอใจเช่นนี้！”
“พวกเราจะประชุมคณะกรรมการ แล้วถอดคุณออกจากกรรมการบริษัทส่ะ！”
“ประชุมกรรมการ？”
“อีกทั้งยังอยากจะถอดผมออก？”
เพล้ง！
เมื่อเสียงดังขึ้น
หนิงหวูเชวก็ได้ชกออกไปในทันที
คนของตระกูลตระกูลเถีย สมองหัวของเขานั้นเหมือนกับแตงกวาที่หล่นลงพื้น ที่โดนตีจนแทบจะเละเป็นชิ้นๆ！
หนิงหวูเชวนั้นได้หยิบผ้าเช็ดหน้านั้นออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่จะค่อยๆเช็ดเลือดสดบนหน้าของเขา แล้วไม่ได้แม้แต่จะสนใจมองไปที่ศพ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงหัวเราะเย็นชา “แล้วเจ้านั้นคู่ควรหรอ？”
สีหน้าของคนอื่นๆนั้นยิ่งยากที่จะมองยิ่งขึ้นไปอีก！
บ้าไปแล้ว！
เจ้าหนิงหวูเชวนั้นต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ！
ในทั้งห้องประชุม นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดสดที่คละคลุ้ง
ที่ทำให้ผู้คนที่อยู่ในที่นี้นั้นต่างก็อยู่ไม่เป็นสุขกันไป！
หนิงหวูเชว เจ้ามันคนบ้า เจ้าฆ่าคนบริสุทธิ์ พวกเราทุกตระกูลนั้นจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่ ……”
เพล้ง！
คนอีกคนนั้นยังไม่ทันที่จะเอ่ยจบ
หนิงหวูเชวนั้นก็ได้พุ่งเข้าไปทุบที่หน้าอกของเขา ทำให้เขาคนนั้นได้หุบปากไปตลอดกาล
ทันใดนั้น ทั้งห้องประชุมก็ได้เงียบสงบลง。
ไม่มีใครกล้าที่จะเอ่ยอะไรออกมา
ทุกคนนั้น ทุกสีหน้า ต่างก็ตกใจไปตามๆกัน
เมื่อเทียบกับหนิงชิงเฉิง
เจ้า หนิงหวูเชว นั้นเหมือนกับคนบ้า！
งานประชุมในวันนี้นั้น ไม่ใช่เป็นการประชุม แต่เหมือนเป็นการสังหารหมู่
พวกเขานั้นตอนนี้เหมือนกับฝูงหมูที่รอคอยโดนเชือด
ส่วนหนิงหวูเชว ก็คือเจ้าคนบ้าขายเนื้อที่คอยถือมีดคลั่ง！
ฆ่าคนไปตั้งเยอะ แต่สีหน้าของหนิงหวูเชวนั้นกลับไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา
ราวกับ——
คนที่ถูกฆ่าพวกนั้น เบื้องหลังของพวกเขานั้นไม่ได้มีตระกูลที่ยิ่งใหญ่อะไรเลย
เป็นแค่แมลงสาบตัวเล็กๆเท่านั้น！
ไม่ยอม？
หึหึ！
ไม่ยอม งั้นก็ไปหาเรื่องพวกเขาสิ！
ตัวเองเป็นถึงคุณชายใหญ่ของตระกูลหนิง
ใครล่ะจะกล้า？
งั้นก็สามารถที่จะตีเขาจนพอใจสินะ！
หนิงหวูเชวกลับไปนั่งยังที่ของตน ก่อนที่จะมองไปรอบๆ แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ยังมีใครกล้าที่จะมามีอะไรผมไหมครับ？”
เมื่อสิ้นเสียงลง
ทุกคนที่นั่งอยู่นั้นราวกับถูกหนามทิ่มไว้ เหงื่อไหลริน ไม่มีใครคนไหนกล้าที่จะเอ่ยออกมา
เมื่อเห็นดังนี้
หนิงหวูเชวนั้นได้พอใจก่อนที่จะพยักหน้าแล้วเอ่ย “ดีมาก！หากไม่มีใครมีปัญหาล่ะก็ งั้นต่อไปนี้ หวังว่าทุกคนจะจำเอาไว้ หากใครจำไม่ได้ งั้นก็ขอโทษด้วยนะศพที่นอนอยู่กับพื้นนั้นก็คือตัวอย่างของพวกคุณนั่นแหละ！”